Αφορμή γι'αυτό το σημείωμα στάθηκε ένα άρθρο του Νίκου Παπανδρέου στην Καθημερινή της 23 Δεκ. 2018 σχετικά με τις αντιλήψεις του πατέρα του Ανδρέα περί καπιταλιστικής οικονομίας και την κεντρική του ιδέα. Σύμφωνα με την τελευταία, ο Παπανδρέου ως οικονομολόγος πίστευε οτι ''η φυσική τάση μιας εταιρείας είναι να εξελιχθεί σε μονοπώλιο, να συνθλίψει τον ανταγωνισμό και να κατακτήσει δεσπόζουσα θέση προκαλώντας στρεβλώσεις στην λειτουργία της αγοράς και περιορίζοντας τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών...κατά συνέπεια η εξυγίανση της οικονομικής λειτουργίας και η ομαλή λειτουργία του καπιταλισμού επιβάλλει την επέμβαση του κράτους, την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού και την ανατροπή της καπιταλιστικής τεχνοδομής που παράγει μονοπωλιακά μορφώματα''.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου διατύπωσε την κεντρική του οικονομική ιδέα το 1943 και σε ηλικία 24 ετών, όταν στην Ελλάδα μαινόταν ο απελευθερωτικός πόλεμος στην συνέχεια του ελληνο-ιταλικού και σε μια περίοδο της ζωής του κατά την οποία ο ίδιος προτιμούσε τα μπιφτέκια του αμερικανικού Ναυτικού. Το θέμα όμως είναι οτι η κεντρική του οικονομική ιδέα έγινε και έμμονη ιδέα του σε σημείο που έψαχνε τρόπους να την εφαρμόσει. Την ευκαιρία του την είχε το 1981 ως πρωθυπουργός όταν, σύμφωνα πάντα με τον υιό του Νίκο,''την πολιτική ο Ανδρέας την αντιμετώπιζε ως εργαστήριο, όπου δοκίμαζε τις θεωρίες του για την λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας''.
Δεν γνωρίζω αν αυτά τα απίστευτα ο υιός Παπανδρέου τα αποκαλύπτει για δυσφήμιση ή διαφήμιση του πατέρα του και γενικώς αν γνωρίζει τι κάνει. Γεγονός παραμένει οτι για πρώτη φορά και τόσο σαφώς αποκαλύπτεται οτι η Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου δεν υπήρξε παρά ένα εργαστήριο δοκιμών νέων οικονομικών πολιτικών ''άμεσα σχετικών με την μαρξιστική θεωρία, πολιτικών ενίσχυσης της ζήτησης χωρίς αντίκρυσμα στην παραγωγικότητα και ενίσχυσης της λα'ι'κής συμμετοχής μέσω του ισχυρού συνδικαλισμού φτάνοντας την οικονομία σε αδιέξοδο''. Το αδιέξοδο έγινε τόσο επικίνδυνο, ώστε ο ηθικός και φυσικός αυτουργός αυτού, ο Ανδρέας Παπανδρέου ομολόγησε οτι ''είτε η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει το χρέος, είτε το χρέος θα εξαφανίσει την Ελλάδα''. Δυστυχώς ή ευτυχώς ο ηθικός και φυσικός αυτουργός δεν ζει για να δει τα αποτελέσματα των πειραμάτων του, μια Ελλάδα φτωχή και χωρίς παιδιά. Η ζημία στην χώρα-πειραματόζωο ήταν σε επίπεδο νοοτροπιών στην ελληνική κοινωνία, όπως πάντα παραδέχεται ο υιός, αυτό όμως ο ίδιος εντέχνως το προσπερνά, λέγοντας οτι είναι μια άλλη συζήτηση.
Αυτήν την τελευταία συζήτηση δεν γνωρίζω αν την κάνουν οι τελευταίοι εναπομείναντες θαυμαστές του πειραματιστή, αν και ο γράφων πιστεύει οτι οι ηλίθιοι παραμένουν ηλίθιοι όσο και αν τους αποδείξεις την ηλιθιότητά τους. Ισως διότι κάποιοι δεν μπορούν να παραδεχτούν τα λάθη της ζωής τους. Η βαρύτερη κληρονομιά όμως του Ανδρ. Παπανδρέου, ο διεκδικητισμός χωρίς αντάλλαγμα, η διεκδίκηση χωρίς αντίκρυσμα στην παραγωγή της οικονομίας ζει ακόμα και βασιλεύει στην χώρα-πειραματόζωο. Δεν πρόλαβαν να τελειώσουν τα μνημόνια και άπαντες ζητούν αυξήσεις και αναδρομικά από ένα Συμβούλιο Επικρατείας που νομίζει οτι είναι Εθνικό Νομισματοκοπείο και από τα Υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας που νομίζουν οτι τώρα που έφυγε η άμεση επιτήρηση μπορούμε να κάνουμε ό'τι θέλουμε.
Τα παραπάνω αυξάνουν την ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας και του αρχηγού της, ο οποίος οφείλει να εξηγήσει στις επόμενες εκλογές στον λαό την πραγματικότητα και να ζητήσει την ψήφο του για να εφαρμόσει συγκεκριμένα πράγματα και μόνον αυτά. Οι πρόσφατες δηλώσεις του απίθανου εκπροσώπου Τύπου του ΚΙΝΑΛ Σταμάτη Μαλέλη, ο οποίος χαρακτήρισε ...όλεθρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη απέδειξαν οτι η Νέα Δημοκρατία οφείλει να μην έχει ουδεμία σχέση με το κόμμα που μετέτρεψε την χώρα μας σε πειραματόζωο και θεωρεί ως πνευματικό πατέρα τον πειραματιστή. Τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ πρέπει να εξαφανιστούν στην λήθη και στην ντροπή που τους αξίζει.

Ιωάννης Ξηρός
Ταξ|χος ε.α. Μέλος της Δράσης