Περίπου 10 εκατομμύρια τόνοι καφέ παράγονται ανά έτος παγκοσμίως,μαζί με 150 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα.

Επιπλέον, καταναλώνονται περίπου 120 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού για την καλλιέργειά του, το οποίο, αναλογικά, αποτελεί ρεκόρ κατανάλωσης μεταξύ όλων των γεωργικών και ζωικών προϊόντων.

Χώρια οι ανυπολόγιστες ποσότητες χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται κατά την καλλιέργεια και επεξεργασία.

Με δεδομένο όμως ότι ο όγκος του παραγόμενουκαφέ στον πλανήτη προβλέπεται να τριπλασιαστεί στα επόμενα κρίσιμα για το περιβάλλον 20-30 χρόνια,θα δούμε εκτόξευση επί τα χείρω των παραπάνω στοιχείων, καθώς καιδραματικές αυξήσεις των καλλιεργήσιμων εδαφών εις βάρος των τελευταίων τροπικών δασών και της άγριας πανίδας.

Όλα αυτά κατατάσσουν τη βιομηχανία του καφέ μεταξύ των πλέον τοξικών για το περιβάλλον, χωρίς να υπολογιστεί η τεράστια ζημιά από τα εκατομμύρια τόνους απορριμμάτων που προέρχονται από τη συσκευασία και διάθεση καφέ.

Αντί λοιπόν οι κυβερνήσεις να πολλαπλασιάζουν τη φορολογία του καφέ σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αρνητικές περιβαλλοντικέςεπιπτώσεις της άνευ ορίων καλλιέργειας και διάθεσης του προϊόντος, κάνουν ακριβώς το αντίθετο, όπως η Ελληνική κυβέρνηση η οποία διατηρεί το μειωμένο ΦΠΑ στο 13%!

Ξεχνάμε βέβαια ότι μία χώρα όπου -με τις ευλογίες τωνκυβερνήσεων της- ανθεί μία καφετέρια ανά περίπου 130 κατοίκους,αναπόφευκτα καλλιεργεί την κουλτούρα της γενικής παραίτησης από κάθε τι παραγωγικό, και αναπόδραστα οδηγεί στη δημιουργία των επόμενων και πιο σκληρών «αγανακτισμένων».

(*) Αναδημοσίευση από ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (12-10-2021)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΕΝΤΑΚΗΣ
Ομότιμος Καθηγητής