Σε συνέχεια των σημειωμάτων μας για τις σχέσεις Εκκλησίας -Κράτους και μετά από τον πολύν θόρυβον που ξέσπασε για το θέμα της μισθοδοσίας των ιερέων, οφείλουμε νομίζω όλοι πριν καταλήξουμε ως πολίτες σε συμπεράσματα να έχουμε υπόψιν μας το εξής απλό. Οτι αν κάποιος πιστός πεθαίνοντας αφήνει μέρος της περιουσίας του στην Εκκλησία ή σε μοναστήρι, αυτό, σύμφωνα με το κληρονομικό δίκαιο που θεωρεί την τελευταία βούληση του κληρονομουμένου ως απολύτως σεβαστή, πρέπει και από την πλευρά του κράτους να είναι σεβαστό και η περιουσία Εκκλησίας και Μονών να παραμένουν σ'αυτές.
Το Κράτος μας από το 1833 μέχρι σήμερα για την αποκατάσταση ακτημόνων και μικρασιατών προσφύγων απαλλοτρίωσε το 96 % της περιουσίας. Επί πλέον επέτρεψε σε κάθε λογής καταπατητές να καταπατήσουν γαίες της Εκκλησίας, ούτως ώστε ολόκληρα τμήματα της Αττικής και άλλων περιοχών να κτιστούν πάνω σε αυτές.
Η Εκκλησία της Ελλάδος, μεγάθυμη και μητέρα αληθινή τα δέχθηκε όλα αυτά προς το καλό του λαού, παρόλο που μεγάλο τμήμα αυτού, είτε από παραπληροφόρηση, είτε ακολουθώντας την αντι-θρησκευτική αριστερή ιδεολογία, είτε από προσωπικό ιδιοτελές συμφέρον, θεώρησε ή θεωρεί ακόμη οτι η Εκκλησία κατέχει τεράστιο πλούτο και οτι δεν πληρώνει φόρους και ό'τι και αν κάνουν εναντίον της οι κυβερνήσεις είναι καλό και άλλα τέτοια που γεννά το εν συγχύσει μυαλό τους.
Ο'τι αποκτά από το 4% που της απέμεινε της Εκκλησίας το διαθέτει για την συντήρηση των χώρων λατρείας και για το φιλανθρωπικό της έργο, κάτι που το χρεωκοπημένο και πλήρως πλέον ανυπόληπτο ελληνικό κράτος δεν μπορεί να κάνει. Και τι ζητά ως αντάλλαγμα; Μόνο να μισθοδοτούνται οι κληρικοί από την γενική φορολογία ως μισθωτοί, σύμφωνα με νόμους που το ίδιο το κράτος το 1945, το 1968 και το 1014 θέσπισε. Πολύ λογικό, εφόσον για να προσφέρει τις πνευματικές και φιλανθρωπικές υπηρεσίες της στην κοινωνία χρειάζεται περιουσία, την οποία το ελληνικό κράτος της εστέρησε. Πολύ δίκαιο, εφόσον για να προσφέρει τις υπηρεσίες του ο απλός παπάς χρειάζεται μια ασφάλεια, την οποία μόνο η μισθοδοσία από τον τακτικό προυπολογισμό δίδει.
Η εν Ελλάδι Αριστερά, μην αμφιβάλετε, προσπαθεί να καταστήσει την Εκκλησία ξένο σώμα όχι μόνο στο κράτος, αλλά και στην κοινωνία. Αποκόπτει τους ιερείς μας από τον προυπολογισμό δίνοντας ένα ποσό στην Εκκλησία για να το μειώσει και να το καταργήσει κάποια στιγμή για χίλιους δυο ευφάνταστους λόγους. Από ένα κράτος που υφάρπαξε το 96% της περιουσίας ενός οργανισμού, το ελάχιστο που χρωστάει είναι να πληρώνει τουλάχιστον τους λειτουργούς του. Αν δεν το κάνει, αποκαλύπτει τους απώτερους σκοπούς του, την κατάργηση της θρησκείας, τον εθνομηδενισμό, την εθνο-αποδόμηση. Οι πιστοί όμως που σίγουρα είναι πολύ περισσότεροι από τους αριστερούς σ'αυτόν τον τόπο δεν θα το επιτρέψουν.
Και κάτι άλλο. Το -αριστερό- υπουργείο Παιδείας επιμένει οτι το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία και το περιεχόμενό του ανήκει στην αρμοδιότητά του και οτι η Εκκλησία δεν έχει τον αποφασιστικό λόγο στο ζήτημα αυτό. Νομίζω οτι σ'αυτήν την περίπτωση ο κ. υπουργός Παιδείας θα πρέπει ως άλλος πανεπιστήμονας Αριστοτέλης ή Λεονάρντο ντα Βίντσι να συγγράφει και τα βιβλία μαθηματικών, φυσικής κ.τ.λ. Ποιες άλλες αποδείξεις χρειαζόμαστε για να ανησυχήσουμε σοβαρά οτι η αριστερή λαίλαπα απειλεί στ'αλήθεια όλες τις πνευματικές δομές του έθνους μας και θέλει να διαλύσει τα πάντα; Ιδιαίτερα όταν θέλει να καταργήσει και το μάθημα της Ιστορίας από το Λύκειο; Το κράτος και όλη η ελληνική κοινωνία χρωστάει στην Εκκλησία και η Εκκλησία χρωστάει στους κληρικούς της ασφάλεια. Αν για να τα πετύχουμε αυτά απαιτείται επιτέλους ρήξη με το αριστερό κατεστημένο που έχει καθίσει στο σβέρκο της Ελλάδας 40 χρόνια τώρα, ας το κάνουμε τώρα.

Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α. Μέλος της Δράσης