Δεν είναι μόνο το επικοινωνιακό μέρος της υπόθεσης που τους κάνει να παραπέμπουν στον αυτόματο κόφτη τα επόμενα αντιλαϊκά και φορομπηχτικά μέτρα, τις αυτόματες μειώσεις στις δημόσιες δαπάνες, σε μισθούς και συντάξεις καθώς και τις απολύσεις. Είναι και αυτό. Ούτε είναι μόνο ότι βαρέθηκαν να αριθμούν μνημόνια και έβαλαν τον αυτόματο πιλότο.
Είναι το ότι η μνονιακή πολιτική μονιμοποιείται και παγιώνεται για πολλά ακόμα χρόνια και καμία προοπτική εξόδου από αυτή δεν διαφαίνεται στον ορίζοντά τους, παρά τις χαρούλες στις οποίες επιδίδονται. Με την επιβολή του μνημονίου διαρκείας παραδέχονται ότι τα έξη προηγούμενα χρόνια δεν ήταν αρκετά για να ξεπεράσουμε την καπιταλιστική κρίση και  την κρίση χρέους, και χρειάζονται τόσα και άλλα τόσα. Δεν ήταν αρκετές οι στερήσεις στις οποίες υποβλήθηκε ο λαός και χρειάζονται τόσες και άλλες τόσες.
Η μόνη προοπτική που δίνουν στην εργατική τάξη, στο λαό και την νεολαία είναι τα μνημόνια διαρκείας τα οποία θα εισάγονται αυτόματα όταν τα λεγόμενα πρωτογενή πλεονάσματα θα είναι κάτω, και ξέρουν ότι θα είναι κάτω, από τα όρια που έχουν θέσει οι επαγγελματίες τοκογλύφοι-πιστωτές, η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, για να απομυζούν αιώνια το λαό και να αποκομίζουν κέρδη.
Με τα νέα μέτρα που ψηφίστηκαν στη βουλή, αυξάνεται η φοροληστεία και υποθηκεύεται για τα επόμενα 100 χρόνια η δημόσια περιουσία σε ένα υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων το οποίο θα είναι στα χέρια των πιστωτών-τοκογλύφων μιας και τα δύο από τα πέντε μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου, το οποίο είναι υπεύθυνο και θα εποπτεύει το υπερταμείο, μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος,  θα προέρχονται απευθείας από αυτούς και τα υπόλοιπα τρία, από το Ελληνικό δημόσιο, θα τελούν υπό την έγκρισή τους και θα χαίρουν της εμπιστοσύνης  τους.
Και τα πέντε μέλη δηλαδή, θα είναι δικά τους! Κυριολεκτικά δηλαδή,  και τα μονά και τα ζυγά δικά τους!  Και η κατακλείδα: Ο υπουργός Οικονομικών παρέχει  μέσα σε δέκα μέρες «απλή γνώμη» επί των επιλογών του Εποπτικού Συμβουλίου!
Στο νέο υπερταμείο εντάσσονται: το ΤΑΙΠΕΔ, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, η Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου καθώς και η υπό σύσταση Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών στην οποία και θα περιέλθουν οι συμμετοχές κρατικών επιχειρήσεων. Επειδή οι παραπάνω θυγατρικές συνεχίζουν να διέπονται από τους ιδρυτικούς τους νόμους, φαίνεται ότι το ΤΑΙΠΕΔ θα φέρει κανονικά σε πέρας το πρόγραμμα με τις αποκρατικοποιήσεις που έχει ήδη αναλάβει, μεταξύ των οποίων είναι ποσοστό της ΔΕΗ, των ΕΛΠΕ, της ΔΕΠΑ, της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ, των ΕΛΤΑ, κα. Ότι απομείνει από το «θεάρεστο» έργο του θα το αποτελειώσει το νέο υπερταμείο.
Η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας κατανοεί ότι η κατάσταση της φτώχειας και της εξαθλίωσης και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας θα συνεχιστεί, με το δημόσιο χρέος να αποτελεί θηλιά στο λαιμό της και εργαλείο για την επιβολή μνημονίων διαρκείας. Και για να απαλλαγεί από αυτή τη θηλιά, και από τα μνημόνια, πρέπει να απαλλαγεί από το χρέος.
 Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσχώρησε ανεπιστρεπτί στο μνημονιακό στρατόπεδο και διαχειρίζεται το σύστημα και μαζί την φτώχεια και την εξαθλίωση στην οποία μας οδήγησε η κρίση του και τα κόμματά του. Και μαζί με όλες τις μνημονιακές δυνάμεις, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων πήραν τις αποφάσεις τους και έκαναν τις επιλογές τους. Μπροστά στο δίλλημα, να αποπληρωθούν οι τοκογλύφοι ή να πεινάσει ο λαός, διάλεξαν το πρώτο.
Το πλέον κρίσιμο ζήτημα που θα παίξει σοβαρό ρόλο στην εξέλιξη της μάχης που βρίσκεται σε εξέλιξη, της μάχης με τους τοκογλύφους, την ΕΕ, το ΔΝΤ και τους κεφαλαιοκράτες με τις κυβερνήσεις τους , για την κατάργηση των μνημονίων, είναι η στάση μας σε ότι αφορά στο δημόσιο χρέος, η διαγραφή του οποίου είναι απαραίτητος και καθοριστικός όρος για την έξοδο από την κρίση σε όφελος της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού.                 
Με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, κάποιες μικρές κομμουνιστικές δυνάμεις, αναδείξαμε την κρισιμότητα και το ρόλο του βασικού κρίκου που παίζει η διαγραφή του χρέους σε ολόκληρη την αλυσίδα της ταξικής πάλης. Το ρόλο και τη σημασία του χρέους αναγνώρισαν σε μια πορεία όλες σχεδόν οι Αριστερές δυνάμεις και υιοθέτησαν την αναγκαιότητα της διαγραφής του. Πράγμα που σήμερα το κατανοεί, στον άλφα ή βήτα βαθμό, η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού.
Η μονομερής διαγραφή του χρέους είναι αναγκαία και απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία οποιασδήποτε προσπάθειας ανάκαμψης της οικονομίας και βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και της εργατικής τάξης, καθώς το σταμάτημα της εξυπηρέτησης του χρέους θα απελευθερώσει τεράστιους δημόσιους πόρους, ικανούς να χρηματοδοτήσουν το κοινωνικό κράτος και μεγάλα προγράμματα δημόσιων επενδύσεων.
Η μονομερής διαγραφή του χρέους μπορεί να επιβληθεί πολιτικά μόνον εκτός Ευρωζώνης, ΕΕ, και ΝΑΤΟ και με ριζικά αλλαγμένο το ισχύον Σύνταγμα, που διακηρύσσει το αναπαλλοτρίωτο της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και κατοχυρώνει τα προνόμια των διαβόητων «κεφαλαίων εξωτερικού». Η απαίτηση της μονομερούς διαγραφής του χρέους συνδέει σε μιαν άρρηκτη ενότητα τον καθημερινό αγώνα για την ικανοποίηση των άμεσων οικονομικών αιτημάτων της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού με τον αγώνα για την αποτίναξη της ιμπεριαλιστικής κηδεμονίας. Η διαγραφή του δημόσιου χρέους της χώρας μπορεί να γίνει μόνο με μονομερή απόφαση. Όλες οι άλλες ενέργειες, προσφυγή σε δικαστήρια και στον ΟΗΕ, αξιοποίηση των συμπερασμάτων της Επιτροπής Αλήθειας για το χρέος, ή η δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, κλπ, μπορούν να γίνουν και να αξιοποιηθούν γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ο ρόλος τους είναι επικουρικός και όχι καθοριστικός.
Το αίτημα της διαγραφής του χρέους, όπως και αυτά της εξόδου από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, αποτελούν εργατικά αιτήματα και μπορούν να ικανοποιηθούν από μια αντίστοιχη κυβέρνηση.
Επομένως, η πρώτη ενέργεια μιας κυβέρνησης που υπηρετεί τα εργατικά συμφέροντα, θα πρέπει να είναι η παύση πληρωμών προς τους δανειστές και η δήλωση μη αναγνώρισης του δημόσιου χρέους. Από την παύση πληρωμών θα εξαιρεθούν τα ασφαλιστικά ταμεία, προς τα οποία οι υποχρεώσεις του κράτους πρέπει να αποπληρωθούν στο ακέραιο.
Σε μια τέτοια απόφαση η αντίδραση της ΕΕ και του ΔΝΤ είναι αναμενόμενη. Η χώρα που αρνείται να πληρώσει το χρέος δεν χωράει στο πλαίσιο της ΕΕ!
Με αυτά τα δεδομένα και τις προτεραιότητες, το εφαλτήριο για τις εξελίξεις προς όφελος της εργατικής τάξης και του εργαζομένου λαού, είναι η μονομερής διαγραφή του δημόσιου χρέους. Η έξοδος της χώρας από την ΕΕ είναι επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων, όπως και η έξοδος από το ΝΑΤΟ και η απομάκρυνση των βάσεων, για την προστασία των αλλαγών και τη θωράκιση της φιλολαϊκής πολιτικής και την προστασία της κυβέρνησης η οποία θέλει να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού.
Αυτό που έχει να αντιμετωπίσει μια κυβέρνηση αποφασισμένη να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα εργατικών συμφερόντων, η οποία θα αρνηθεί την αποπληρωμή του χρέους, είναι ότι πρώτα θα βγει από την ΕΕ και ως παράπλευρη απώλεια θα βγει και από την Ευρωζώνη. Και σε αυτή την κατεύθυνση οι πολιτικές δυνάμεις που  επικαλούνται ένα τέτοιο πρόγραμμα, πρέπει να προετοιμάσουν το λαό ο οποίος έχει κάθε συμφέρον να οργανώσει την πάλη του γύρω από αυτό το στόχο και να αναδείξει μια κυβέρνηση η οποία θα αρνηθεί να πληρώσει το χρέος.

Κάβουρας Δημήτρης