Του Παναγιώτη Πιλάτου*

Λιγότερες από 50 ημέρες μας χωρίζουν από τις Ευρωεκλογές, τις αυτοδιοικητικές και τις περιφερειακές εκλογές. Το 2019 είναι η χρονιά των επιλογών. Αυτή την φορά θα χρειαστεί να είμαστε πιο προσεκτικοί σε ποιους θα δώσουμε την στήριξη μας.
Αρχικά σε κάθε εκλογική αναμέτρηση χρειάζεται να προσπαθούμε όλοι μας για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής. Η αποχή δεν βοηθά κανέναν ή μάλλον βοηθά αυτούς που ποντάρουν στην αποχή και την απαξίωση της ίδιας της πολιτικής και των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτή.
Σε αυτές τις εκλογικές αναμετρήσεις θα δούμε υποψηφίους όλων των αποχρώσεων και επιλογών. Το δύσκολο είναι να διακρίνουμε αυτούς που ξεχωρίζουν. Μάλλον σε αυτή την κατηγορία είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι κανονικοί άνθρωποι που πλαισιώνουν τα ψηφοδέλτια και αυτούς ίσως αξίζει να τους δώσεις την ευκαιρία να σε εκπροσωπήσουν.
Δυστυχώς στις ημέρες μας η πολυπόθητη και χιλιοειπωμένη λέξη αλλαγή δεν γίνεται πράξη εύκολα. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας των συμφερόντων που δημιουργούν τα πρόσωπα που ασκούν κάποια μορφή πολιτικής επιρροής. Συμμέτοχο σε αυτό είναι τα ΜΜΕ.
Είμαι σίγουρος πως εσύ που διαβάζεις το κείμενο μου και είσαι κάπου υποψήφιος, σε έχουν πάρει ήδη τηλέφωνο να σου κάνουν κάποια προσφορά προβολής της υποψηφιότητας σου. Δεν είναι παράνομο σε καμία των περιπτώσεων. Όμως αγαπητά ΜΜΕ δημιουργείται φραγμούς και σχέσεις εξάρτησης που αποτρέπουν υγιείς φωνές που θέλουν πραγματικά να προσφέρουν.
Το ερώτημα είναι απλό: Μπορεί κάποιος που δουλεύει σερβιτόρος, κάποιος που εργάζεται σε ένα μικρό αρτοποιείο, κάποιος που εργάζεται ως υπάλληλος σε συνεργείο αυτοκινήτων, κάποιος που η βασική του δουλειά είναι διανομέας φαγητού, κάποιος που δουλεύει σε ένα φαρμακείο ή ακόμα κάποιος που εργάζεται στα περιβόητα οχτάμηνα να μπορεί να έχει την ίδια προβολή στα ΜΜΕ χωρίς να πληρώσει;; και να ασχοληθεί για κάτι μεγαλύτερο αν το πιστεύει.
Η απάντηση είναι όχι. Άρα αυτομάτως η πολιτική είναι για λίγους. Άρα από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα, διότι τελικά είναι όλα θέμα προθέσεων και ανθρώπων που εμπλέκονται στην πολιτική ζωή της χώρας μας.
Για να σπάσει το κατεστημένο της δυναμικής των προσώπων που το βασικό τους πολιτικό επιχείρημα είναι οι παχυλές χορηγήσεις στα ΜΜΕ, χρειάζεται οι πολίτες να αναζητήσουν αυτές τις φωνές που είναι διαφορετικές και να ανατρέψουν τους συσχετισμούς.
Για να γίνει ξανά το πεδίο της πολιτικής, πεδίο ανοιχτό – συμμετοχικό και χωρίς αποκλεισμούς. Αυτό βρίσκει εφαρμογή στους δήμους, τις περιφέρειες και την κεντρική πολιτική σκηνή.
Η νεαρά Κορτέζ στην Αμερική έδειχνε με υπερηφάνεια τα λιωμένα της παπούτσια στο Twitter απαντώντας στους επικριτές της πως κατάφερε να εκλεγεί στο Κογκρέσο.
Αυτούς να ψάξετε και εσείς, αυτούς τους άσημους ιδεολόγους της διπλανής πόρτας που είναι έτοιμοι να τα βάλουν με όλα και με όλους. Με στόχο να υπερασπιστούν το δίκαιο, που δεν διστάζουν να πούνε την γνώμη τους, αυτούς που με τρόπο τσαπατσούλικο τις περισσότερες φορές εκφράζονται για το σωστό.
Μπορεί να είσαι εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο ή μπορεί να είμαι και εγώ.
Η ουσία είναι πως σε λιγότερο από 50 ημέρες, όπως γράφω και στην αρχή αυτοί οι τολμηροί θα ζητήσουν την στήριξη σου και εσύ θα πρέπει να ζυγίσεις αν θέλεις να δεις ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν σκληρά για τις ανάγκες του συνόλου ή να συντηρήσεις πρόσωπα δοκιμασμένα που δείλιασαν να προσφέρουν πέρα από την ανάσα τους.

*Ο Παναγιώτης Πιλάτος είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Τρικκαίων με την Επανεκκίνηση του Δημήτρη Παπαστεργίου

Το κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στη Huffpost Greece