Τον επόμενο μήνα (Μάρτιος 2019) η Βουλή οριστικοποιεί τα υπό αναθεώρηση άρθρα του Συντάγματος, τα οποία θα αναθεωρήσει η επόμενη Βουλή υπό νέα σύνθεση. Είναι κρίμα και κακό για τον τόπο που στην κορυφαία αυτή πολιτική πράξη τα κόμματα εξουσίας δεν μπόρεσαν να εύρουν κοινό τόπο για το κοινό μας μέλλον.
Η συνταγματική αναθεώρηση απεδείχθη ως πεδίο αντιπαράθεσης πολιτικών ιδεολογιών με διακύβευμα την διατήρηση ή όχι των κεκτημένων της Μεταπολίτευσης και μάλιστα των χειρότερων εκδοχών αυτής.
Διότι τι άλλο είναι η προσπάθεια και εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ να αποσοβήσει για τουλάχιστον δέκα ακόμη χρόνια την δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων, παρά η αγωνία του να διατηρήσει η Αριστερά την ιδεολογική κυριαρχία στα πανεπιστήμια όσο και όπως μπορεί;
Ας μην γελιόμαστε, ο αγώνας και ταυτόχρονα η αγωνία της Αριστεράς να εξορκίσει από την ανώτατη εκπαίδευση παν τι το ιδιωτικόν σκοπεύει στην στόχευσή της να διατηρήσει την ιδεολογική μεταπολιτευτική κυριαρχία εκεί που ακόμα κάτι έμεινε. Στα πανεπιστήμια, δεδομένου οτι στην κοινωνία και ιδιαίτερα στην αστική τάξη την έχει ήδη χάσει, όπως θα φανεί συντριπτικά γι'αυτήν στις επόμενες εκλογές. Καταδικάζει λοιπόν την ανώτατη εκπαίδευση σε υπερδεκαετή προσέτι μαρασμό και κρατικό εγκλωβισμό υπό την σκιάν των κάθε λογής παρανόμων και αλητών που ευχαρίστως οι αριστεροί υπουργοί μας φιλοξενούν στους χώρους των ΑΕΙ και μαζί καταδικάζει και όλη την κοινωνία που από τα πανεπιστήμια περιμένει τις μεγάλες αλλαγές που ωθούν την κοινωνία μπροστά για να διατηρήσει σε έναν παρηκμασμένο χώρο μια παρηκμασμένη και χρεωκοπημένη ιδεολογία.
Πολεμούν λοιπόν λυσσαλέα μια προοπτική, την οποία καλώς ξέρουν οτι τελικά δεν θα αποφύγουν.
Η επόμενη γενιά θα απολαύει τα οφέλη της μη κρατικής εκπαίδευσης, τα λαμπρότερα μυαλά της οποίας θα κυβερνήσει και θα αλλάξει αυτόν τον τόπο και αυτό η Αριστερά το γνωρίζει. Οσες μάχες οπισθοφυλακών και αν δώσει, γνωρίζει οτι στο τέλος θα χάσει.
Αλλη μια μάχη οπισθοφυλακών είναι η άρνηση για συνταγματική κατοχύρωση των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Η επιδοματική πολιτική προς συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού με σκοπό την διατήρηση ενός αξιοπρεπούς εκλογικού ποσοστού αποτελεί όχι μόνον προεκλογική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προσπαθεί αυτό να το κατοχυρώσει και συνταγματικά και αποτελεί βεβαίως πολιτική κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον χαμογελαστό υπουργό Οικονομικών Δημήτρη Τσοβόλα να παραδίδει κάθε χρόνο με περίσσια χάρη ελλειμματικούς προϋπολογισμούς στον πρόεδρο της Βουλής; Και όμως αυτά τα ελλείμματα κράτησαν κυρίαρχο το ΠΑΣΟΚ για δεκαετίες μέχρι που χρεοκοπήσαμε και με την βοήθεια της Ν. Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή, ας μην ξεχνάμε. Αυτήν ακριβώς την οικονομική πολιτική των επιδομάτων και ελλειμμάτων επιθυμεί να διατηρήσει και συνταγματικά η Αριστερά, ο ηθικός αυτουργός της ελληνικής χρεωκοπίας.
Αυτό η νέα Νέα Δημοκρατία του Κυρ. Μητσοτάκη δεν θα πρέπει να επιτρέψει. Η λέξη ''έλλειμμα'' πρέπει να εξαφανισθεί και από το λεξιλόγιο και από το μυαλό μας στον αιώνα τον άπαντα.
Στον αιώνα τον άπαντα θα πρέπει να εξοβελισθεί επίσης και το ιδεολόγημα της Αριστεράς, το οποίο υιοθετούν και κάποιοι ανόητοι υπερφιλελεύθεροι (sic) τύπου Σταύρου Θεοδωράκη περί...ουδετεροθρησκείας του ελληνικού κράτους. Στην βαθιά χριστιανική ορθόδοξη Ελλάδα μας τέτοιες νεωτερικές ανοησίες δεν περνάνε.
Ο Ελληνας, ασχέτως της κομματικής του προτίμησης είναι βαθιά θρησκευόμενος ορθόδοξος χριστιανός και οι υπερβολές του γαλλικού Διαφωτισμού δεν περνάνε εδώ. Ο Ελληνας, ασχέτως τι ψηφίζει, απλώς δεν μπορεί να φανταστεί ότι στις εορτές, στα σχολεία θα λείπει ο παπάς και όταν καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει ουδετερόθρησκο κράτος, οι σημερινοί κυβερνώντες θα αντιμετωπίσουν αντιδράσεις, μπροστά στις οποίες οι διαδηλώσεις για το μακεδονικό θα μοιάζουν με παιδικά πάρτυ.
Ευτυχώς, τα κόμματα εξουσίας φαίνεται να συγκλίνουν στο θέμα της μη διαλύσεως της Βουλής εξ αιτίας της αδυναμίας επιλογής Προέδρου Δημοκρατίας κοινή συναινέσει. Αυτό το θέμα όμως είναι τόσο σημαντικό που χρήζει άλλης αναλύσεως.

Ιωάννης Ξηρός
Ταξ|χος ε.α. Μέλος της Δράσης