Γράφει ο Δημήτρης Παπαθανασίου, Δημοτικός Σύμβουλος και μέλος  της γραμματείας της «ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ»  ΤΡΙΚΑΛΩΝ


Είχα την τιμή και τη χαρά να συμμετάσχω ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος σε κάθε συνεδριακή συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη του πανελλαδική συνδιάσκεψη το 2008 μέχρι και το διαρκές συνέδριο του, λίγες ημέρες πριν τις ιστορικές εκλογές  της 25ης Ιανουαρίου 2015.
Μέσα σε κλίμα πανηγυρικό και ελπιδοφόρο, τα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούσαν πρώτου μεγέθους πολιτικό γεγονός, αλλά το επερχόμενο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος,  μάλλον δεν θα το διαδεχθεί άλλο. 
Η εξαγγελία του είχε αρχικά γίνει για τον Οκτώβριο του 2015 και αποτέλεσε το «μεγάλο κόλπο» του Αλέξη Τσίπρα για να εκβιάσει τη σιωπηρή συναίνεση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ στο τρίτο μνημόνιο. Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος είχε τότε ζητήσει να μην μπει βέτο στους χειρισμούς του, με αντάλλαγμα έκτακτο συνέδριο του κόμματος που σύμφωνα με κάποια μέλη της ΚΕ, που τότε αντιδρούσαν στο 3ο μνημόνιο, αλλά τελικά τα ονόματά των οποίων στη συνέχεια συμπεριλήφθηκαν σε ΦΕΚ διορισμού, θα ανέτρεπε τις ψηφοφορίες στο κοινοβούλιο.
Αφού κατάφερε με αυτό το πρόσχημα να διαρρήξει το μέτωπο της  πλειοψηφίας των 109 από τα 200 μέλη της Κ.Ε. που αντιτάχθηκαν αρχικά στο 3ο μνημόνιο,  φτιάχνοντας στη συνέχεια μια νέα πλειοψηφία «προθύμων» ο Τσίπρας ξέχασε στη συνέχεια τη δέσμευσή του και, αντί για συνέδριο, πήγε σε εκλογές, μόλις ψηφίστηκε με τη βοήθεια των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ το τρίτο μνημόνιο από τη Βουλή, και έτσι το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αναβλήθηκε για ένα ολόκληρο χρόνο !!!
Αν όμως η ιστορία της πραγματοποίησης του συνεδρίου υπήρξε περιπετειώδης, η ίδια η διαδικασία και οι αποφάσεις δεν αναμένεται να επιφυλάσσει ιδιαίτερες εκπλήξεις. Πλέον, η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει καθοριστεί από την κυβερνητική πρακτική και το συνέδριο απλώς θα έρθει να την επικυρώσει, ολοκληρώνοντας την πλήρη μετάλλαξη του σε αρχηγικό κεντροαριστερό μνημονιακό μόρφωμα .
Θέσεις και καταστατικό θα ευθυγραμμιστούν στη νέα κατάσταση. Κυρίως, όμως, από τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών και των πολιτικών τάσεων θα οδηγηθούμε σε μια πανσπερμία ομαδοποιήσεων, βουλευτών και κομματικών ηγετίσκων, σε παραγοντισμό κρατικοδίαιτων στελεχών,  ανθρώπων των υπουργείων και εκπροσώπων συμφερόντων κάθε είδους .
Η κομματική νομενκλατούρα που συντηρείται με κρατικό χρήμα και οικοδομείται σε καθημερινή βάση μέσα από τα υπολείμματα ενός πάλαι ποτέ αξιοσέβαστου στελεχιακού δυναμικού, αποτελείται από ευνοημένους ή διορισμένους υπαλλήλους και συγγενείς που στηρίζουν κομματικά και κρατικά στελέχη, υπουργούς και βουλευτές, τους «δικούς τους», δηλαδή, ανθρώπους.
Το συνέδριο αναμένεται, ακόμα, να επικυρώσει και τη συνεργασία με παράγοντες της παραδοσιακής κεντροαριστεράς, όπως την εκφράζουν πλέον οι Κουβέλης, Ξενογιαννακοπούλου, Ρεπούση και Τζουμάκας ,που μόλις πρόσφατα κλήθηκαν μέσω Τσίπρα να λάβουν μέρος σε ένα «γόνιμο διάλογο» για το μέλλον της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, ώστε όλοι μαζί να διαμοιράσουν την κυβερνητική εξουσία .
Ο ΣΥΡΙΖΑ διεξάγει όμως ένα συνέδριο, με ένα κόμμα «νεκρό».
 Η  Κ.Ε. συνεδρίασε το διάστημα του τελευταίου έτους μόλις τρεις φορές, την τελευταία μάλιστα, από τα διακόσια μέλη της, προσήλθαν στις εργασίες της (πλην της ομιλίας του «ηγέτη» πρωθυπουργού) μόλις τα σαράντα και οι εργασίες της τελείωσαν εφτά ώρες νωρίτερα από την προβλεπόμενη.
Σε τοπικό επίπεδο οι οργανώσεις, μετά τη διάσπαση του καλοκαιριού του 2015 και την αποχώρηση του 1/3 των μελών του κόμματος και σχεδόν ολόκληρης της νεολαίας, «ξεχαρβαλιάστηκαν», δεν έγινε καμία συνεδρίαση ούτε των συντονιστικών τους οργάνων, ούτε των συνελεύσεων των μελών τους, παρά μόνο τις παραμονές των συνεδριακών διαδικασιών για να επικυρώσουν με την παρουσία τους, τη «δεξιά στροφή» της μνημονιακής πλέον κυβέρνησης .
Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρα από τις ανακοινώσεις και τα σπαρταριστά δελτία τύπου των βουλευτών , δεν εκδόθηκε ούτε μία ανακοίνωση της εναπομείνασας Ν.Ε. για ένα σοβαρό πολιτικό ή έστω τοπικής σπουδαιότητας ζήτημα. Και πώς να εκδοθεί, αφού είναι ζήτημα να συνεδρίασε παραπάνω από 3-4 φορές μέσα σε ένα χρόνο.  
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αφανίστηκε κάθε μορφή εσωτερικής δημοκρατίας, αφού ακόμα και στις 2-3 συναθροίσεις που έγιναν, δεν διεξάχθηκε κανένας εσωκκοματικός διάλογος και τα ελάχιστα μέλη που τις παρακολούθησαν, (ακόμα και αυτά που  διατείνονται ότι  βρίσκονται στη δήθεν «αριστερή» τάση των «53») δεν τόλμησαν να αρθρώσουν  καμία κριτική στους κυβερνητικούς και πρωθυπουργικούς χειρισμούς, κρατώντας για τον εαυτό τους μια θέση ανάμεσα στους  κλακαδόρους των βουλευτικών γραφείων, στον μεταξύ τους ανταγωνισμό για την μία (;;;) και μοναδική εκλόγιμη θέση του επόμενου ψηφοδελτίου.
Αποτέλεσμα όλων αυτών, σε συνάρτηση με την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, ήταν ότι η συμμετοχή στις εκλογικές συνεδριακές διαδικασίες έπεσε κάτω από το 40% των εγγεγραμμένων μελών και παρ` όλο που προηγήθηκε κινητοποίηση της «οικογένειας» και του «υπαλληλικού περιβάλλοντος» του κάθε βουλευτή, η αναλογία συνέδρου προς εγγεγραμμένο μέλος, από την καταστατική πρόβλεψη του 1 προς 10, καταβαραθρώθηκε  στο 1 προς 3 .
Είναι χαρακτηριστικό ότι εκλέχθηκαν σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι σύνεδροι, ακόμα και αυτοί  που έλαβαν μόλις 2 και 3 ψήφους, ενώ υπήρξε οργάνωση που περισσότερο από τα μισά μέλη που ψήφισαν είχαν το ίδιο επίθετο με τη βουλευτίνα  του κόμματος !!! 
Πραγματικά όλα αυτά αναδεικνύουν το γεγονός ότι η μνημονιακή, συντηρητική και συστημική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τέλος , ένα κόμμα που μόλις πριν 20 μήνες ενσάρκωσε την ελπίδα και την προοπτική για αυτή την χώρα και το λαό της, καταρρέει και γκρεμίζεται μέρα με την μέρα σε ένα πηγάδι χωρίς ιδεολογικό και πολιτικό πάτο, καταλήγοντας να αποτελεί ένα κόμμα για λύπηση .