Η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση στις 8 Οκτώβρη, στις 12μμ, στην κεντρική πλατεία της Τύρνας (Ελάτης) Τρικάλων, τιμώντας τη μεγάλη κομμουνίστρια παιδαγωγό και ξεχωρίζοντας την ίδρυση του Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου στην Τύρνα.
Η Ρόζα Ιμβριώτη στρατεύτηκε από νωρίς στο κομμουνιστικό κίνημα, πήρε μέρος  στην  Αντίσταση του λαού μας ενάντια στη φασιστική κατοχή. Το χειμώνα του ’43, στο μικρό σπίτι της οδού Πλακεντίας στους Αμπελόκηπους, γίνεται ιδρυτικό μέλος της ΕΠΟΝ. Η απέραντη αγάπη της για τη νεολαία, ο αγώνα της για την πνευματική και πολιτιστική ανύψωσή της, η ικανότητα της να μεταδίδει τον ενθουσιασμό για δημιουργική δράση, η πείρα της από το εκπαιδευτικό της έργο ως τότε, δεν θα μπορούσαν να μην εκτιμηθούν για την ανάθεση του υψηλού και δύσκολου έργου: Την οργάνωση και διαπαιδαγώγηση της νεολαίας μέσα από την ηρωική ΕΠΟΝ.  Όταν της ανατέθηκε να γράψει μαζί με τον Κ. Σωτηρίου το Δεκάλογο της ΕΠΟΝ, πίστευε ότι ο ΕΠΟΝίτης ανέβαζε κι οδηγούσε τον άνθρωπο στην πρόοδο, στην ευτυχία, στη δημιουργία και τελικά  στο πιο υψηλό καθήκον, στο ΧΡΕΟΣ.
Τον Ιούνη του ’44, πάρθηκε απόφαση από την ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) για την ίδρυση δυο Παιδαγωγικών Φροντιστηρίων, στην Τύρνα και στο Καρπενήσι, για την εκπαίδευση δασκάλων στην Ελεύθερη Ελλάδα. Η ΠΕΕΑ είχε καταρτίσει ένα φιλολαϊκό πρόγραμμα Παιδείας, μετά τις διαπιστώσεις, ότι η Παιδεία είχε καταντήσει από το αστικό κράτος προνόμιο λίγων, ότι η πλειοψηφία των παιδιών ήταν αναλφάβητα, ότι λίγοι μαθητές είχαν προχωρήσει πέρα από την 4η δημοτικού, ενώ στην Μέση εκπαίδευση έφτανε μόλις το 10%. Έπρεπε λοιπόν να ανοίξουν άμεσα σχολεία, να χτυπηθεί ο αναλφαβητισμός, να καθιερωθεί η γλώσσα του λαού ως επίσημη γλώσσα, και να διδαχτεί συστηματικά. Με ένα δισάκι φορτωμένο βιβλία και τετράδια, βρέθηκε λοιπόν η Ρόζα στο Βουνό, μαζί με τους μεγάλους επίσης παιδαγωγούς, Μ. Παπαμαύρο και Κ. Σωτηρίου, ύστερα από πρόσκληση του Π. Κόκκαλη, Γραμματέα Παιδείας της ΠΕΕΑ.
Στην καταματωμένη και κατεστραμμένη ελληνική ύπαιθρο, παρά τις τρομακτικές δυσκολίες λόγω έλλειψης δασκάλων, κτιρίων και υλικού, η Ρόζα αναλαμβάνει το Φροντιστήριο της Τύρνας, που ξεκινάει με 80 σπουδαστές και σπουδάστριες, και φτάνει στο τέλος, τους 107. Παιδιά από λαϊκές κι αγροτικές οικογένειες, ΕΠΟΝίτες, που πέρασαν από αλλεπάλληλα μπλόκα, από βουνά, από λαγκάδια, για να φτάσουν στην Τύρνα, που κινδύνεψαν τη ζωή τους, τέτοιοι ήταν οι μαθητές του. Το Φροντιστήριο της Τύρνας, δεν ήταν απλώς μια Παιδαγωγική Ακαδημία.  Έγινε πολιτιστικό κέντρο όλου του χωριού, καθώς τα βράδια μετά το συσσίτιο γίνονταν διαλέξεις από τους καθηγητές και οι χωρικοί μαζεύονταν για να μιλήσουν για τα καθημερινά τους προβλήματα σε λαϊκές συνελεύσεις. Έτσι οι δάσκαλοι συμμετείχαν ενεργά στα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας κι αυτό με  την παρακίνηση της Ρόζας.
Τα λόγια της, από την ομιλία της στην ιδρυτική εκδήλωση του Φροντιστηρίου, που δείχνουν πόσο είχε συνειδητοποιήσει το ρόλο του δασκάλου στην κοινωνία, φτάνουν σε μας σήμερα και μας καθοδηγούν:
Συνάδελφοι:
Η αποστολή του Δασκάλου είναι να φτιάξει ανθρώπους, μα για να φτιάξουμε ανθρώπους, πρέπει πρώτα εμείς να γίνουμε άνθρωποι. Δεν μπορούμε να μείνουμε έξω από τους αγώνες του λαού, να μην κάνουμε δήθεν πολιτική. Γιατί τότε κάνουμε πολιτική αντίθετη από τα συμφέροντα του λαού. Εμείς θα φτιάσουμε ανθρώπους συνειδητούς και ελεύθερους. Χρέος μας είναι να σταθούμε πλάι στο λαό μας και στην ανάγκη να τον οδηγήσουμε.
Σύνθημά μας είναι, κανένα χωριό χωρίς σχολειό, χωρίς δάσκαλο! Φροντίστε να ιδρυθούν στην περιφέρειά σας σχολειά σε όλα τα χωριά. Να λειτουργήσουν όλα τα σχολειά. Αν λείπει ο δάσκαλος, βάλτε προσωρινά στη θέση του έναν συνταξιούχο, έναν αδιόριστο, έναν τελειόφοιτο γυμνασίου, έναν συνειδητό κι ενθουσιώδη ΕΠΟΝίτη ή ΕΠΟΝίτισσα. Με το ζήλο και τον ενθουσιασμό τους θα κάνουν καλή δουλειά, ώσπου να αποφοιτήσουν από τα παιδαγωγικά φροντιστήρια οι νέοι δάσκαλοι. Με τη βοήθεια του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ, με τη συμπαράσταση του λαού θα λυθούν όλα τα προβλήματα για μια αποδοτική λειτουργία των σχολείων μέσα στις σημερινές συνθήκες. Παράλληλα φροντίστε να λειτουργήσουν ειδικοί σταθμοί, μαθητικά συσσίτια. Βάζουμε τα θεμέλια μιας νέας Ελλάδας, ελεύθερης, ανεξάρτητης, λαοκρατούμενης. Στη νέα Ελλάδα, η λαϊκή παιδεία πρέπει να γίνει αποτελεσματικό όργανο για την ανασυγκρότηση και την πρόοδο της χώρας μας, για την πολιτιστική πρόοδο και την προκοπή του λαού μας.