Του Παναγιώτη Πιλάτου*
Το Ποτάμι πέτυχε σε κομβικής σημασίας ζητήματα που αφορούν την ελληνική πολιτική σκηνή, κατάφερε να αφυπνίσει πολιτικά τη νέα μεσαία τάξη που δημιουργήθηκε από το 2009 και ύστερα, αυτής που πιστεύει στη μετριοπάθεια των λύσεων και αφορίζει τις ακρότητες.
Φανταστείτε αν ο Σταύρος Θεοδωράκης και οι πρώτοι που ακολούθησαν το τολμηρό εγχείρημα να μην το έκαναν, ας αναρωτηθούμε όλοι μας που θα διοχετεύονταν μεγάλο μέρος του δικαιολογημένου θυμού της Ελληνικής Κοινωνίας από την ανικανότητα διαχείρισης μιας πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης από το τότε φοβισμένο πολιτικό σύστημα, θα γιγάντωνε σκοτεινές δυνάμεις που δημαγωγούν και τρομοκρατούν όπως είναι αυτής της Χρυσής Αυγής.
Κάποιοι μιλούν ότι οι αξίες και οι στόχοι του Ποταμιού όσο προχωράμε αλλάζουν, τολμώ να πω πως και εγώ ο ίδιος το σκέφτηκα, αυτό βέβαια συμβαίνει αν βλέπεις το δέντρο και όχι τη γενική εικόνα του πολιτικού μας καμβά από την είσοδο του Κινήματος στη βουλή μέχρι και σήμερα. Η μόνη αλήθεια είναι ότι Το Ποτάμι δεν έκανε βήμα πίσω στις αρχές και στις αξίες του και αυτό μπορεί να το δει ο οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος η μη παρακολουθώντας τη κοινοβουλευτική μας παρουσία, ποιους στηρίξαμε, τι είδους θέματα αναδείξαμε και τι συνεχίζουμε να στηρίζουμε, αποφάσεις δύσκολες χωρίς να σκεφτούμε το πολιτικό μας κόστος.
Στο σήμερα αν δούμε τις δημοσκοπήσεις δεν είμαστε εκεί που θα θέλαμε, αλλά ας μη βιαζόμαστε με τα νούμερα καθώς αποτυγχάνουν τις προβλέψεις τους και ποτέ του Το Ποτάμι δεν έκανε πολιτική σύμφωνα με αυτές.
Και ερχόμαστε στο θέμα των ημερών ο διάλογος με το ΠΑΣΟΚ, η κεντροαριστερά, νέος φορέας, θέματα που "ταλανίζουν" τα εσωτερικά των δυο κοινοβουλευτικών κομμάτων. Αντιρρήσεις, αντεγκλήσεις, συνθέσεις όλα στη πολιτική σκακιέρα του διαλόγου είναι ανοιχτά.
Υπάρχουν αυτοί που λένε γιατί συνομιλούμε με το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ, αυτοί που φοβούνται το μηχανισμό του, αυτοί που επιθυμούν αυτόνομες πορείες και φυσικά αυτοί που ψάχνουν τεχνηέντως χρήσιμους ηλίθιους σε όλες τις πλευρές για τους δικούς τους σκοπούς. Κάνοντας όμως ξανά μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν τι από όλα όσα πέτυχε Το Ποτάμι και ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν εφικτά; χωρίς χρήματα, προστάτες, με τη πολιτική μας απειρία στο ζενίθ της τότε, η απάντηση ήταν ότι τίποτα από όσα έγιναν δεν ήταν εφικτά και όμως έγιναν, τα καταφέραμε και συνεχίζουμε.
Αν κάποιοι εντός της Δημοκρατικής Συμπαράταξης συνεχίζουν να έχουν συμπεριφορές των περασμένων μεγαλείων τους, τότε καλή τους τύχη δε θα τους κουνήσει κανένας μας το πολιτικό μαντήλι, θα είναι ξεκάθαρη επιλογή τους.
Aυτό που δεν θα πρέπει να αμελούμε όμως είναι ότι ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία & τον Σοσιαλιστικό ΣΥΡΙΖΑ (sic) υπάρχει το πολιτικό κενό του προοδευτικού χώρου, και οι δυνατότητες διαφορετικών επιλογών εξόδου της χώρας από το τούνελ της παρακμής. Για το λόγο αυτό δεν μπορώ να παραβλέψω ότι υπάρχουν οι άνθρωποι και ειλικρινείς δυνάμεις που πραγματικά θέλουν να πετύχει ο διάλογος του μεσαίου χώρου,γιατί πιστεύουν στη πρόοδο αυτού του τόπου.
Από τη μεριά του Ποταμιού και οι πρωτοβουλίες πάρθηκαν και οι τολμηρές προτάσεις έγιναν, και είμαι βέβαιος ότι και ο Επικεφαλής μοιράζεται τις ίδιες ανησυχίες με αρκετούς εντός του Κινήματος, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να πρωτοστατήσει σε έναν διάλογο που πολλοί τον ήθελαν παλιότερα αλλά κανείς δεν τον τολμούσε, επιπλέον δεν θα υπήρχε διάλογος χωρίς τη παρουσία του Ποταμιού και αυτό μας χρεώνεται θετικά
Στο Ποτάμι συνεχίζουμε να είμαστε ο κύριος εκφραστής της λεγόμενης Προοδευτικής Πλατφόρμας, διότι πιστεύουμε στη πολιτική βελτίωση της χώρας, των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών επιλογών, δηλώνουμε παρών όχι γιατί απλώς εκπροσωπούμε την Ελληνική Κοινωνία, αλλά γιατί είμαστε η ίδια η Κοινωνία, από αυτήν ξεκινάμε και σε αυτήν καταλήγουμε.
Ο Συντηρητισμός οδηγεί τους πολίτες εκεί που θέλουν να πάνε. Η Πρόοδος από την άλλη οδηγεί τους πολίτες εκεί που δεν είχαν φανταστεί ότι θα ήθελαν να πάνε...
* Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε ;
* Ο Πάναγιώτης Πιλάτος είναι μέλος της Επιτροπής Νέων του Ποταμιού