Η εργατική τάξη της Αγγλίας, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η μικροαστική τάξη, ψήφισαν υπέρ της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολύ καλά νέα!
Το γεγονός ότι επιστρατεύτηκαν για την αποτροπή ενός τέτοιου αποτελέσματος πολιτικοί ηγέτες, μέχρι και ο ‘Ομπάμα πήρε θέση υπέρ της παραμονής της Αγγλίας στην ΕΕ, οικονομικοί, τραπεζικοί, συνδικαλιστικοί παράγοντες και διανοούμενοι -τιτάνες, έφερε τα αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα και δείχνει το μέγεθος της ήττας τους. Η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός, χωρίς να έχουν αυτοτελή ισχυρή πολιτική εκπροσώπηση, διεκδίκησαν την έξοδο από την ΕΕ και ψήφισαν υπέρ αυτής της εξόδου. Μένει αυτό να γίνει πράξη.
Η υπερψήφιση του Brexit δεν ταυτίζεται με ξενοφοβίες, ρατσισμούς και εθνικισμούς όπως προσπάθησαν να μας πείσουν οι οπαδοί της ΕΕ και κάποιοι Αριστεροί Πόντιοι Πιλάτοι. Άλλωστε, τα χαρακτηριστικά αυτά καθόλου δεν λείπουν από την  ίδια την ΕΕ. Τα εργατικά και λαϊκά στρώματα που ψήφισαν υπέρ της εξόδου από την ΕΕ ψήφισαν με γνώμονα τα δικαιώματά τους έχοντας υπόψη τους ότι αυτά υπονομεύονται από την ΕΕ.
Το ίδιο αποτέλεσμα θα είχαμε πιθανότατα και σε άλλες χώρες, αν οι κυβερνώντες τολμούσαν να θέσουν το ίδιο ερώτημα σε δημοψήφισμα. Αυτό αποδείχθηκε και στην Ελλάδα στο περσινό Δημοψήφισμα στο οποίο η εργατική τάξη και ο λαός δέχθηκαν αφόρητη πίεση από τους ίδιους, με τους Άγγλους, παράγοντες, για να υπερψηφίσουν και να συναινέσουν στον αργό  θάνατό τους, αλλά δεν υπέκυψαν. Ψήφισαν ΟΧΙ στα μνημόνια και στους εκβιασμούς και αμφισβήτησαν τις στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης αφού αυτή με τα κόμματά της, τα ΜΜΕ της και άλλους κρατικοδίαιτους σταυλιζόμενούς της, ταύτιζαν την υπερψήφιση του ΟΧΙ με την έξοδο από την ΕΕ και την ευρωζώνη.
Οι λαοί της Ευρώπης έχουν νιώσει στο πετσί τους τι εστί ΕΕ, κυρίως μετά την κατάρρευση του αντίπαλου δέους όπου απελευθερώθηκαν πλήρως οι όποιες επιφυλάξεις υπήρχαν, λόγο της ύπαρξης του αντίπαλου δέους, απέναντι στα εργατικά και τα λαϊκά δικαιώματα, και οι αντιθέσεις μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών οξύνθηκαν παραπέρα. Έχουν βιώσει την ισοπέδωση των κατακτημένων με αγώνες και αίμα εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων τους, την συντριβή της κοινωνικής ασφάλισης, την φορολεηλασία, την ανεργία, την φτώχεια και τους πολέμους που η ΕΕ προκαλεί, υποδαυλίζει ή στηρίζει, για τα συμφέροντα των τραπεζιτών, των τοκογλύφων, των μονοπωλίων. Έχουν βιώσει την βία της εξουσίας η οποία είναι ταυτισμένη με την αντιλαϊκή πολιτική και πηγάζει από την αναγκαιότητα να διατηρήσουν την άνομη εξουσία τους.
Η ΕΕ ήταν από την ίδρυσή της η Ευρώπη των μονοπωλίων, ήταν και είναι η ενωμένη δύναμη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου υπό την καθοδήγηση των πιο ισχυρών τμημάτων του. Αυτή η Ευρώπη είναι ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαών της Ευρώπης. Καμιά μεταρρύθμιση δεν πρόκειται να αλλάξει τον αντεργατικό, αντιλαϊκό, τον ιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα. Ο μόνος δρόμος που έχουν να επιλέξουν οι λαοί είναι η πάλη για την διάλυσή της και βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι η αποδέσμευση, η έξοδος της κάθε ξεχωριστά παρμένης χώρας από την ΕΕ. Θεσμικό βήμα στην κατεύθυνση της διάλυσης της ΕΕ αποτελεί το αποτέλεσμα του πρόσφατου Δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και ένα είδος ντόμινο.
Πολλοί, μέσα στη χώρα, αλλά κυρίως στην Αγγλία, ορίζουν τον Φάρατζ σαν ηγέτη του κινήματος του Brexit. Η επιλογή τους αυτή, διότι για επιλογή πρόκειται, δεν είναι τυχαία. Για κάποιους Αριστερούς στην Ελλάδα αποτελεί άλλοθι για την αρνητική τους στάση, ή την στάση του Πόντιου Πιλάτου που κράτησαν για μία ακόμα φορά. Στάση που διευκόλυνε τα μάλα τις φιλο-ΕΕ δυνάμεις χωρίς να μπορεί να τις διασώσει. Στη δε Αγγλία βολεύει μια τέτοια ηγεσία διότι το σύστημα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από τον ίδιο, ο οποίος πρεσβεύει τον Εθνικό καπιταλισμό. Η δήλωση του Φάρατζ το βράδυ του Δημοψηφίσματος της 23ης Ιουνίου στο Ηνωμένο Βασίλειο, μόλις έκλεισαν οι κάλπες, ότι «Χάνουμε τη μάχη (σ.σ του Δημοψηφίσματος),  αλλά θα κερδίσουμε τον πόλεμο…», δείχνει το κατά πόσο ήταν πραγματικά ηγέτης αυτού του κινήματος και κατά πόσο είχε πραγματική εικόνα του πώς κινούταν και ψήφιζε ο λαός. Η μάχη υπέρ της εξόδου από την ΕΕ ξεπέρασε τα περιοριστικά όρια του Φάρατζ και έγινε υπόθεση της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού, για αυτό και το Brexit απέκτησε, την μη αναμενόμενη και ανεπιθύμητη για πολλούς, πλειοψηφία!
 Συμφέρον από την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ και την πλήρη διάλυσή της ΕΕ, έχει κυρίως η Βρετανική εργατική τάξη, όπως και η εργατική τάξη όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Κι αυτό γιατί οι ίδιες οι συνθήκες της Ένωσης, ορίζουν τον νεοφιλελευθερισμό και την διαρκή λιτότητα σαν την μοναδική πολιτική εντός ΕΕ και ευρωζώνης. Και από κοινού οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές, τραπεζίτες και τοκογλύφοι, εκδράμουν ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς. Το στρατηγικό συμφέρον της εργατικής τάξης και των λαών είναι να σπάσουν αυτή την λυκοσυμμαχία για να μην έχουν απέναντί τους ενωμένους τους αντιπάλους τους. Εμπρός λοιπόν, για ένα και δύο και τρία, και πολλά EXIT!
Κάβουρας Δημήτρης