Πρωτ. Αθανασίου Π. Τύμπα, Θεολόγου – Μουσικού

Μεγάλοι και μικροί αμελούμε να κοινωνούμε συχνά γιατί κάνουμε το λάθος να συνδέουμε τη Θεία Κοινωνία με τη νηστεία. Είναι ανόητη η ερώτηση: «πόσες μέρες πρέπει να νηστέψω πάτερ για να κοινωνήσω;». Πώς οι πρώτοι χριστιανοί κοινωνούσαν κάθε μέρα; Όταν τηρούμε τη νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής και τις άλλες νηστείες που όρισαν οι πατέρες της εκκλησίας μας τότε, αν βέβαια έχουμε και την ευλογία του πνευματικού μας, μπορούμε να κοινωνούμε κάθε μέρα. Αυτό διδάσκουν όλοι οι άγιοι της εκκλησίας μας και ειδικά οι Κολλυβάδες  Πατέρες τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατία.
Το σπουδαιότερο φάρμακο για την ψυχή του ανθρώπου είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας, η Θεία Κοινωνία. Όμως για να δεχθούμε τον Χριστό μέσα μας χρειάζεται η καθαρότητα της καρδιάς μας. Εάν η συνείδηση μάς ελέγχει για κάτι, τότε για να μην εμπαίξουμε το Μυστήριο ας μετανοήσουμε. Μετανοώ σημαίνει ότι αλλάζω νου και τρόπο ζωής, ομολογώ τα αμαρτήματά μου και ζητώ το έλεος του Θεού.
Έμπρακτα την μετάνοιά μας τη δείχνουμε με τη συμμετοχή μας στο Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως. Ο καλός πνευματικός, εκτός από τη συγχωρητική ευχή, θα μας καθορίσει, ανάλογα με τα πάθη μας, το πόσο συχνά θα κοινωνούμε. Αν για ένα διάστημα μας το απαγορεύσει, μας βάλει δηλαδή κανόνα, αυτό δεν το κάνει για να μας τιμωρήσει. Όπως ο καλός γιατρός δίδει την ανάλογη θεραπεία για να ξεπεράσουμε κάποια σωματική ασθένεια, έτσι κι ο πνευματικός γιατρός προσπαθεί να μας παιδαγωγήσει και να θεραπεύσει τα ψυχικά μας πάθη.
Αμαρτίες οι οποίες μας κρατούν μακριά από τη Θεία Κοινωνία είναι ο φόνος, η έκτρωση, η αίρεση, η αποφυγή της τεκνογονίας, αλλά κυρίως δεν πρέπει να κοινωνούμε όταν δεν έχουμε συγχωρήσει τους εχθρούς μας ή όποιον μας έχει κάνει κάποιο κακό.
Τα μωρά έως τριών χρονών οφείλουμε να τα κοινωνούμε κάθε Κυριακή και μεγάλη γιορτή. Μπορούμε δύο- τρεις ώρες πριν τη Θεία Κοινωνία να τα ταΐζουμε ελαφρά, ώστε να μη γκρινιάζουν από την πείνα.
Τα παιδιά έως δώδεκα-δεκατρία χρονών πρέπει και αυτά να κοινωνούν με την ευλογία του πνευματικού τους κάθε Κυριακή και μεγάλη εορτή. Το παιδί ας συνδέεται από τους γονείς με έναν καλό πνευματικό από τριών ή τεσσάρων χρονών, ώστε σιγά-σιγά να τον βλέπει ως φίλο και όχι ως δικαστή. Ας μην ξεχνούμε ότι οι μάρτυρες των πρώτων χριστιανικών χρόνων, όπως ο Άγιος Κύρηκος,  έδιδαν δογματικές ομολογίες ενώπιον των δεδεκαθεϊστών αυτοκρατόρων από την ηλικία των τριών χρόνων.
Εάν ένας νέος ή νέα κοινωνά συχνά πέντε και έξι φορές τον μήνα, όταν μπει στην δύσκολη ηλικία της εφηβείας, θα έχει αποκτήσει νου Χριστού και έτσι θα συνεχίσει να κοινωνά κάθε Κυριακή με μια μικρή νηστεία μιας ημέρας το Σάββατο. Οι νηστείες όταν γίνονται με διάκριση και την ευλογία του πνευματικού μαθαίνουν στους νέους να μην υποκύπτουν στο τσιγάρο, τα ναρκωτικά και τον πανσεξουαλισμό της εποχής.
Οι έγγαμοι ας κοινωνούν με τα παιδιά τους κάθε Κυριακή. Καλό όμως για την ψυχή τους είναι να μην αποφεύγουν την τεκνογονία, διότι τότε δεν πιστεύουν στην πρόνοια του Θεού. «Ουκ επ' άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος». Ούτε πάλι η ευτυχία και η ψυχική ισορροπία των παιδιών μας θα εξαρτηθούν από το πιάνο και τα Γαλλικά, αλλά από την καλλιέργεια των αρετών. Εάν κάποιος αποφεύγει την τεκνογονία, ο πνευματικός του θα του ορίσει πόσες φορές το χρόνο πρέπει να κοινωνεί. Αλλιώς θα επιτιμηθεί ένας που έχει ένα παιδί, αλλιώς αυτός που έχει πέντε παιδιά, αλλιώς ο πλούσιος και αλλιώς ο φτωχός.
Οι μεγάλοι στην ηλικία ας κοινωνούν πολύ συχνά, διότι ο χρόνος για το μέγα κριτήριο πλησιάζει, τα τέλη τους ας είναι χριστιανικά και η απολογία τους καλή. Ας μη ξεχνούν ότι με το καλό παράδειγμα των παππούδων και των γιαγιάδων σώθηκε η ορθοδοξία τον 19ο αιώνα στην άθεη Ρωσία.
Μικροί και μεγάλοι ας μην αμελούμε το καλό έργο της Θείας Κοινωνίας διότι χωρίς Χριστό μέσα μας δεν είναι δυνατόν να γλυτώσουμε από τον ψυχικό θάνατο.