Οκτώ χρόνια συμπληρώνονται από το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου του 2013 που ο Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από τις μαχαιριές του χρυσαυγίτη Γιώργου Ρουπακιά.

Από την δολοφονία του Παύλου μέχρι και σήμερα, δεν σταματήσαμε ποτέ να πολεμάμε το κτήνος του φασισμού.  Χρειάστηκαν 7 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του από τάγμα εφόδου της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής και 5 ½ χρόνια δίκης για να υπάρξει η ελάχιστη δικαίωση της μνήμης του. Και όλα αυτά τα χρόνια ήμασταν εκεί. Μέσα στην αίθουσα του Δικαστηρίου, αλλά και μέσα στους αντιφασιστικούς κοινωνικούς αγώνες. Για την δικαίωση της μνήμης του Παύλου, του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν αλλά και όλων όσων χτυπήθηκαν από τη ναζιστική βία.

Ήμασταν εκεί και στην ιστορική, πρωτόγνωρη και μεγαλειώδη αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το εφετείο την ημέρα της ανακοίνωσης της ιστορικής καταδικαστικής απόφασης. Στις 7 του Οκτώβρη. 

Όμως, δεν επαναπαυόμαστε και δεν ησυχάζουμε, διότι ο δρόμος είναι μακρύς και η μάχη του κινήματος της ζωής ενάντια σε εκείνο του θανάτου είναι αέναη. 

Παρά τις ήττες τους, οι φασίστες επανεμφανίζονται τόσο στο δρόμο, όσο και στην πολιτική σκηνή.  Δεν τελειώσαμε μαζί τους και ξέρουν πως θα μας βρίσκουν συνεχώς απέναντί τους. 

«... Γιατί, λοιπόν, συζητάμε ακόμα για τον φασισμό; Γιατί συνεχίζει να αποκτά απογόνους ένα σύστημα ιδεών καταδικασμένο στη συνείδηση της ανθρωπότητας και συντριπτικά ηττημένο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Όποιος θεωρεί τον φασισμό τελειωμένη υπόθεση κάνει, δυστυχώς, λάθος. 

Η φασιστική πολιτική δεν ήταν υπόθεση μόνο του Μεσοπολέμου. Ο φασισμός δεν αφορά μόνο τους ιστορικούς, δεν είναι υπόθεση του παρελθόντος. Μετά τον φασισμό του Μεσοπολέμου, μετά τον νεοφασισμό στα μεταπολιτευτικά χρόνια, μια νέα έκφανση του ακροδεξιού φαινομένου ξετυλίγεται γύρω μας. Την έχουν ονομάσει μεταφασισμό. Η Ακροδεξιά εξελίσσεται, μεταλλάσσεται, υπερβαίνει τον φασισμό. Δεν είναι απόλυτη συνέχεια του ίδιου φαινομένου, δεν διαθέτει Χίτλερ ή Μουσολίνι. Αλλά, η μεταπολεμική Ακροδεξιά και η Ακροδεξιά του 21ου αιώνα αντλούν τις βασικές τους ιδέες από το οπλοστάσιο του δεξιού εξτρεμισμού του Μεσοπολέμου. 

Οι πολιτικοί της εκπρόσωποι βασίζονται στη δημαγωγία, στον εθνικισμό, τον ρατσισμό. Αξιοποιούν ψηφιακά μέσα, διασπείρουν fake news δικτυώνονται. Τρέφονται από την κρίση και τον φόβο. Σπέρνουν μίσος, στοχοποιούν άτομα και ομάδες, πυροδοτούν συγκρούσεις. Νομοθετούν τον νέο αυταρχισμό, καταργούν δημοκρατικά δικαιώματα. 

Οι δημοκρατίες δοκιμάζονται. 

Ο φασισμός στοχεύει στην καρδιά και στο μυαλό όλων, αλλά περισσότερο των νέων. Τους διδάσκει επιθετικότητα και υποταγή. Τους μαθαίνει  πώς να υποτάσσουν τους αδύναμους και να υποτάσσονται στους ισχυρούς.. να αποτελούν τα υλικά μιας πυραμίδας φόβου και ανελευθερίας». 

(Από τον πρόλογο του βιβλίου του Κωστή Παπαϊωάννου «Άγρια ιστορία για μεγάλα παιδιά. Από τον φασισμό στον μεταφασισμό. Η Δημοκρατία απέναντι στη νέα ακροδεξιά»).

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος «Rossonero»