''Είστε η παράταξη των δοσιλόγων, των  μαυραγοριτών και των κοτσαμπάσηδων'' είπε σε αποστροφή του λόγου του απευθυνόμενος στην Νέα Δημοκρατία ο βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ Παύλος Πολάκης.

Έσπευσε δε να προσθέσει οτι η Αριστερά στην Ελλάδα είναι η παράταξη του Αρη Βελουχιώτη και προέρχεται απευθείας από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Επιπροσθέτως προειδοποίησε για μια ακόμη φορά οτι ''η δεύτερη φορά Αριστερά δεν θα είναι όπως η πρώτη'' χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του ανδρός.

Στις δηλώσεις αυτές αντέδρασαν οι παριστάμενοι στην Βουλή θιγόμενοι βουλευτές και ο κ. Πολάκης αντιμετώπισε και φίλια πυρά καθότι κάποιοι αριστεροί συνάδελφοί του τον επέκριναν διότι με τέτοιες συμπεριφορές εκθέτει το κόμμα.

Εννοείται οτι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ για μια ακόμη φορά προτίμησε αιδημόνως να ποιήσει την νήσσαν μη τολμώντας να αντιπαρατεθεί ευθέως στον βουλευτή  Χανίων, χαρακτηριστικό και αυτό του χαρακτήρα αυτού του ανδρός.

Ο γράφων σε άλλη περίπτωση και έχων υπόψιν το ποιόν του ανθρώπου δεν θα αφιέρωνε στον Πολάκη ούτε μισή αράδα, διότι ούτε μισή αράδα δεν αξίζει και βεβαίως δεν αισθάνομαι ίχνος φόβου.

Πλην όμως επειδή άτομα σαν τον Πολάκη μπορούν να επηρεάζουν πολλά άτομα πρόθυμα να σκεφτούν σαν τον Πολάκη, διότι μόνον η βλακεία είναι απέραντη σ'αυτό το σύμπαν, αισθάνομαι την ανάγκη να συνεισφέρω στον προβληματισμό.

Ο Πολάκης απομόνωσε από την ελληνική κοινωνία και την Ιστορία το φαινόμενο του μαυραγοριτισμού της Κατοχής και το φαινόμενο του δοσιλογισμού στους κατακτητές 1941-44 και τα απέδωσε συλλήβδην στην Δεξιά.

Ας δούμε όμως γιατί μιλάμε. Μαυραγορίτες ονομάστηκαν αυτοί που σε περιόδους πείνας πωλούσαν τρόφιμα σε ανθρώπους αναγκεμένους με αντάλλαγμα περιουσιακά τους στοιχεία, διότι το χρήμα την εποχή εκείνη είχε χάσει κάθε αξία. Το φαινόμενο της μαύρης αγοράς ουδόλως ήταν μόνον ελληνικό και εμφανίζεται παντού στον κόσμο όταν το χρήμα δεν λειτουργεί.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαζε την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2015, τότε θα βλέπατε όλοι τι σημαίνει μαύρη αγορά. Το φαινόμενο της μαύρης αγοράς δεν είναι παραταξιακό, ούτε πολιτικό, ούτε ιδεολογικό, είναι αμιγώς οικονομικό και αντιμετωπίζεται μόνον με κρατική δράση.

Κατά την Κατοχή ο Πρωθυπουργός Τσολάκογλου, ένας αληθινός πατριώτης τον οποίον η Αριστερά και οι ανιστόρητοι όσο και ανόητοι Έλληνες ταύτισαν με τον δοσιλογισμό, έκανε ό'τι μπορούσε να καταπολεμήσει την  μαύρη αγορά και να σώσει από την πείνα όσους Έλληνες μπορούσε.

Ο Καβράκος, του οποίου το όνομα φέρει-και ορθώς- το στρατόπεδο Τρικάλων, συγκέντρωνε με εντολές Τσολάκογλου το σιτάρι της Θεσσαλίας και το μοίραζε στους Θεσσαλούς ακριβοδίκαια, ακριβώς για να μην πέσει στα χέρια των μαυραγοριτών. Πως λοιπόν ταυτίζεται η Δεξιά με το φαινόμενο της μαύρης αγοράς, το οποίο στο κάτω-κάτω είναι αναπόφευκτο σε τέτοιες συνθήκες;

Όσο για τους δοσίλογους, τουτέστιν για τους συνεργάτες των κατακτητών, θυμίζω οτι οι Γερμανοί σε όλη την Ευρώπη παντού βρήκαν πολλούς και πρόθυμους συνεργάτες, επομένως ούτε το φαινόμενο αυτό είναι αμιγώς ελληνικό.

Οι δοσίλογοι, είτε ιδεολογικά εκκινούντες, είτε από προσωπικό συμφέρον, θέτουν αυτοβούλως εαυτούς εκτός εθνικού κορμού και δεν έχουν παράταξη. Περνούν στην άλλη μεριά. Γίνονται αυτό που έλεγε ο Καποδίστριας, ''ο επήκοος των ξένων είναι προδότης''.

Κατά την Κατοχή πολλές αντιστασιακές ομάδες συντηρητικής ιδεολογίας εξοντώθηκαν από τους κομμουνιστές, οι οποίοι πράγματι ήταν επήκοοι της Σοβιετικής Ένωσης, ποιός λοιπόν είναι ο προδότης; Τα υπόλοιπα αφήνω στους αρμοδιότερους εμού ιστορικούς και στην κοινή λογική.

Οι κοτζαμπάσηδες που θυμήθηκε επίσης ο κ. Πολάκης είναι μια άλλη ενδιαφέρουσα όσο και παρεξηγημένη κοινωνική ομάδα της Οθωμανοκρατίας (τον όρο Τουρκοκρατία τον θεωρώ λανθασμένο, αλλά δεν είναι του παρόντος αυτό). Οι κοτζαμπάσηδες όσο και η Εκκλησία ήταν ο σύνδεσμος των Οθωμανών με τους χριστιανούς ραγιάδες και είναι το ιστορικό αντίστοιχο των τελώνων-φοροεισπρακτόρων της αρχαίας  Ρώμης στις επαρχίες.

Οι κοτζαμπάσηδες της Βαλκανικής δημιουργήθηκαν με εντολές των οθωμανικών αρχών και ήταν απαραίτητοι για την λειτουργία του κράτους. Απέδιδαν το χαράτσι στον Σουλτάνο και κρατούσαν ένα μικρό μέρος του για τις υπηρεσίες τους. Σε μια μακραίωνα αλλοεθνή διοίκηση, όπως η οθωμανική, η οποία είχε δικό της δίκαιο, ο θεσμός των κοτζαμπάσηδων δεν είχε τίποτε το προδοτικό, ήταν απλή λειτουργία και στο τέλος -τέλος ένας Έλληνας ή Σέρβος καλύτερα μπορούσε να συνεννοηθεί με έναν ομοεθνή του, παρά με έναν  αλλοεθνή πασά.

Οι κοτζαμπάσηδες του Μωριά ξεσήκωσαν τους Έλληνες το 1821 μαζί με τους οπλαρχηγούς και τα ονόματά τους ονομάζουν πλείστες οδούς των πόλεών μας. Οι κοτζαμπάσηδες όταν ήλθε η μεγάλη ώρα έκαμαν το καθήκον τους και αυτό η ελληνική Ιστορία το αναγνωρίζει. Δεν μπορεί ένας Πολάκης να διαστρέφει την Ιστορία.

Το πιο ενδιαφέρον όμως απόφθεγμα του Πολάκη είναι η αντίληψή του για τον Κολοκοτρώνη, ο οποίος υπήρξε στενός σύμμαχος των κοτζαμπάσηδων και συμπέθερος ενός από αυτούς. 

Αλήθεια, τόλμησε να ταυτίσει τον Κολοκοτρώνη με την αριστερή-τάχα και προοδευτική-παράταξη. Είναι αλήθεια οτι η ιδιοποίηση του Κολοκοτρώνη δεν είναι πρωτοτυπία, ούτε ίδιον της Αριστεράς. Κατά την δεκαετία του ΠΑΣΟΚ του 1980, πολλοί πασόκοι διατείνονταν οτι ο Κολοκοτρώνης  ήταν... πασόκος. Βέβαια, αυτές οι θεωρίες έφυγαν μαζί με το ΠΑΣΟΚ ,πλην όμως βλέπω η παράδοση έμεινε και να τώρα ο...Πολάκης.

Ας βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους για μια φορά ακόμη. Κατ'αρχήν ο Κολοκοτρώνης και οι λοιποί επαναστάτες επαναστάτησαν για την Ελλάδα και για τα παιδιά της και οι άνθρωποι αυτοί με την δράση τους είναι κληρονομιά όλων των Ελλήνων χωρίς καμιά εξαίρεση. Κατόπιν αυτού ουδείς μπορεί να ιδιοποιηθεί τον Κολοκοτρώνη, ούτε κανέναν από τους αγωνιστές του Αγώνα.

Παρόλα αυτά όμως, αν τολμήσουμε να τοποθετήσουμε κάπου τον Κολοκοτρώνη, είτε κατά την διάρκεια του Αγώνα, είτε μετά από αυτόν, θα δούμε οτι ο Κολοκοτρώνης τοποθετούσε τον εαυτό του στο πιο συντηρητικό κομμάτι του πολιτικού φάσματος της εποχής. Ήταν υποστηρικτής του Ρωσικού κόμματος της εποχής, του συντηρητικότερου όλων.

Βέβαια, μακράν εμού και οποιουδήποτε άλλου να ταυτίσουμε τον Κολοκοτρώνη με την Δεξιά, πλην όμως εάν -τελείως θεωρητικά- ξαναζούσε ο Κολοκοτρώνης, αυτός ο συντηρητικότερος των Ελλήνων και πιστότατος ορθόδοξος χριστιανός και έβλεπε οτι διάφοροι σοσιαλιστές αριστεροί και άθεοι μαρξιστές  χρησιμοποιούν το όνομά του, το πιθανότερο είναι να τραβούσε το γιαταγάνι και να τους κατέβαζε τα κεφάλια κάτω. Αυτά, για να είμαστε εξηγημένοι.

Η μόνη ιδεολογία του Κολοκοτρώνη και όλων ανεξαιρέτως των Αγωνιστών του Εικοσιένα ήταν ''η Πόλη και η Αγιασοφιά'', αυτό και τίποτε άλλο και καμία απολύτως σχέση είχαν με σοσιαλιστικές αρλούμπες.

Αυτόν που ευχαρίστως χαρίζουμε στην ελληνική Αριστερά (για να μην μας λένε και πλεονέκτες) είναι ο Αρης Βελουχιώτης. Αυτόν τον μανιακό φονιά που ευχαρίστως θα έσφαζε την μισή Ελλάδα για να κρατήσει υπόδουλη την άλλη μισή στην ιδεολογία του Κακού και του Ψυχρού, του οποίου η δίψα για αίμα ούτε με αυτή του Αλή Πασά των Ιωαννίνων δεν συγκρίνεται  και του οποίου την σκληρότητα ούτε το ίδιο το ΚΚΕ δεν άντεξε και το 1945 τον αποκήρυξε, ευχαρίστως και εμείς τον χρεώνουμε στην Αριστερά και ας είναι η μαύρη μνήμη του μακρυά από εμάς.

Όσο για τον κύριο Πολάκη ας μην κάνει εντύπωση σε κανέναν ορθοφρονούντα Έλληνα η άποψή του. Ο διαχωρισμός του λαού σε ''εμείς και εσείς'' είναι υπαρξιακό στοιχείο της Αριστεράς, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτό.

Και ως γνήσιος μαρξιστής κάνει πάντα αυτό που τον δασκάλεψαν οι μεγάλοι θεωρητικοί του μαρξισμού, δηλαδή λέει ψέματα. Αυτά. Ας μου συγχωρηθεί το μακροσκελές του σημειώματός μου, αλλά μετά το τόσο ανακάτεμα της Ιστορίας που μας επέβαλε ο Πολάκης, τι να έκανα και εγώ;

Ιωάννης Ξηρός
Ταξ|χος ε.α.