Σε παρέμβασή της η κ. Ζαχαρούλα Γιαβρούτα-Λούδα,  Γραμματέας Τ.Ο. Τρικάλων Το Ποτάμι στη σημερινή  εκδήλωση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Τρικάλων με θέμα το Αγροτικό, παρουσία του Υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης κ. Παπαδημητρίου, ανέφερε τα εξής:
«Καλημέρα σας, ονομάζομαι Ζαχαρούλα Γιαβρούτα-Λούδα και είμαι μητέρα 3 μικρών κοριτσιών. Το αναφέρω πρώτο γιατί θεωρώ ότι είναι ότι πιο μεγάλο έχω κάνει στη ζωή μου. Κι ότι πιο τρελό. Να φέρνεις στον κόσμο και να μεγαλώνεις 3 παιδιά, στην Ελλάδα του σήμερα. Η τελευταία μου κόρη θα γίνει δύο ετών τον Απρίλη. Το αναφέρω για να μη νομίζετε ότι έκανα παιδιά μόνο με άλλες κυβερνήσεις. Πριν 8 χρόνια περίπου αποφάσισα να ασχοληθώ με τον αγροτικό τομέα αλλάζοντας εντελώς τη ζωή μου. Άλλη τρέλα. Το ξεκίνησα με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας κι όπως όλα δείχνουν-εδώ είστε για να με διαψεύσετε- θα το ολοκληρώσω με εσάς. Οδυνηρό και τότε και τώρα. Είμαι 39 ετών. Και ως την ίδρυση του Ποταμιού δεν είχα καμία ανάμειξη με την πολιτική ζωή αυτού του τόπου. Σήμερα είμαι η γραμματέας της Τ.Ο. του κόμματος στο Νομό μας. Με το σύζυγό μου διατηρούμε ένα μικρό και σύγχρονο οινοποιείο στη Διάβα Καλαμπάκας το οποίο κυρίως εξάγει. Ακόμη και σήμερα που μιλάμε!
Βρίσκομαι εδώ μετά από πρόσκλησή σας και σας ευχαριστώ.
Το τελευταίο πράγμα που περίμενα αυτή τη στιγμή ήταν να με καλέσετε να σας πω τον πόνο μου τον οποίο εσείς προκαλέσατε. Δεν σας κρύβω πως όταν ανακοίνωσα την πρόθεση μου να ρθω σήμερα εδώ τις περισσότερες αντιρρήσεις τις εισέπραξα από δικούς σας ψηφοφόρους. Πρώην απ ότι κατάλαβα. Αλλά αυτό αφορά εσάς.
Όπως και να χει σας ευχαριστώ κι εύχομαι να μ ακούσετε. Δεν μ ακούσατε πέρυσι αλλά θα μ ακούσετε φέτος. Και πιστέψτε με δεν υπάρχει άλλος τρόπος από αυτόν που θα δοκιμάσω. Θα σας διαβάσω τι έγραφα πέρυσι την ώρα που ψηφίζατε στη Βουλή την επιβολή του ΕΦΚ στο κρασί κλαίγοντας.
700 οινοποιητικές επιχειρήσεις, 200.000 αμπελουργοί, 20.000 άμεσα εργαζόμενοι στο χώρο της οινοποιίας»
Αυτά είναι κάποια νούμερα. Έχουμε ονόματα. Είμαστε η Ζαχαρούλα, ο Κωνσταντίνος, ο Βασίλης, η Άρτεμης, η Κατερίνα, ο Αποστόλης, ο Μάκης, ο Νίκος, ο Δημήτρης, είναι ατελείωτος ο κατάλογος. Κάποιοι είμαστε νεότεροι, κάποιοι μεγαλύτεροι. Κάποιοι είμαστε περισσότερο έμπειροι κάποιοι λιγότερο. Όλοι με έναν κοινό παρανομαστή. Κάνουμε τη δουλειά μας με πολύ κόπο, μεράκι κι αγάπη. Κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Ασχολούμαστε με την αμπελοκαλλιέργεια και την παραγωγή κρασιού.
Στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να είναι και το πιο σύντομο ανέκδοτο μετά τη σημερινή ψηφοφορία στη Βουλή. Δεν θέλω να σας μιλήσω για τις δυσκολίες του κλάδου μας από την αρχή της κρίσης ούτε για αυτά που καταφέραμε ειδικά αυτά τα δύσκολα χρόνια. Χθες και σήμερα ακούσατε και διαβάσατε πολλά. Θέλω να σας μιλήσω για εμάς. Γιατί δεν μας ξέρετε. Κι ας μπαίνουμε καθημερινά στο σπίτι σας.
Δουλεύουμε «έξω». Το γραφείο μας είναι το αμπέλι. Είμαστε τυχεροί. Κάποιες μέρες που οι καιρικές συνθήκες μας ευνοούν. Γιατί δεν είναι όλες οι μέρες το ίδιο. Κοιτάζουμε πολύ συχνά τον ουρανό και τα λέμε με τον Θεό. Συνήθως παρακαλάμε. Να μη βρέξει, να μη ρίξει χαλάζι, άλλες πάλι για να βρέξει. Να μην κάνει πολλή ζέστη. Να μη φυσήξει. Καθημερινά όμως ευχαριστούμε. Και πάμε παρακάτω.
Μεγαλώνουμε μαζί με τα αμπέλια μας. Κι ελπίζουμε ότι εξελισσόμαστε κι εμείς μαζί τους. Τις περισσότερες φορές όταν βγαίνουμε από το αμπέλι πονάει όλο μας το κορμί. Όταν όμως γυρίσουμε το κεφάλι μας και δούμε τι κάναμε, είτε είναι κλάδεμα, είτε είναι καθάρισμα, είτε είναι ξεφύλλισμα, είτε είναι δέσιμο, αναστενάζουμε γλυκά και συνεχίζουμε. Ζούμε όλες τις εποχές μαζί του. Σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχουν φύλλα πάνω του. Κι αυτά που υπάρχουν τώρα έχουν γίνει καφετιά. Φθινόπωρο. Θα πέσουν και θα βλέπεις παντού γυμνά κορμιά. Χειμώνας. Θα ξεκουραστεί. Και θα έρθει η άνοιξη. Και θα το βλέπεις να γεννιέται ξανά. Να ξεπετάγονται τα φυλλαράκια του. Και χρώματα!!! Οι πενήντα αποχρώσεις του πράσινου... Και θα τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα. Και θα τα προλαβαίνουμε και θα έρχεται το καλοκαίρι. Και λίγο ακόμη ζέστη, σε παρακαλώ. Και μη βρέξεις, Θεέ μου, τώρα προς το τέλος. Και χίλια παρακάλια. Για να πάμε στην πιο ευλογημένη για εμάς στιγμή. Στον τρύγο. Να μαζέψουμε τα σταφύλια μας. Να μαζέψουμε τους κόπους της δουλειάς μας. Τρύγος, Θέρος, Πόλεμος. Έτσι λέγανε οι παλιοί. Κι έτσι είναι. Δεν υπάρχει όμως κούραση. Γιατί εκεί είναι και η μεγαλύτερη στιγμή της δημιουργίας μας. Θα φτιάξουμε κρασί. Το κρασί είναι η φυσική εξέλιξη του σταφυλιού. Είναι συνυφασμένο με την ελληνική γεωργία και τον ελληνικό πολιτισμό. Και είμαστε εμείς. Μέσα σε κάθε μπουκάλι κρασί που έχετε στα χέρια σας είμαστε μέσα. Είναι το παιδί μας. Το παιδί που γεννάμε κάθε χρόνο. Τη γεύση του και τα αρώματά του –εκτός από τη δουλειά που κάνουμε στο αμπέλι ή στο οινοποιείο– τα παίρνει από εμάς. Σε εμάς μοιάζει. Έχει μέσα του τα χέρια μας, τις σκέψεις μας, τα όνειρά μας, τα τραγούδια μας. Και είναι φτιαγμένο με αγάπη και πολύ πολύ μεράκι για όλους εσάς. Κανείς δεν μας ανάγκασε να κάνουμε αυτή τη δουλειά με το ζόρι. Επιλογή μας ήταν. Και κυρίως, όνειρο. Δεν κλαιγόμαστε και δεν παρακαλάμε. Κανέναν άλλον εκτός από τον Θεό για τους λόγους που είπα. Γιατί εμείς καθημερινά εκτός από όλα τα άλλα παλεύουμε και μαζί του.Αυτή είναι η δουλειά μας λοιπόν.
Πάμε τώρα να δούμε τι λέγαμε πέρυσι ως Σύνδεσμος Ελληνικού Οίνου. Και να δούμε που βρισκόμαστε φέτος.
Τίθεται ζήτημα επιβίωσης του ελληνικού αμπελώνα. Η αποδυνάμωση και η αποδιοργάνωση της εσωτερικής αγοράς θα δώσουν το τελικό χτύπημα στους Έλληνες αμπελουργούς, στην ανάπτυξη της υπαίθρου αλλά και στις προσπάθειες να αναπτυχθεί η γαστρονομία.
Όλες οι επιχειρήσεις του οινοποιητικού κλάδου και των συναφών δραστηριοτήτων επιβαρύνονται και μάλιστα σε σημαντικό βαθμό και θα αναγκαστούν να προβούν σε περιορισμό δραστηριοτήτων, σε απολύσεις προσωπικού ή ακόμα και σε διακοπή των εργασιών τους. Στη συγκυρία της σημερινής κρίσης, τα οργανωμένα οινοποιεία και οι συνδεδεμένοι με την οινοποίηση κλάδοι έχουν βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, κινούνται στα όρια της επιβίωσής τους και σε μεγάλο βαθμό καταγράφουν ζημιές.
H επιβολή Ε.Φ.Κ. στον οίνο οδηγεί πρακτικά πολλές, αν όχι τις περισσότερες από τις οινικές επιχειρήσεις σε κλείσιμο, λόγω φορολογικής αποθήκης: προκειμένου να ελεγχθεί η καταβολή του σχετικού φόρου, είναι απαραίτητη η ύπαρξη φορολογικής αποθήκης, η οποία με τη σειρά της απαιτεί σχετικές εγγυήσεις και πιστώσεις από το τραπεζικό σύστημα. Είναι βέβαιο ότι στην τρέχουσα συγκυρία η συντριπτική πλειοψηφία των οινοποιητικών επιχειρήσεων της χώρας δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει.
Με τον Ε.Φ.Κ. κατεδαφίζονται τα οργανωμένα οινοποιεία, εκείνα δηλαδή ακριβώς που προωθούν το σύγχρονο Στρατηγικό Σχέδιο που έχει επεξεργαστεί ο κλάδος για τον οίνο. Η πρότασή σας έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την άοκνη προσπάθεια της ελληνικής οινοποιίας να σταθεί στα πόδια της, να κερδίσει τις αγορές του εξωτερικού και να αυξήσει τις εξαγωγές της.
Υπονομεύεται η προσπάθεια ανάπτυξης του Τουρισμού, τόσο γενικώς όσο και ως προς τις εναλλακτικές μορφές αυτού. Η επιβάρυνση με Ε.Φ.Κ. του οίνου, εμβληματικού προϊόντος της χώρας μας, συνιστά τροχοπέδη στον ποιοτικό Τουρισμό, ο οποίος θα πρέπει να είναι προτεραιότητα για την οικονομία μας.
Η ελληνική οινοποιία συμβάλλει ήδη πολλαπλώς στην προσπάθεια για την οικονομική ανόρθωση της χώρας. Με την επιβολή Φ.Π.Α. από το 8% σταδιακά στο 24%, την υψηλή φορολόγηση επί των κερδών, τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, το συνάλλαγμα που εισάγεται από τις εξαγωγές οίνου κ.λπ., το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόταν κανείς είναι ότι δεν θα συμβάλλαμε ήδη αρκετά στη συλλογική προσπάθεια.
Η επιβολή Ε.Φ.Κ. στο κρασί θα σημαίνει σημαντική απώλεια εσόδων για το κράτος. Η κατανάλωση κρασιού στην εγχώρια αγορά είναι ιδιαίτερα εύθραυστη και κινείται σε χαμηλά επίπεδα. Η επιβολή του Ε.Φ.Κ. η οποία μετακυλίεται στον τελικό καταναλωτή θα τον αποθαρρύνει από την κατανάλωση και κατά συνέπεια θα υπάρξει μείωση εσόδων τόσο από τον ΦΠΑ όσο και από το φόρο εισοδήματος των οινοποιητικών επιχειρήσεων, διανομέων κλπ.
Θα ενισχυθεί το φαινόμενο της λαθραίας διακίνησης οίνου. Αυτό συμβαίνει και με άλλα προϊόντα στα οποία επιβλήθηκε Ε.Φ.Κ., όπως π.χ. το τσίπουρο, με επώδυνα αποτελέσματα για τα δημοσιονομικά, την ποιότητα και την εικόνα του οίνου, ή ακόμα τη δημόσια υγεία.
Παραβλέπετε ότι το κρασί είναι τρόφιμο, κάθε μέρα επάνω στο ελληνικό τραπέζι. Κινείται σε αντίθετη τροχιά με τα διάφορα οινοπνευματώδη –κυρίως εισαγόμενα– και τα οποία δικαίως φορολογούνται με ειδικό τρόπο.
Παραγνωρίζετε ότι το κρασί είναι τοπικό γεωργικό προϊόν. Φυσική εξέλιξη του σταφυλιού, το κρασί είναι συνυφασμένο με την ελληνική γεωργία και τον ελληνικό πολιτισμό. Είναι παραλογισμός να φορολογείται με ειδικό τρόπο ένα προϊόν της ελληνικής γης.
Σας υπενθυμίζουμε ότι το ίδιο το δίκαιο της Ε.Ε. προβλέπει αποκλειστικά και μόνο για τον οίνο δυνατότητα μηδενικού συντελεστή (άρθρο 5 της Οδηγίας 92/84/ΕΟΚ). Αυτό που επιτρέπει η κοινοτική νομοθεσία ως δυνατότητα για τις οινοπαραγωγικές χώρες της Ένωσης, η πρότασή σας το απεμπολεί.
Η πρότασή σας κινείται αντίθετα από την πολιτική του συνόλου σχεδόν των οινοπαραγωγικών χωρών της Ε.Ε., οι οποίες δεν επιβάλλουν Ε.Φ.Κ. στο κρασί. Η Ελλάδα ως αμπελοοοινική χώρα θα πρέπει επίσης να παραμείνει σε αυτή τη θέση και να μην ακολουθήσει το παράδειγμα κρατών της Β. Ευρώπης, όπου για λόγους οικονομικού προστατευτισμού επιβάλλουν φόρο στην κατανάλωση κρασιού.
Αυτά λέγαμε πέρυσι. Και πάμε στο τώρα.
Δεν θα αναφέρω το Γολγοθά που περάσαμε για να ενταχθούμε στο νέο καθεστώς όσοι το κάναμε. Ούτε στην αγωνία των μικρότερων. Να μη μιλήσω για τις τραπεζικές εγγυήσεις, τη γραφειοκρατία, τα καινούργια έξοδα, την παράνοια που ζούσαμε τον πρώτο μήνα αγκαλιά σχεδόν με τα Τελωνεία των περιοχών μας. Γιατί είμαστε και τυχεροί. Εμείς έχουμε τελωνείο. Φαντάζομαι ότι θα μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε επιστολές ανθρώπων που δεν είχαν τελωνεία στην ευρύτερη περιοχή που επιχειρούσαν. Τι συνέβη λοιπόν. Όπως μου έγραψε και πριν λίγες μέρες η βουλευτής σας κυρία Δριτσέλη ο ΕΦΚ είναι 0,20 ευρώ. Υπάρχει κανείς εδώ μέσα που θα το θεωρούσε σημαντικό αν μιλούσαμε για είκοσι λεπτά επιβάρυνση σε μια φιάλη των 20,00, 30,00 ή 50,00 ευρώ; Αγοράζει κανείς σας εμφιαλωμένο κρασί; Ποια νομίζετε ότι είναι η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων; Οι ελληνικές ετικέτες πωλούνται στο ράφι από 2,00 έως 10,00 ευρώ. Και δεν τις αγοράζει κανείς. Κι αυτοί που τις αγοράζουν τους ξέρουμε πια με το μικρό τους όνομα. Όταν κάποιος έχει πρόβλημα επιβίωσης το τελευταίο που θα σκεφτεί είναι ν αγοράσει κρασί. Τα χρόνια της κρίσης ο Έλληνας στράφηκε στον ασκό. Ο οποίος πωλείται τουλάχιστον 10,00 ευρώ. Ο ασκός των πέντε λίτρων. Οπότε πάμε σε ένα ευρώ επιβάρυνση και δεν συνεχίζω. Πάμε και σε λίγα νούμερα μήπως σας συγκινήσω παραπάνω. Οι πωλήσεις στο εσωτερικό μειώθηκαν από 30% εως 40% και δυστυχώς όχι μόνο στην εγχώρια αγορά. Πλέον θα μετράτε λουκέτα. Γι αυτό είμαι εδώ σήμερα. Για να έχετε την εικόνα του επόμενου. Ζήτησα τις πωλήσεις μας τα δύο τελευταία χρόνια. Τα νούμερα που πήρα είναι στη διάθεση σας όποτε τα ζητήστε. Και είναι τραγικά. Κι όμως εμείς, όπως και οι συνάδελφοί μας κάναμε περισσότερα από αυτά που αντέχαμε. Το γνωρίζετε ότι για τις πωλήσεις μας στο εξωτερικό, πχ Γερμανία πληρώνουμε ΕΦΚ; Πριν εκτελωνίσουμε. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ζητάμε απ τους πελάτες μας έξω να γίνουν πιστοποιημένοι παραλήπτες. Δηλαδή ν αποκτήσουν φορολογική αποθήκη. Και μας απαντούν. Γιατί να το κάνουμε; Δεν έχουμε φόρο στο κρασί. Ισχύει μόνο για τα αποστάγματα. Γιατί να μπουν σε μια διαδικασία μηνών πληρώνοντας και χρήματα; Γιατί ν αγοράσουν ελληνικό κρασί κι όχι ιταλικό; Οι Ιταλοί χρειάζονται τις εξαγωγές. Εμείς όχι. Επίσης στείλατε νέα εγκύκλιο με ακόμη περισσότερη γραφειοκρατία για φέτος όσον αφορά στις εξαγωγές. Οπότε αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι θέλετε να τις σταματήσετε κι αυτές. Δεν είχαμε άλλο τρόπο επιβίωσης ως τώρα. Μόνο τα χρήματα που φέρναμε απ έξω.Απ ότι καταλαβαίνω πάει κι αυτό.
Θέλετε την πρότασή μου λοιπόν. Ζητήστε την κατάργηση του ΕΦΚ στο κρασί «χθες». Με επιμονή και δυνατή φωνή. Σταθείτε δίπλα μας. Μη μας βάζετε άλλες τρικλοποδιές. Ξέρουμε τι να κάνουμε και το κάνουμε χρόνια. Επενδύστε πάνω μας. Δείτε μας. Είμαστε λίγο τρελοί. Να θέλουμε να παράγουμε και να εξάγουμε. Για ένα να είστε σίγουροι. Θα σας βγάλουμε ασπροπρόσωπους. Κι ένα τελευταίο. Μη μας καλείτε εκ των υστέρων. Μόνο πόνο προκαλεί.
Σας ευχαριστώ».