Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, εντάξει μεταξυ μας ξέρω πως δεν υπάρχεις όμως θέλω να σου πω μερικές σκέψεις μου, ποιος ξέρει μπορεί, ίσως και να υπάρχεις...
Το 2018 ήταν μια περίεργη και δύσκολη χρονιά για πολλούς από εμάς. Στη χρονιά που πέρασε, δοκιμάσαμε καινούργια πράγματα, πιστέψαμε σε νεα δεδομένα , σε έναν κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται.
Συνέβησαν πολλές άδικες καταστάσεις, θέλω λοιπόν αν με διαβάζεις να σου πω τα εξής:
- Δεν θέλω ποτέ κανένας Ζακ να χασει την ζωή του άδικα.
- Δεν θέλω καμιά Ελένη να βιώσει άσχημες και τραγικές στιγμές.
- Δεν θέλω οι ηθικοί αυτουργοί κανενός Βαγγέλη να παραμένουν ελεύθεροι.
- Δεν θέλω κανένα παιδί να βιωνει μη ανθρώπινες στιγμές όπως τα παιδιά που κατοικούν στη Μόρια.
- Δεν θέλω καμιά καθαρίστρια να περνά τα σίδερα των φυλακών επειδή απλά ήθελε να μεγαλώσει την οικογένεια της και δεν αποφοίτησε από το Δημοτικό.
- Δεν θέλω καμιά οικογένεια να βιώσει τον τραγικο χαμό οικιών τους, όπως αυτός των ανθρώπων στο Μάτι.
- Δεν θέλω αλλη τοξικότητα στις ζωές μας
Η λίστα με τα "Δεν Θέλω" ειναι ατελείωτη..
Ξέρω σίγουρα όμως τη θέλω.
- Θέλω να είμαστε περισσότερο άνθρωποι.
- Θέλω ευκαιρίες για όλους, όχι για λίγους.
- Θέλω περισσότερη αλήθεια
- Θέλω καλύτερες επιλογές απο όλους για όλους.
- Θέλω η γενιά μου να πραγματώσει την ζωη της όπως της αξίζει.
Οι ευχές στις μέρες μας εχουν καταντήσει κλισέ, μέσα στην καθημερινότητα ξεχνάμε πολλά πράγματα, όπως να είμαστε ευγενικοί, να χαμογελάμε, να παίρνουμε τηλέφωνο αυτούς που νοιαζόμαστε, να συγχωρούμε.
Και αν τελικά δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, έχουμε σκεφθεί ποτέ πως ίσως να είμαστε εμείς για κάποιους ο Αγιος Βασίλης;;
Σημασία έχει να προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, δεν μένει κάτι άλλο, χρειαζόμαστε ο ενας τον άλλον, δημιουργούμε ο ένας για τον άλλον, ψάχνουμε ο ένας τον άλλον.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα και την πρώτη ημέρα του νεου έτους ας επενδύσουμε στον άνθρωπο μέσα μας.
Χρόνια πολλά, πιο ανθρώπινα, πιο ουσιαστικά σε όλους μας.

Πιλάτος Παναγιώτης