Από το 1986 μέχρι σήμερα έχει χυθεί πολύ μελάνι για το φράγμα της Μεσοχώρας. Εκατομμύρια ευρώ έχουν δαπανηθεί, πολλές υποσχέσεις δόθηκαν προς τους αγρότες της Θεσσαλίας, αλλά έχουμε φτάσει αισίως στο 2019 με πολλά από τα αρχικά δεδομένα να έχουν αλλάξει, αλλά μόνη σταθερά, δυστυχώς, να παραμένει η μη λειτουργία του έργου.
Πριν δύο περίπου χρόνια υπογράφτηκε η Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) για το Φράγμα Μεσοχώρας. Μία απόφαση που είχε παραδοθεί έτοιμη 2,5 χρόνια (!) νωρίτερα από τον τότε υπουργό Περιβάλλοντος Γιάννη Μανιάτη, αλλά η σημερινή κυβέρνηση καθυστερούσε σημαντικά να υπογράψει και μάλιστα εν μέσω απειλών από στελέχη περί… κατεδαφίσεων! Αυτό φυσικά δεν την εμπόδισε να πανηγυρίσει… καθυστερημένα! Ακόμη, κι έτσι, όμως, αποδείχθηκε πως η επιμονή των φορέων της Θεσσαλίας, αλλά και οι συνεχείς παρεμβάσεις του ΠΑΣΟΚ, άσκησαν την πίεση που χρειαζόταν για να έρθουν αποτελέσματα.
Όμως, ακόμη και σήμερα οι διαδικασίες για τη λειτουργία του υδροηλεκτρικού έργου κινούνται με ρυθμό χελώνας. Το πιο σπουδαίο περιβαλλοντικό έργο της Θεσσαλίας που αναμένεται να παράγει το 10% της υδροηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, μία υποδομή 500 εκατ. ευρώ που θα συνεισφέρει 25 εκατ. ευρώ τον χρόνο στην εθνική οικονομία, συνεχίζει να κινείται σε ρυθμούς… ΣΥΡΙΖΑ!
Και όλα αυτά την ώρα που τα οφέλη είναι πολύπλευρα. Το σύστημα παραγωγής ενισχύεται με εκατοντάδες γιγαβατώρες πράσινης καθαρής ενέργειας και ταυτόχρονα μειώνονται οι εισαγωγές καυσίμων, η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας και οι εκπομπές ρύπων σε ετήσια βάση. Παράλληλα γίνεται ένα σημαντικό βήμα, ώστε η χώρα να πιάσει τους στόχους που έχει θέσει η Ευρώπη, για 20% της παραγόμενης ενέργειας να προκύπτει από ανανεώσιμες πηγές. Και να μην ξεχνούμε πως με την σημαντική αποθηκευτική ικανότητα των 250 εκατ. κυβικών μέτρων νερού θα παρέχει τη δυνατότητα ενίσχυσης της εξυπηρέτησης των αρδευτικών και υδρευτικών αναγκών της περιοχής.

Όμως, όλες αυτές οι καθυστερήσεις προκύπτουν και από την γενικότερη άστοχη πολιτική στη διαχείριση του νερού από την παρούσα κυβέρνηση. Αυτή η… αστοχία όμως, κοστίζει στην αγροτική παραγωγή, που αντιμετωπίζει την όλο και μεγαλύτερη έλλειψη αρδευτικού νερού. Δεν έχουν αντιληφθεί πως η υπεύθυνη και κυρίως αποτελεσματική πολιτική στη διαχείριση των υδάτινων πόρων αποτελεί μία περιβαλλοντική υπεραξία τόσο για την οικονομία όσο και για το περιβάλλον.
Τον περασμένο Απρίλιο βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, κατέθεσαν αναφορές τόσο για το υδροηλεκτρικό έργο της Μεσοχώρας, όσο και για τα εγκαταλειμμένα έργα Άνω Αχελώου (ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα που συνδέεται με το έργο της Μεσοχώρας), τονίζοντας πως παρά τις θριαμβολογίες και την δέσμευση ότι σε δύο χρόνια το έργο θα λειτουργήσει, το θέμα της Μεσοχώρας κινείται με αργούς ρυθμούς υλοποίησης και ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ΑΕΠΟ (μελέτες, απαλλοτριώσεις, εργασίες κ.λ.π.).
Αυτό που χρειάζεται αυτή τη στιγμή είναι πολιτική βούληση για να προχωρήσει γρήγορα το έργο. Με δίκαιες αποζημιώσεις για τους κατοίκους. Με σταθερές κινήσεις που θα επισπεύσουν τις διαδικασίες.
Οι δικαιολογίες έχουν τελειώσει. Η νέα εποχή στη διαχείριση των υδάτινων πόρων, και κατ’ επέκταση το έργο της Μεσοχώρας, δεν μπορεί να δεσμεύεται από αγκυλώσεις που έχουν θέση μονάχα στο χθες. Ας προχωρήσουμε μπροστά για το καλό του τόπου.

Κωνσταντίνος Παπαευθυμίου
Υποψήφιος Βουλευτής Κινήματος Αλλαγής – ΠΑΣΟΚ Τρικάλων