Το σημείωμα αυτό αποτελεί απάντηση στην αποστροφή του Νίκου Ξυδάκη, πρώην υφυπουργού Πολιτισμού  του ΣΥΡΙΖΑ και νυν διευθυντή του ραδιοφωνικού σταθμού ''Στο Κόκκινο'' ότι οι σημερινοί δεξιοί είναι ''κ…δεξιοί'' και ΕΡΕ (ΕΡΕ, κόμμα της Δεξιάς από το 1956 έως το 1974, οπότε αντικαταστάθηκε από την Νέα Δημοκρατία, πάντα με ίδιο αρχηγό-ιδρυτή, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή).

Συγκεκριμένα, την 15|2|2021 σε εκπομπή ο Ν. Ξυδάκης ανέφερε ότι η Δεξιά δεν έχει καμία σχέση με τον φιλελευθερισμό και την ισότητα και την αναδιανομή του πλούτου.

Ο κ. Ξυδάκης αποδίδει τον φιλελευθερισμό, δηλαδή την πολιτικο-κοινωνική φιλοσοφία απόδοσης ελευθεριών στους πολίτες υπό την έννοια της απαλλαγής τους από απαγορεύσεις από πλευράς του κράτους αποκλειστικά στην σημερινή Αριστερά και αποσυνδέει την ιστορική παράταξη της Δεξιάς από την ισότητα και τις ελευθερίες.

Αριστερά-κατά Ξυδάκην- σημαίνει κοινωνική δικαιοσύνη και ανακατανομή πλούτου και επομένως Δεξιά σημαίνει το αντίθετο από αυτά, πράγμα που καθιστά τους δεξιούς ''κ…δεξιούς''.

Και ναι μεν η χλιαρή αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας σ' αυτό δεν προκαλεί εντύπωση, δεδομένου του κόμπλεξ που προκαλεί στην ανώτερη ελίτ της σημερινής Νέας Δημοκρατίας κάθε τι αριστερό και σοσιαλιστικό(μόνον ο υφυπουργός κ. Πέτσας ψέλισε κάτι).

Εντύπωση όμως προκαλεί το μένος που ακόμη έχουν οι επίγονοι των ηττημένων του εμφυλίου πολέμου  απέναντι στους δεξιούς που δεν μπορούν να πουν πια ούτε το όνομά τους. Κάποιος όμως πρέπει να απαντήσει

Ακούστε κύριε Ξυδάκη και όλοι οι αριστεροί που μου κάνουν την τιμή να διαβάσουν αυτό το κείμενο.

Τον φιλελευθερισμό της, δηλαδή την προσήλωσή της στην αρχή των ελευθεριών του ανθρώπου την απέδειξε η ελληνική Δεξιά με τον αγώνα που έδωσε από το 1943 μέχρι το 1949 εναντίον του κομμουνισμού, εναντίον της προδοσίας, της ανταρσίας και του παιδομαζώματος, προκειμένου να μην μαντρωθεί η Ελλάδα ή κάποιο τμήμα της στο στρατόπεδο του μονοκομματικού κράτους και της ολοκληρωτικής κομμουνιστικής ιδεολογίας.

Αυτό και μόνον αρκεί να αποδείξει ποιος υπερασπίζεται τις ελευθερίες του ατόμου, αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Τα Συντάγματα του 1952 και 1963 επί κυβερνήσεων Δεξιάς κατοχύρωναν επαρκέστατα την ισότητα όλων των πολιτών απέναντι στον νόμο και θυμίζω ότι η νομική ισότητα είναι η μόνη που απαιτεί συνταγματική υποχρέωση όλων των πολιτισμένων κρατών.

Όλες οι άλλες εκδοχές της ισότητος, όπως π.χ. η περιουσιακή, απορρίπτονται από τον πολιτισμένο κόσμο, διότι αυτό θα εσήμαινε ότι οι ελευθερίες και η ανάπτυξη των δυνατοτήτων και των ικανοτήτων των πολιτών θα έμπαιναν σε περιορισμούς απαράδεκτους σε κάθε φιλελεύθερο κράτος, εξ ορισμού μη κομμουνιστικό ή φασιστικό.

Ο πλούτος και οι ικανότητες των ανθρώπων δημιουργούν άλλον πλούτο και δίνουν δουλειά στους ανθρώπους. Από την γενικευμένη δια νόμου φτώχεια μόνον φτώχεια παράγεται. Από που λοιπόν εξάγετε το συμπέρασμα ότι η Δεξιά στην Ελλάδα ήταν και είναι αντίθετη με τις ελευθερίες και την ισότητα;

Το δε Σύνταγμα του 1974 άπαντες οι κορυφαίοι συνταγματολόγοι ξένοι και Έλληνες (με την κορυφή όλων τον Αριστόβουλο Μάνεση, ο οποίος υπήρξε τιμητικώς για μένα καθηγητής μου) χαρακτήρισε το συγκεκριμένο Σύνταγμα ένα από τα καλύτερα δομημένα και προοδευτικά Συντάγματα της Ευρώπης τότε.

Γνωρίζετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η ελληνική Δεξιά συντηρούσε  ως συντηρητική αυτά που πρέπει για το καλό της κοινωνίας να συντηρηθούν και ήταν πάντα αρκετά προοδευτική για να αλλάξει αυτά που δεν χρειαζόταν να συντηρηθούν.

Οσο για την περίφημη αναδιανομή του πλούτου, αγαπημένο θέμα της απανταχού στον κόσμο Αριστεράς με την οποία-κατά Ξυδάκην- η ελληνική Δεξιά ...δεν είχε καμία σχέση (sic) τονίζω τούτο.

Μια από τις βασικότερες αρχές της ελληνικής Δεξιάς ήταν οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί. Κυβέρνηση που παραδίδει στην Βουλή ελλειμματικό προϋπολογισμό χωρίς να συντρέχουν έκτακτες δυσμενείς συνθήκες δεν έχει καμία σχέση με την Δεξιά.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατά τις δεκαετίες '50 και '60 έδινε αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους και επεξέτεινε το λεγόμενο κοινωνικό κράτος όσο μπορούσε μόνον από το περίσσευμα των προϋπολογισμών και ποτέ με δανεικά.

Έλεγε πάντα στους πολιτικούς του αντιπάλους (ΕΚ και ΕΔΑ) ότι μόνον η οικονομική ανάπτυξη και τα υγιή οικονομικά επιτρέπουν την δημοσιονομική επέκταση (λέγε με παροχές) και ποτέ τα δανεικά.

Μόνον όταν ο λαϊκισμός έγινε κράτος το 1981 και όταν η ελληνική Δεξιά είχε τελείως περιφρονηθεί και την απαρνήθηκε ακόμη και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (Εβερτ- Καραμανλής ο Μικρός) η Ελλάδα χρεοκόπησε από τα πολλά δανεικά για να περνούμε καλά.

Μια  αληθινή Δεξιά δεν θα το επέτρεπε ποτέ αυτό. Ακόμη περισσότερο, η ελληνική Δεξιά διατηρούσε πάντα ένα ελάχιστο επίπεδο αξιοκρατίας και με βάση αυτό έβγαλε την Ελλάδα από την υπανάπτυξη την δεκαετία του 1960.

Οταν όμως από το 1981 η αξιοκρατία περιφρονήθηκε ως αξία των...ελίτ, η Ελλάδα χρεοκόπησε όχι μόνον οικονομικά, αλλά και ηθικά. Μια αληθινή Δεξιά δεν θα το επέτρεπε ποτέ αυτό.

Πουθενά αλλού δεν φαίνεται η αληθινή αξία των δεξιών αξιών και τι στοιχίζει η κατάπτωσή τους από την κακομεταχείριση που υπέστη η Τέχνη κατά την περίοδο της δεξιάς απόρριψης. Μέχρι την άνοδο του αριστερού λαϊκισμού πολλά τραγούδια γραμμένα για τον λαό μιλούσαν για Θεό και ζητούσαν την βοήθεια των αγίων.

Οι ταινίες του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου αποδείχθηκαν εθνικός θησαυρός, την αξία του οποίου ούτε οι ίδιοι οι δημιουργοί του δεν μπορούσαν να φανταστούν τότε. Και τι βλέπουμε και ακούμε τώρα;

Μα, την παρακμή των θολωμένων αριστερών κουλτουριάρηδων της θολούρας και της μαστούρας, τόσο θολωμένων που ούτε οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουν τι γράφουν.

Τα τελευταία νέα περί σεξουαλικής παρενόχλησης και ηθικής ταπείνωσης καλλιτεχνών από ανθρώπους της ...Τέχνης που όταν έμπαιναν στα στούντιο νόμιζαν ότι έμπαιναν στα χαρέμια τους αποδεικνύουν με τον καθαρότερο τρόπο την κατάντια της Τέχνης  στην εποχή της  θολούρας και της κακοποίησης των ηθών.

Μια αληθινή δεξιά κουλτούρα δεν θα το επέτρεπε ποτέ αυτό. Επί Δεξιάς οι αρχηγοί του κράτους, είτε Βασιλείς, είτε Πρόεδροι Δημοκρατίας σεβόντουσαν τον Σταυρό και έκαναν τον σταυρό τους σεβόμενοι τις παραδόσεις που κράτησαν ζωντανό και ελληνικό το έθνος μας σε δύσκολα χρόνια.

Τώρα ούτε αυτό δεν πετυχαίνουμε. Φθάσαμε στο σημείο να ''δανείζουμε'' τις αρχαιότητες στους ξένους για...50 χρόνια, μέχρι που θα φτάσουμε; Και όμως μια αληθινή Δεξιά δεν θα τα επέτρεπε ποτέ αυτά.

Αυτά είχα να πω στον εκλεκτό κύριο Ξυδάκη που μας ονομάζει κ…δεξιούς . Ολοι εμείς που προσδιοριζόμαστε ως δεξιοί, όχι αναγκαστικώς ιδεολογικά (ο γράφων έχει μια φυσική απέχθεια απέναντι σε όλες τις ιδεολογίες) αλλά περισσότερο ως αξιακά και πνευματικά, είμαστε υπερήφανοι γι'αυτό που είμαστε, διότι ξέρουμε τι προσέφερε στην Ελλάδα η παράταξη που την έβγαλε από την απομόνωση και την υπανάπτυξη.

Η άλλη παράταξη τι έχει να αντιτάξει εκτός από χρεωκοπία και παρακμή του πνεύματος; Δεν περιμένω απάντηση.

Ιωάννης Ξηρός
Υπερήφανος Δεξιός