Στον έβδομο χρόνο της Μεγάλης Κρίσης με την κυβέρνηση να αγωνίζεται να κλείσει την τρέχουσα αξιολόγηση της εφαρμογής του 3ου Μνημονίου και την μείζονα αντιπολίτευση να προαλείφεται να αντιμετωπίσει τις επόμενες, αξίζει να αφιερώσουμε μερικές σκέψεις για την υφή του νεοελληνικού κράτους, πράγμα που αποτελεί την βαθύτερη αιτία της σημερινής χρεωκοπίας του.
Εξηγούμαι.Τις αιτίες της χρεωκοπίας ο ελληνικός λαός ως επί το πλείστον τις γνωρίζει πλέον.Βεβαίως υπάρχουν ακόμη πολλοί ηλίθιοι που νομίζουν οτι τα μνημόνια έφεραν την κρίση και όχι το αντίστροφο, πλην όμως με το διάβα του χρόνου και τις συνεχείς αποκαλύψεις του πλήθους των δυσλειτουργιών του ελληνικού κράτους, όλο και περισσότεροι βλέπουν πλέον καθαρά οτι αυτό το πράγμα δεν πήγαινε άλλο και οτι οι ξένοι δεν ευθύνονται για την κατάντια αυτού του κράτους, η αιτία είναι εγγενής.
Κατ'αρχήν οφείλω να ξεκαθαρίσω κάτι.Η δημιουργία του ελληνικού έθνους-κράτους το 1831 υπήρξε μια τεράστια επιτυχία του Ελληνισμού και αυτό όχι μόνον επειδή έπαψε να είναι ένας ακόμη λαός σε μια ακόμη πολυεθνική Αυτοκρατορία, όπως η τότε Οθωμανική.Για τον γνώστη της αρχαίας Ιστορίας μας, όταν η Ελλάς ήταν χωρισμένη σε πόλεις-κράτη με φυλετική βάση(Ίωνες,Δωριείς,κτλ.) η φοβερή εμπειρία του Πελοποννησιακού Πολέμου και άλλων εμφυλίων μετά από αυτόν αποτελεί την καλύτερη απόδειξη οτι η ύπαρξη ενιαίου ελληνικού κράτους αποτελεί ένα τεράστιο βήμα προόδου και ασφάλειας για όλους τους Έλληνες, κάτι άγνωστο στα  χρόνια των ανταγωνιζομένων μεταξύ τους αρχαίων πόλεων-κρατών.Η Αρχαία Ελλάς πρέπει κάποτε να απομυθοποιηθεί και να παρουσιασθεί όπως ακριβώς ήταν.Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι η ύπαρξη ενός Ελληνισμού πού μεγαλουργεί σε μεγάλες πολυεθνικές αυτοκρατορίες, όπως η Ρώμη ή η Οθωμανία, οι οποίες στο κάτω-κάτω δεν υπάρχουν πλέον, αλλά γιατί αυτό το κράτος που γεννήθηκε μετά από εθνική Επανάσταση εμφανίζεται σήμερα ως αποτυχημένο, ανίκανο να παράσχει ασφάλεια και μέλλον στους πολίτες του και πνιγμένο στα χρέη.
Η άποψη του γράφοντος είναι οτι η αποτυχία του νεοελληνικού κράτους οφείλεται στην αποτυχία της αστικής του τάξης ή μάλλον στην αποτυχία δημιουργίας αστικής τάξης αναλόγου των ευρωπαικών κρατών με εθνική συνείδηση και αίσθηση εθνικής αποστολής.Οι προσπάθειες του Βενιζέλου και του Μεταξά να δημιουργήσουν ή έστω να βοηθήσουν στην δημιουργία εθνικής αστικής τάξης που να θύμιζε Ευρώπη δε αποδείχθηκαν αρκετές.
Το ανώτερο τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης ήταν και είναι εξαρτώμενο παράρτημα του κράτους, ανίκανο να δημιουργήσει πλούτο από μόνο του, εξαρτημένο από κρατικές παραγγελίες και σχέσεις.Το φαινόμενο της διαπλοκής συμφερόντων μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών είναι τόσο παλαιό και τόσο βαθύ που ουδείς γνωρίζει πλέον πως άρχισε και πως εξελίχθηκε και οπωσδήποτε η ανάλυσή του εκφεύγει των ορίων ενός σημειώματος. Ισως ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα των διαφόρων μνημονίων να αποδειχθεί το άνοιγμα της οικονομίας στον ελεύθερο ανταγωνισμό, πράγμα που δεν επετεύχθη τόσα χρόνια συμμετοχής στην Ευρωπαική Ένωση.Πως να επιτευχθεί εφόσον τα διάφορα συμφέροντα τόσα χρόνια προστατεύουν κωδικούς του προυπολογισμού που τους προσπορίζουν κέρδη.Η Ελλάς θα πάει μπροστά μόνον όταν απαλλαγεί η οικονομία της από τον κρατισμό και ανοιχθεί στον ελεύθερο διεθνή ανταγωνισμό παράγοντας και πωλώντας διεθνώς εμπορεύσιμα προ'ι'όντα.Δια τούτο θα πρέπει το τμήμα της αστικής της τάξης που παράγει να διαλύσει τους δεσμούς με το κράτος, τους λειτουργούς του και τις παραφυάδες του και η πολιτική τάξη να αφήσει τους ανθρώπους επιτέλους στην ησυχία τους.
Η αποτυχία της ελληνικής αστικής τάξης έφερε στην εξουσία την επιτομή του λα'ι'κισμού, την ριζοσπαστική Αριστερά.Ο λα'ι'κισμός, ο τεχνητός διαχωρισμός δηλαδή των ανωτέρων οικονομικώς και πνευματικώς τάξεων από τον υπόλοιπο λαό, κυρίαρχη ιδεολογία και τρόπος διακυβέρνησης από το 1981 έως σήμερα, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη οτι η εντόπια αστική τάξη,στυλοβάτης -κατά τα άλλα-της κοινωνίας, απέτυχε στην αποστολή της.Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν αρμοδιότητα των Μνημονίων.
Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α.