Ο πλανήτης εμβρόντητος παρακολουθεί ημέρες τώρα την επίθεση του ρωσικού Γολιάθ εναντίον του ουκρανικού Δαβίδ. Ο Δαβίδ αντιστέκεται σθεναρώς και όλοι οι δίκαιοι υποκλίνονται στον ηρωισμό του ουκρανικού λαού απέναντι στον πατρογονικό καταπιεστή. Από όλους τους ισχυρισμούς του κ. Πούτιν για την δικαιολόγηση της εισβολής αυτό που ελκύει την προσοχή όλων όσων γνωρίζουν την Ιστορία και ερεθίζουν τα αντανακλαστικά τους είναι το πρωτοφανές και πελώριο ψέμα οτι οι Ουκρανοί δεν έχουν Ιστορία και οτι η δημιουργία του ουκρανικού κράτους ήταν ένα ιστορικό λάθος ή και ατύχημα. Αυτό θυμίζει την θεωρία του Στάλιν οτι οι Πολωνοί ήταν ''αποτυχημένοι Ρώσοι'' και τους φέρθηκε όπως τους φέρθηκε κατά τον Β' Παγκ. Πόλεμο, δηλαδή χειρότερα από τον Χίτλερ. Όχι, κύριε Πούτιν, δεν λέτε την αλήθεια.

Τα λάθη και τις λανθασμένες εκτιμήσεις του κ. Ζελένσκι ο ίδιος και ο λαός του θα τις εκτιμήσουν μετά την παρούσα περιπέτεια και αναλόγως θα αποδοθούν ευθύνες. Τα λάθη και τις λανθασμένες κινήσεις των Αμερικανών που παρότρυναν έναν ανόητο ηγέτη και τον λαό του για ένταξη στο ΝΑΤΟ υποτιμώντας την εύλογη ρωσική αντίδραση και την απύθμενης βλακείας  στάση των Ευρωπαίων ηγετών να μην σταματήσουν εγκαίρως αυτήν την οπερέτα, επίσης θα εκτιμήσουν οι ιστορικοί και η κοινή γνώμη μετά, δεν είναι σε ώρες πολέμου η κατάλληλη στιγμή για απόδοση ευθυνών. Αυτό που προέχει είναι τι κάνουμε ως Ευρώπη και ως πολιτισμένος κόσμος τώρα. Για να βοηθήσουμε όπως μπορούμε το θύμα της επίθεσης τώρα, πρέπει πρώτα να ξέρουμε γιατί το βοηθούμε και προς τούτο ο γράφων εισφέρει την ολίγιστη συνδρομή του.

Η αλήθεια είναι οτι η Ουκρανία υπήρξε ένα από τα πρώτα κράτη του σλαβικού κόσμου και στην αρχή του το ισχυρότερο από όλα, ιδρυθέν τον 10ο αιώνα. Οι Νορμανδοί κατακτητές που ίδρυσαν την Μόσχα και για καιρό κατείχαν και το Κίεβο ήταν πολύ λιγότεροι των Σλάβων υποτελών τους και σιγά-σιγά αφομοιώθηκαν από αυτούς. Οι Σλάβοι Ουκρίν του Κιέβου υπό τον ηγεμόνα Βλαδίμηρο το 988 ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό τον οποίον έλαβαν από τους Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως, οι οποίοι τους μετέδωσαν γραφή, τέχνη, αρχιτεκτονική και πολιτισμό. Από τον ναό της Αγίας Σοφίας του Κιέβου, όπως ο γράφων διαπίστωσε σε ένα ταξίδι του εκεί πριν μερικά χρόνια, ξεκίνησε όλος ο πολιτισμός όλων ανεξαιρέτως των σλαβικών λαών. Για τρεις αιώνες το Δουκάτο του Κιέβου ήταν πιστός σύμμαχος της Κων|λης και το ισχυρότερο σλαβικό κράτος.

Το σημείο καμπής της ουκρανικής Ιστορίας ήταν τα μέσα του 13ου αιώνα, όταν η εισβολή των Ταταρο-μογγόλων σάρωσε το βασίλειό τους και ο πατριάρχης τους κατέφυγε στο Δουκάτο της Μοσχοβίας. Τέλη του 14ου αιώνα οι ισχυροί Πολωνο-λιθουανοί καταλαμβάνουν την δυτική Ουκρανία και η ανατολική διαιρείται σε μικρά πριγκηπάτα. Το δεύτερο σημείο καμπής της ουκρανικής Ιστορίας ήταν περί τα τέλη του 17ου αιώνα όταν οι πρίγκηπες καλούν σε βοήθεια τους Ρώσους της Μόσχας για να διώξουν τους Καθολικούς Πολωνούς από την Ουκρανία. Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα καταλαβαίνουν οι Ουκρανοί πόσο σκληρά αφεντικά είναι οι Ρώσοι, πολύ σκληρότερα από κάθε Καθολικό βασιλιά. Η Αικατερίνη η Μεγάλη ιδρύει την Οδησσό κάνοντάς την πόλη πολυεθνική και ο διαμελισμός της Πολωνο-λιθουανίας το 1785 μεταξύ Ρωσίας, Αυστρίας και Γερμανίας αφήνει την δυτική Ουκρανία εντός της Αυστρο-ουγγρικής Αυτοκρατορίας και την ανατολική εντός της Ρωσικής.

Το 1918 η κομμουνιστική Ρωσία υπό τον Λένιν με την κατάρρευση της Αυστρο-ουγγαρίας καταλαμβάνει ολόκληρη την Ουκρανία, η οποία ήδη από τον 18ο αιώνα είχε στα ανατολικά της κατακλυσθεί από Ρώσους, ιδιαίτερα στην περιοχή Ντονμπάς. Ο ουκρανικός εθνικισμός όμως είχε ξυπνήσει και ζητούσε ανεξαρτησία από τους Ρώσους. Η κομμουνιστική Ρωσία για να καταπνίξει την τάση των Ουκρανών για ανεξαρτητοποίηση τους καταδίκασε σε τρεις περιόδους πείνας, το 1919-21 επί Λένιν, το 1932-38 επί Στάλιν και το 1945-6 πάλι επί Στάλιν (η τελευταία για τιμωρία λόγω της συνεργασίας των απελπισμένων Ουκρανών με τον διάβολο Χίτλερ, προκειμένου να απαλλαγούν από τον διαβολικότερο Στάλιν). Το απίστευτο και απύθμενο και αθεράπευτο μίσος που τρέφουν οι Ουκρανοί εναντίον των Ρώσων οφείλεται στις τρεις αυτές περιόδους πείνας, κατά τις οποίες 5 εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν.

Έξω από το Κίεβο ο γράφων είδε το Μνημείο Χολοντομόρ για την μνήμη των παιδιών της άμοιρης Μητέρας Ουκρανίας που είδε τα παιδιά της να πεθαίνουν από πείνα επειδή έτσι αποφάσισαν κάποιοι Ρώσοι. Το μίσος είναι τόσο μεγάλο που ο γράφων είδε σε χαρτιά υγείας αποτυπωμένη την φυσιογνωμία του Πούτιν ήδη από το 2018. Ακόμη και αν -στην φαντασία κάποιων Ρώσων, του Πούτιν συμπεριλαμβανομένου-δεν υπάρχει ουκρανικό έθνος και ουκρανικός εθνικισμός, ο επικός αγώνας των Ουκρανών που διεξάγεται τις στιγμές που γράφεται το παρόν σημείωμα είναι αρκετός για την δημιουργία του. Το Κακό, ακριβώς επειδή είναι Κακό, πάντα έχει την δυνατότητα του πρώτου χτυπήματος, όμως, όπως έλεγε και ο μέγας Γκάντι, το Καλό πάντα υπερισχύει στο τέλος.

Ο γράφων έγραψε το σημείωμα αυτό για να αποδείξει με ιστορικά στοιχεία οτι ο ισχυρισμός των Ρώσων οτι δεν υπάρχει ουκρανικό έθνος και ουκρανική Ιστορία δεν ισχύει. Πρόκειται για ιστορικό και περήφανο έθνος που αξίζει κάθε βοήθεια και είμαι πεπεισμένος οτι στο τέλος θα νικήσει.

ΥΓ 1). Ο γράφων συγχαίρει τον πρωθυπουργό  Κυριάκο Μητσοτάκη για την απόφασή του να αποστείλει έστω και λίγη στρατιωτική βοήθεια στον αγωνιζόμενο ουκρανικό λαό. Ίσες αποστάσεις από τον Διάβολο και το θύμα του δεν παίρνεις και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Δεν χρειαζόμαστε ούτε τους τουρίστες του, ούτε τα φυσικά αέριά του ή ό'τι άλλο αέριο έχει. Όσο για τους ανησυχούντες για τον Ελληνισμό της Μαριούπολης, διαβεβαιώ οτι σε περίπτωση κατάληψής της, ο Πούτιν δεν πρόκειται να αφήσει κανένα άλλο εθνικό στοιχείο εκεί πλην των Ρώσων, είτε βοήθησαν στρατιωτικά την Ουκρανία , είτε όχι.

ΥΓ 2). Προς αφελείς χριστιανούς ορθόδοξους συμπαθούντες την Ρωσία. Αγαπητοί, η μόνη βοήθεια που μας προσέφεραν ιστορικά οι ορθόδοξοι-κατά τα άλλα- Ρώσοι ήταν κατά την Επανάσταση του 1821 και αυτό όντως τους το χρωστάμε. Από εκεί και μετά οι ορθόδοξοι Ρώσοι είτε ως τσαρικοί, είτε ως κομμουνιστές υπήρξαν πολέμιοι του Ελληνισμού με αποκορύφωμα την καταλυτική βοήθεια προς τον Κεμάλ Ατατούρκ. Οι ορθόδοξοι-κατά τα άλλα-Ρώσοι ήταν εναντίον της επέκτασης του ελληνικού κράτους τον 19ο αιώνα, βοήθησαν τον βουλγαρικό εθνικισμό κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, βοήθησαν τους Τούρκους το 1921-22, όπλισαν τους συμμορίτες του Ζαχαριάδη το 1946-49 που κατασκότωσαν την Ελλάδα, έδιωξαν τους Έλληνες από την Κριμαία το 1945, ο Χρουτσώφ το 1960 απείλησε να βομβαρδίσει την Ακρόπολη (όλοι οι βάρβαροι αυτό το μνημείο έχουν στο μάτι), ο Πούτιν τόσα χρόνια δεν έκανε ούτε μια δήλωση υπέρ της Ελλάδος, τι άλλο πια πρέπει να μας κάνουν για να καταλάβετε οτι δεν έχουμε καμία δουλειά μαζί τους; Επιτέλους ποιος είναι τόσο ανόητος που να νομίζει οτι οποιαδήποτε σχέση με την Ρωσία θα είναι με όρους ισότητος και ποιος δεν γνωρίζει οτι οι Ρώσοι είναι από τα πιο σκληρά αφεντικά της Ιστορίας όλης ασχέτως αν έχουν να κάνουν με ορθόδοξους ή μη.

ΥΓ 3). Συμβουλή.  Κλείστε μάτια και αυτιά σε ''αναλυτές'' της κακιάς ώρας τύπου Σάββα Καλεντερίδη και Γιάννη Μάζη και άλλους αποβλακωτές της κοινής γνώμης που την στιγμή που ο κόσμος καίγεται για την Ουκρανία, αυτοί θυμήθηκαν το... Κυπριακό του 1974 ή τους βομβαρδισμούς της Σερβίας το 1999, παραλληλίζοντάς τα με τα συμβαίνοντα στην Ουκρανία  ή προτείνουν τώρα ...κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας και άλλα τέτοια πράγματα απύθμενης βλακείας,  τελείως εκτός τόπου και χρόνου και περιμένουν να εισακουστούν κιόλας από σοβαρούς σκεπτόμενους ανθρώπους. Για όσους γνωρίζουν Ιστορία, οι καταστάσεις δεν είναι ίδιες και το κάθε πράγμα έχει τον καιρό του.

Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α.