Τους φοιτητές που έσπευσαν να βοηθήσουν στην πνευμονολογική κλινική και τη Μονάδα COVID-19 του Π.Ν. Λάρισας ευχαριστεί ο καθηγητής τους αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα στο iEidiseis και πολλά από τα «μυστικά» του νέου κορονοϊού και της σοβαρής νόσησης που προκαλεί σε νεότερους χωρίς υποκείμενα νοσήματα. Ή μήπως η παχυσαρκία είναι υποκείμενο νόσημα;

Μία ανάρτηση στο facebook του καθηγητή Πνευμονολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και διευθυντή της Πνευμονολογικής Κλινικής του Π.Ν. Λάρισας, Κωνσταντίνου Γουργουλιάνη, έγινε η αφορμή για ένα από τα πιο αισιόδοξα και ελπιδοφόρα ρεπορτάζ που κάναμε τους τελευταίους μήνες για την ποιότητα και το θάρρος των νέων γιατρών σε σχέση με τον κορονοϊό.

Ο καθηγητής ανήρτησε τα ονόματα φοιτητριών που πήγαν εθελοντικά να βοηθήσουν στην κλινική πρώτης γραμμής όπου κάθε μέρα η ζωή βρισκόταν σε πόλεμο με τον θάνατο…

Τα περισσότερα (αλλά όχι όλα) από τα παιδιά αυτά είχαν νοσήσει ήπια, και επειδή υπήρχε η ασφάλεια αφενός της εμπειρίας τους από τη νόσηση, αφετέρου της ανοσίας τους, προσέφεραν και συνεχίζουν σήμερα να προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στη μονάδα COVID-19 και στο σύνολο της πνευμονολογικής κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας.

«Στη Λάρισα είναι σε κάμψη η τοπική επιδημία. Περάσαμε πολύ δύσκολα τις προηγούμενες εβδομάδες με 60-70 εισαγωγές την ημέρα και 12 -15 διασωληνώσεις την ημέρα. Τώρα όμως έχουμε πέσει στα μισά και κάθε μέρα μειώνονται όλο και περισσότερο οι αριθμοί», μας ενημέρωσε ο καθηγητής πνευμονολογίας. Και στο ερώτημα γιατί το lockdown καθυστέρησε να δώσει αποτελέσματα, μας εξήγησε ότι «καθυστέρησε επειδή δεν ήταν αυστηρό και δεν τηρήθηκαν σωστά τα μέτρα. Η πόλη της Λάρισας έχει πλούσια κοινωνική ζωή, πολλές καφετέριες, και η άλλη αιτία ήταν ότι όταν πια έκλεισαν τα σχολεία, τα παιδιά ήταν ήδη θετικά. Και κόλλησαν ενδοοικογενειακά τους γονείς και τους παππούδες που νόσησαν σοβαρότερα».

Ο καθηγητής μας είπε επίσης ότι συμφωνεί με τα μέτρα που ελήφθησαν από την κυβέρνηση για την εορταστική περίοδο, ενώ ερωτώμενος για το προφίλ αυτών που χρειάζονται διασωλήνωση μας έδωσε μια είδηση:

«Είναι κυρίως μεγαλύτεροι άνθρωποι με προβλήματα υγείας αλλά και κάποιοι νέοι που είναι κυρίως εύσωμοι», μας αποκαλύπτει θυμίζοντάς μας ότι και τον χειμώνα 2009-10 με τον ιό της γρίπης Η1Ν1, οι εύσωμοι άνθρωποι παρουσίαζαν σοβαρή νόσηση και μερικοί χάνονταν παρότι νέοι και χωρίς άλλα υποκείμενα νοσήματα.

Τον ρωτήσαμε λοιπόν ποιες είναι οι επικρατέστερες θεωρίες για τον λόγο που η παχυσαρκία (διότι δεν αναφερόμαστε απλά σε υπερβαρότητα με λίγα παραπάνω κιλά, αλλά σε παχυσαρκία με Δείκτη Μάζας Σώματος άνω του 30), αποτελεί προδιαθεσιακό παράγοντα για σοβαρή νόσηση COVID-19.

«Υπάρχει το «μηχανικό» πρόβλημα που προκαλεί η περίσσεια λίπους γύρω από τους πνεύμονες αλλά υπάρχουν κι άλλες θεωρίες που αναφέρουν ότι ίσως ο ιός συσσωρεύεται μέσα στο λίπος και απελευθερώνεται λίγο- λίγο στη συνέχεια, όπως και ότι το ίδιο το λίπος επειδή είναι φλεγμονώδης ιστός, ευνοεί την φλεγμονή, και τέλος μια άλλη θεωρία που αναφέρει ότι οι υποδοχείς στη μύτη από όπου εισέρχεται ο ιός, υπάρχουν και στο λίπος. Όλα αυτά μένει να ερευνηθούν και να αποδειχτούν αλλά πάντως κάτι συμβαίνει διότι τα παχύσαρκα άτομα, παρότι νέοι, δεν πάνε καλά», καταλήγει ο καθηγητής.

Η προσφορά των φοιτητών

Όπως μας είπε ο κ. Γουργουλιάνης, «αρχίσαμε τον Οκτώβριο και κάναμε τεστ στους φοιτητές Ιατρικής και Νοσηλευτικής του πανεπιστημίου μας και αποδείχτηκε ότι 1 στους 3 ή στους 4 ήταν θετικός! Δηλαδή είχαν μεγάλα ποσοστά θετικότητας διότι πήγαιναν για ΣΚ στην Θεσσαλονίκη, έβγαιναν με συνομήλικους χωρίς να προσέχουν και κόλλαγαν τον κορωνοϊό.

Το είχα προβλέψει εγκαίρως και το είχα πει στη Σύγκλητο ότι ειδικά όσα παιδιά πήγαιναν στη Θεσσαλονίκη θα γύριζαν θετικά και έπρεπε να κάνουμε συνεχώς τεστ πριν τους επιστρέψουμε να μπουν στο νοσοκομείο. Μετά έκλεισε το πανεπιστήμιο και σταμάτησαν και οι μετακινήσεις των φοιτητών και η ιχνηλάτησή μας έδειξε ότι ανακόπηκε η μεταδοτικότητα μεταξύ τους.

Τώρα η Ένωση Φοιτητών Ιατρικής και κάποια παιδιά κατά μόνας είπαν ότι ήθελαν να έρθουν εθελοντές στις μονάδες που είχαμε μεγάλη ανάγκη. Στη πνευμονολογική κλινική ήρθαν 5 κορίτσια και 2 εκτός της Φοιτητικής Ένωσης κι ένα αγόρι. Οι 3 εξ αυτών είχαν νοσήσει και το είχαν ξεπεράσει παραμένοντας στο σπίτι με ήπια συμπτώματα, όπως συμβαίνει συνήθως με τους πολύ νέους.

Και αφού πέρασαν εύκολα την περιπέτεια και θα ήταν πιο ασφαλείς, τους βάλαμε σε ομάδες με ειδικευμένους γιατρούς και έπεσαν στη μάχη. Πήγαιναν να βλέπουν τους ασθενείς για να έχουν επικοινωνία, μέτραγαν κορεσμό αισμοσφαιρίνης, μετείχαν στις επισκέψεις της ομάδας και έτσι αυτοί απέκτησαν πολύτιμη εμπειρία και εμάς μάς βοήθησαν πολύ. Ήταν πολύ χρήσιμοι και κάλυψαν κάποια στιγμή και τα κενά που μάς δημιουργήθηκαν από ειδικευόμενους γιατρούς της κλινικής μας που νόσησαν και έλειψαν για 14 ημέρες».

Μαρία Τσιλιμιγκάκη (ieidiseis.gr)