Προέρχεται απ΄τα σπλάχνα της ομάδας τους Ασκληπιού, μια και πέρασε απ΄ όλα τα τμήματα σαν αθλήτρια. Επέστρεψε στην πόλη που μεγάλωσε με την ελπίδα να ασχοληθεί με το αγαπημένο της άθλημα και το όνειρο να βοηθήσει την ομάδα που την ανέδειξε. Η Σοφία Παναγιάρη πιστεύει στην συνεργασία όλων των συντελεστών μιας ομάδας και θέλει τους φίλους του αθλήματος αρωγούς και εμψυχωτές στην προσπάθεια αυτών που αγωνίζονται.  Αναλυτικά η συνέντευξή της στο blog της ομάδας του Ασκληπιού.
-Με την ευκαιρία της ανάληψης του γυναικείου τμήματος, και θέλοντας να σας γνωρίσει καλύτερα ο κόσμος, πείτε μας λίγα λόγια για σας.
Έχω γεννηθεί στην Αθήνα το 1987 και βρίσκομαι στα Τρίκαλα από το 1989. Πέρασα σαν αθλήτρια, απ΄όλα τα τμήματα του Ασκληπιού. Είμαι απόφοιτος του ΤΕΦΦΑ θεσ/νίκης με ειδικότητα πετοσφαίριση. Το 2012 επέστρεψα στα Τρίκαλα. Απ΄την αρχή της φετινής αγωνιστικής χρονιάς βρέθηκα στο team της ομάδας των γυναικών του Ασκληπιού και από τον περασμένο Νοέμβριο ανέλαβα να οδηγήσω την ομάδα στο πρωτάθλημα της Α2.
- Επιστροφή μετά από αρκετά χρόνια στην ομάδα του Ασκληπιού. Πριν λίγα χρόνια αθλήτρια του Ασκληπιού σήμερα προπονήτρια εν μέσω περιόδου. Τι  σας έκανε να αναλάβετε την ομάδα και τι σημαίνει για σας αυτή η επιστροφή;
Μπήκα στον Ασκληπιό αρχικά σαν παίκτρια το 1997. Μέσα σ΄αυτή την ομάδα μεγάλωσα, γνώρισα και αγάπησα το volley και επέλεξα αυτή την αγάπη να την κάνω επάγγελμα έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου την επιστροφή στην ομάδα απ΄ οποιοδήποτε μετερίζι. Η πρόταση που μου έγινε να αναλάβω τις τύχες τις ομάδας ήταν για μένα η εκπλήρωση του ονείρου. Αναγνωρίζοντας όλα αυτά που μου πρόσφερε το άθλημα και ιδιαίτερα ο Ασκληπιός είναι για μένα νομίζω η στιγμή να επιστρέψω όλα αυτά και να δώσω ότι μπορώ σ΄ αυτή την ομάδα. 
-Μετά από ένα μήνα με τις αθλήτριες, πως βλέπετε το μέλλον του γυναικείου τμήματος;
Αυτό που συνάντησα με την επιστροφή μου στην ομάδα του Ασκληπιού αλλά και αυτό που είδα όταν πλέον ανέλαβα την ομάδα είναι ότι το υλικό που υπάρχει αυτή τι στιγμή στον Ασκληπιό είναι το καλύτερο από ποτέ. Υπάρχει μια πλειάδα παικτριών που ξεκίνησαν απ΄ τις ακαδημίες τις ομάδας οι οποίες αγαπάνε αυτό που κάνουν και φτάσανε με την αγωνιστικότητα και το ταλέντο τους την ομάδα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Αυτό μπολιάστηκε με την είσοδο 4 κοριτσιών με πολύ μεγάλη εμπειρία στην κατηγορία, οι οποίες δέσανε με τις υπόλοιπες δίνοντας την σημερινή εικόνα που έχει η ομάδα. Όλα αυτά με κάνουν να πιστεύω πως μόνο καλύτερα μπορεί να πάει το τμήμα.
-Τι στόχους θα βάζατε την υπόλοιπη χρονιά σε όλα τα τμήματα των γυναικών; (Γυναίκες- Κορασίδες-Παγκορασίδες)
Οι στόχοι της κάθε ομάδας καθορίζονται από το υλικό που υπάρχει κάθε φορά και από το κατά πόσο μπορεί αυτό το υλικό με την συνδρομή όλων –Διοίκηση –προπονητής-φίλαθλοι- να βοηθηθεί, έτσι ώστε να έχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Σε ότι έχει να κάνει με την ομάδα των γυναικών ο πρωταρχικός στόχος που ήταν η παραμονή στην κατηγορία πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό έχει επιτευχθεί. Από εδώ και πέρα θα πρέπει να δούμε το κάτι παραπάνω. Σε ότι έχει να κάνει με τα αναπτυξιακά τμήματα θα πρέπει να έρθουν οι επιτυχίες των προηγούμενων χρόνων που έβαζαν τον Ασκληπιό στις πρώτες θέσεις.
-Βρίσκεστε σε μια ομάδα που η συντριπτική πλειοψηφία των αθλητριών είναι σε πολύ νεαρή ηλικία. Τι θα λέγατε στους συντελεστές της ομάδας αθλήτριες –Διοίκηση-γονείς, έτσι ώστε να μπορεί ο καθένας από την πλευρά του να προσφέρει για το καλό του συνόλου;
Το γεγονός αυτό έχει 2 όψεις. Απ την μία είναι καλό γιατί στους νέους αθλητές έχεις την δυνατότητα να μάθεις καινούργια πράγματα αφού και οι ίδιοι βρίσκονται στην κατάσταση του να θέλουν να μαθαίνουν, αλλά από την άλλη το βεβαρημένο πρόγραμμα όλων αυτών με τα Σχολεία και τα φροντιστήρια και η καθημερινή πίεση που δέχονται απαιτεί απ΄όλους μεγαλύτερη προσπάθεια. Νιώθω τυχερή που είμαι σε μια ομάδα που έχει καταφέρει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, να υπάρχει άψογη συνεργασία μεταξύ όλων των συντελεστών –Διοίκηση-γονείς-αθλητές- έτσι ώστε να μπορεί η ομάδα  πετυχαίνει τους στόχους της. Και αυτή πρέπει να είναι η στόχευση όλων.
-Κατά την γνώμη σας πότε ένας προπονητής μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένος και τι είναι αυτό που χρειάζεται ένας προπονητής για να πετύχει στο έργο του;
Δεν πιστεύω ότι η ήττα ή η νίκη μπορούν να χαρακτηρίσουν ένα προπονητή στο αν είναι καλός ή κακός. Κατ΄αρχήν ο κάθε προπονητής χρειάζεται για να μάθει και να τον μάθουν. Αρα το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι δημιουργήσει έναν κώδικα επικοινωνίας με τους αθλητές του. Το επόμενο στάδιο είναι το κατά πόσο θα μπορεί αυτό το σύνολο να δεθεί και να είναι ενωμένο απέναντι σε ένα κοινό στόχο-σκοπό. Αν επιτευχθούν όλα τα παραπάνω τότε θα έρθουν και οι επιτυχίες
-Σχολείο-Αθλητισμός. Πως μπορεί ο σύγχρονος μαθητής να συνδυάσει την μάθηση με την άθληση όταν είναι αναγκασμένος να βρίσκεται συνεχώς μεταξύ Σχολείου και φροντιστηρίου;
Δυστυχώς η σημερινή εποχή που διακρίνεται απ΄τις μεγάλες ταχύτητες και την ανάγκη για περισσότερα πράγματα, έχει μειώσει τον χρόνο που κάποιος μαθητής θα μπορούσε να ¨καταναλώσει¨ σε πράγματα εκτός Σχολείου. Πιστεύω όμως ότι θα πρέπει ο καθένας από την πλευρά του Σχολείο-γονείς-μαθητές- να εντάξουν στον πρόγραμμά τους τον αθλητισμό, συνδυάζοντας το αρχαίο ρητό ¨νους υγιής εν σώματι υγιεί¨.
-Τι θα πρέπει να κάνει ο φίλαθλος για να βοηθήσει την προσπάθεια παικτών-προπονητή-Διοίκησης για να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα; (και δεν εννοούμε την νίκη αυτή καθαυτή)
Ο φίλαθλος θα πρέπει με τον τρόπο του να μετέχει κι αυτός στην εκπλήρωση του στόχου της ομάδας. Η συμμετοχή αυτή θα πρέπει να δρα εμψυχωτικά απέναντι στις προσπάθειες αυτών που βρίσκονται μέσα στο γήπεδο. Θα πρέπει να είναι εκεί να χειροκροτήσει και να ανταμείψει τον αθλητή όχι μόνο στις νίκες αλλά και στις ήττες.
-Τι θα λέγατε σε ένα παιδί έτσι ώστε να του κεντρίσετε το ενδιαφέρον να ασχοληθεί με το Βόλεϊ;
Το βόλει απ΄ τον χαρακτήρα του σαν παιχνίδι δίνει την δυνατότητα της παρέας και εξυψώνει την ομαδικότητα. Έτσι, μας κάνει να ενταχθούμε μέσα σε ένα σύνολο που θα πρέπει να συνεργαστεί για την επίτευξη ενός σκοπού. Όλο αυτό είναι κάτι συναρπαστικό και μόνο καλό θα κάνει σ΄αυτόν που θα το ζήσει.