Γράφει ο Νίκος Γκόγκος*          
Έχουμε γράψει πολλές φορές από το 2002 για το στρατηγό Χρίστο Καβράκο. Κάθε φορά ανακαλύπταμε και παρουσιάζαμε ντοκουμέντα από τη δραστηριότητα του στρατηγού και συμπληρώναμε το βιογραφικό του σημείωμα. Σήμερα παρουσιάζουμε ένα ακόμη στοιχείο που έφερε στη δημοσιότητα η κυρία Χρηστίνα Σωτήρχου στην ιστοσελίδα www.ionikienotita.gr Σύμφωνα με το δημοσίευμα ο Καβράκος ως στρατοδίκης καταδίκασε σε θάνατο στις 5 Μαΐου 1935 τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Νικόλαο Πλαστήρα.
Έτσι το βιογραφικό σημείωμα όπως το έλαβα από το ΓΕΣ και με όσα αναγράψαμε στο παρελθόν, τα οποία στηρίζονται σε δημόσια έγγραφα, διαμορφώνεται ως ακολούθως:
Ο Χρήστος Καβράκος γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1882. Κατατάχθηκε στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών το 1903. Ονομάστηκε ανθυπολοχαγός το 1913. Έλαβε μέρος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο, στον Ελληνοβουλγαρικό πόλεμο και στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας καθώς και στον Ελληνοΐταλικό πόλεμο το Μάρτιο του 1941 ως διοικητής της ΧΙΙ Μεραρχίας. Του απονεμήθηκαν οι προβλεπόμενες ηθικές αμοιβές, ανάλογες του βαθμού του, της  πολεμικής δράσης του και της εν γένει  σταδιοδρομίας του στο στρατό. Αποστρατεύτηκε αυτεπαγγέλτως το 1942 λόγω ορίου ηλικίας προαγόμενος στο βαθμό του Αντιστρατήγου. Εκτελέστηκε υπό αναρχικών στις 8-12-1944.Το όνομά του δόθηκε στο στρατόπεδο το 1973. Από το 1982 λειτουργεί εκεί η Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών.

Στις 21-6-1910 ήταν λοχίας και καταθέτει ως ψευδομάρτυρας στο κακουργιοδικείο Λαμίας στη δίκη που έγινε για το Κιλελέρ σχετικά με το φόνο του Μπατάλη. Στις  2 Φεβρουαρίου 1925 στο αγροτικό συλλαλητήριο που έγινε στα Τρίκαλα, κλήθηκε από το νομάρχη να επιβάλει την τάξη και να διαλύσει το πλήθος. Επειδή δεν τα κατάφερε να διαλύσει τους διαδηλωτές, διέταξε πυρ στο ψαχνό. Επτά  νεκροί και πάνω από 25 οι τραυματίες.  Στις 5 Μαΐου 1935 ως στρατοδίκης καταδικάζει σε θάνατο τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Νικόλαο Πλαστήρα. Στον Ελληνοΐταλικό πόλεμο ως διοικητής της ΧΙΙ Μεραρχίας από 11 έως 20 Μαρτίου 1941 σύμφωνα με το διοικητή του στρατηγό Κωτούλα, ελαχίστη υπηρεσία προσέφερε και ο διοικητής του ζήτησε την αντικατάστασή του. Μετατέθηκε στο εσωτερικό όπου στις 18 Απριλίου 1941 του ανατέθηκαν καθήκοντα Φρουράρχου Αθηνών. Εννέα ημέρες αργότερα παρέδωσε χαμογελαστός την Αθήνα στους γερμανούς εισβολείς.                                                                                                                                           

Μετά  την υπογραφή της συνθηκολόγησης ανάμεσα στον Τσολάκογλου και τους Γερμανούς , ο Καβράκος εκδίδει διαταγή με την οποία εμποδίζει τους ευέλπιδες να πολεμήσουν τους Γερμανούς και ορίζει να εκτελέσουν αστυνομικά καθήκοντα για την τήρηση της τάξης κατά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα. Οι ευέλπιδες δεν δέχτηκαν να εκτελέσουν αυτή τη διαταγή και πήραν την απόφαση να συνεχίσουν τον αγώνα κατά των κατακτητών στην Κρήτη. Στην  κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου ο στρατηγός Καβράκος αντί να ηγηθεί της αντίστασης, ανέλαβε καθήκοντα γενικού διευθυντή της Πανελλήνιας Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών τον Ιούνιο 1941. Μαζί με άλλους 100 περίπου αξιωματικούς ανέλαβαν τη συγκέντρωση των  σιτηρών της χώρας για τις ανάγκες των κατακτητών. Το καλοκαίρι του 1941 ο Χρήστος Καβράκος  με την ιδιότητα του διευθυντή μαζί με το νομάρχη Τρικάλων Σάββα Χώτζη απαγορεύουν στους Μεγακοκαλυβιώτες να πωλούν τα σιτηρά και τους υποχρεώνουν να παραδίνουν τις πλεονάζουσες ποσότητες σίτου στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών. (Τα Μεγάλα Καλύβια Τρικάλων στην Κατοχή και την Αντίσταση 1941-1944. Ευθύμιος Κουφογιάννης, φιλόλογος.)   Συνεπώς ο Καβράκος δεν ήταν αμέτοχος στο μεγάλο λιμό το χειμώνα του 1941-1942.  To 1944 ο  Καβράκος συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους κουίσλιγκ (δοσίλογοι, προδότες του έθνους.) Ο Κώστας Κουβαράς κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατατάχτηκε στον Αμερικανικό Στρατό και στάλθηκε στην Ελλάδα ως αξιωματικός  πληροφοριών του Αμερικανικού Στρατού για την Ελληνική στρατιωτική και πολιτική κατάσταση. Στις 6 Ιουλίου 1944 έγραψε: …Για κάποιο λόγο οι Γερμανοί αφέντες φαίνονται να είναι δυσαρεστημένοι με τον παρόντα πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη, και το μόνο πράγμα που εμποδίζει την πτώση του είναι η διαφωνία για το πρόσωπο που θα τον διαδεχτεί. Υπάρχουν κάποια πρόσωπα που ακούγονται, όπως Τσιρονίκος, Boulas και ο στρατηγός Καβράκος… (Stanford university. Stanford Callifornia    /http://web.stanford.edu/~ichriss/Couvaras.htm).
Μετά τα παραπάνω φαίνεται ότι το όνομα του στρατοπέδου που εδρεύει η ΣΜΥ πρέπει να αλλάξει. Το έχει ζητήσει και η κυρία Σούλα Μεριντίτη όταν ήταν βουλευτής, καθώς και ο πρώην δήμαρχος κ. Λάππας. Τι άλλο θέλει το ΓΕΣ για να εφαρμόσει τη Γενική Διαταγή του Περί Μετονομασίας Στρατοπέδων; Αλλοιώνεται και η  έννοια του ήρωα, του γενναίου άνδρα, του πολεμιστή που χάνει τη ζωή του στους αγώνες του έθνους. Ο στρατηγός Καβράκος δεν σκοτώθηκε ούτε καν τραυματίστηκε σε αγώνα του έθνους.  Θεωρούμε ακόμη ότι οι αρχές που στέλνουν προσκλήσεις στις διάφορες εκδηλώσεις, πρέπει να αναγράφουν ως τόπο εκδήλωσης τη ΣΜΥ και όχι το όνομα του στρατοπέδου. Μειώνουν έτσι το ανώτατο στρατιωτικό ίδρυμα που μορφώνει τα αυριανά στελέχη του στρατού και τιμά την πόλη μας. Τοποθετούν σε δεύτερη θέση τη ΣΜΥ από το όνομα του στρατοπέδου.
Επίσης προτείνουμε το Δημοτικό Συμβούλιο να αποφασίσει τη μετονομασία της οδού Καβράκου σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. Δεν είναι δυνατό να τιμάται στον ίδιο Δήμο ο θύτης και το θύμα. Οδός Καβράκου στα Τρίκαλα, οδός Δημητρίου Κούτρα στις Καρυές. Από τη Δημοτική αρχή επίσης περιμένουμε να εφαρμόσει την υπόσχεση και υποχρέωση για τη μεταφορά του αγάλματος από την πλατεία Αγροτικής και Λαϊκής Εξέγερσης Τρικάλων 2 Φεβρουαρίου 1925 καθώς και την ανέγερση εκεί μνημείου σύμφωνα με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου 19-1-2012.
*Ο Νίκος Γκόγκος είναι Υποναύαρχος Π.Ν. εα