Στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Τρικκαίων συζητήθηκε την Τρίτη 31/5, το αίτημα του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Αγίου Νικολάου Μεγάλων Καλυβίων για την παραχώρηση του Δημοτικού κτιρίου το οποίο βρίσκεται κοντά στο Ναό, το οποίο πριν ανήκε στο Συνεταιρισμό, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως πνευματικό κέντρο του Ιερού Ναού, με τη δέσμευση ότι για την αποπεράτωση του κτιρίου θα επιβαρυνθεί ο Ιερός Ναός και ότι θα λειτουργήσει με μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Στόχος της εκκλησίας είναι, «να δημιουργηθεί αίθουσα τελετών, κατηχητικού και διανομής συσσιτίου».  Η απόφαση αναβλήθηκε για να συζητηθεί σε επόμενο Συμβούλιο μιας και η εισήγηση δεν ήταν τεκμηριωμένη και επεδίωκε την επικαιροποίηση παλιότερης απόφασης. Αντίθετα, άφηνε πολλά σημεία θολά και, μάλλον σκόπιμα, πήγε να μπερδέψει το Συμβούλιο μιλώντας για μία αίθουσα ενώ η προηγούμενη απόφαση, του 2014, αφορούσε ολόκληρο το κτίριο.
Αυτό που γνωρίζουμε μέχρι τώρα είναι ότι μία αίθουσα του κτιρίου έχει ήδη παραχωρηθεί στην εκκλησία και χρησιμοποιείται σαν αίθουσα τελετών. Τώρα, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο ζητάει ολόκληρο το κτίριο, προφανώς σε συνεννόηση ή με προτροπή της Μητρόπολης, χρησιμοποιώντας σαν μέσο για την επίτευξη αυτού του σκοπού από τη μία την οικονομική αδυναμία ή την έλλειψη βούλησης του Δήμου να αποπερατώσει το κτίριο,  και από την άλλη την οικονομική ευμάρεια της εκκλησίας, η οποία φαίνεται ότι διαθέτει αρκετά κονδύλια. Αλλιώς πώς θα αναλάμβανε μια τέτοια υποχρέωση;
Είναι αλήθεια ότι η εκκλησία διαθέτει τεράστια περιουσία και οικονομική δύναμη. Η δύναμή της αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην κρατική πολιτική απέναντί της, η οποία είναι πλέον υποστηρικτική. Από τη μία, η φορολόγηση της περιουσίας της εκκλησίας δεν είναι ανάλογη με αυτή των μισθωτών και των συνταξιούχων. Και από την άλλη, με τα χρήματα των μισθωτών και των συνταξιούχων τα οποία προέρχονται από την άμεση και έμμεση φορολόγηση τους πληρώνεται το σύνολο των στελεχών και των ιερωμένων της εκκλησίας. Γεννιέται λοιπόν αμέσως ένα καίριο ερώτημα: εφόσον η εκκλησία διαθέτει τεράστια περιουσία και οικονομική δύναμη, γιατί δεν αναλαμβάνει να πληρώσει αυτή τους ιερωμένους της, όπως συμβαίνει στις περισσότερες, αν όχι σε όλες, τις χώρες του κόσμου; Γιατί φορτώνει στο λαό τη μισθοδοσία των Δεσποτάδων και των Παπάδων;
Από κει και πέρα γεννιούνται και άλλα ερωτήματα: τι τα χρειάζεται η εκκλησία τα Δημοτικά κτίρια από τη στιγμή που διαθέτει ήδη το Ναό της, αλλά και περιουσιακά στοιχεία και οικόπεδα ακριβώς δίπλα στο Ναό, στα οποία θα μπορούσε, αν ήθελε και της ήταν απαραίτητο, να οικοδομήσει κτίρια; Ή μήπως η εκκλησία θέλει να συνεχίσει να αξιοποιεί και να διευρύνει παραπέρα και να εμβαθύνει τους δεσμούς της με το κράτος χρησιμοποιώντας τα Δημοτικά κτίρια; Για πόσο ακόμα η εκκλησία της Ελλάδας θα είναι κρατικοδίαιτη;
Μήπως όμως θέλει να συμβάλει, με τον τρόπο της, στην αποπεράτωση του κτιρίου και εμείς οι αφελείς δεν το καταλαβαίνουμε και δεν της το αναγνωρίζουμε;
Αν η εκκλησία ήθελε να απλά να συμβάλει στην αποπεράτωση του έργου τότε θα μπορούσε να κάνει μία δωρεά για το σκοπό αυτό στο Δήμο, ή στο Τοπικό Συμβούλιο, δεσμεύοντάς τον ταυτόχρονα να τη χρησιμοποιήσει αποκλειστικά για το σκοπό αυτό. Να δώσει δηλαδή έναν χιτώνα από τους πολλούς που διαθέτει. Και θα «πληρωνόταν» για αυτή την καλή της πράξη στην επουράνια ζωή στην οποία πιστεύει. Αντί για αυτό όμως η εκκλησία προχωράει σε μια εμπορική πράξη, ζητώντας να της παραχωρηθεί το κτίριο για 10 χρόνια και σε αντάλλαγμα να αναλάβει την αποπεράτωσή του!
Ευθύνες για το ζήτημα αυτό απέναντι στους πολίτες έχει ο προηγούμενος Δήμαρχος Τρικάλων, ο οποίος παραχώρησε στην εκκλησία όχι μόνο την μία αίθουσα του κτιρίου η οποία ήδη λειτουργεί, αλλά ολόκληρο το κτίριο το οποίο είναι περίπου 250 τμ, και μάλιστα «εν λευκώ»! Χωρίς καμία δέσμευση, χρονική ή άλλη!
Ευθύνες έχει και ο σημερινός Δήμαρχος ο οποίος επιτρέπει να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση και μάλιστα είναι και αυτός θετικός στην παραχώρηση ολόκληρου του κτιρίου! Ευθύνες φυσικά έχει και ο Μεγαλοκαλυβιώτης Δημοτικός Σύμβουλος και Αντιδήμαρχος και το τοπικό Συμβούλιο της ΤΚ των Μεγάλων Καλυβίων που, αντί να διεκδικήσουν την αποπεράτωση του κτιρίου από το Δήμο και την κυβέρνηση, συναλλάσσονται με την εκκλησία. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλοι τους κάτι θέλουν να καρπωθούν από την επιρροή της.
Αντί του χωρισμού του κράτους, στην προκειμένη περίπτωση του Δήμου, από την εκκλησία, έχουμε την παραπέρα εμβάθυνση των σχέσεών τους και την κρατική στήριξή της και την παραχώρηση σε αυτή Δημοτικής περιουσίας!
Αντί ο Δήμος και ο πρώην και ο νυν Δήμαρχος να διαθέσουν κονδύλια για την αποπεράτωση του εν λόγο κτιρίου, όπως είχαν  δεσμευτεί, και να το αξιοποιήσουν για τις ανάγκες της κοινωνίας του χωριού, π.χ για παιδικό σταθμό μέχρι να υλοποιηθεί άλλη μία δέσμευση τους για την ανέγερση καινούργιου, ή για πολιτιστικό κέντρο, θέλουν να το παραχωρήσουν στην εκκλησία στα πρότυπα του κεντρικού κράτους το οποίο πουλάει, εκχωρεί, παραχωρεί, ή νοικιάζει την δημόσια περιουσία αντί να την αξιοποιήσει, μαζί με την εκκλησιαστική, προς όφελος του λαού. Λές και η Δημόσια περιουσία είναι τσιφλίκι του καθενός!
Είναι αυτοί οι ίδιοι που υπόσχονταν προεκλογικά σε όλους τους τόνους ότι «πολύ σύντομα θα γίνει η αποπεράτωση του κτιρίου και θα παραχωρηθεί στους Δημότες των Μεγάλων Καλυβίων για πολιτιστικό κέντρο»!
 Είναι επίσης οι ίδιοι που έδωσαν από κοινού με την εκκλησία τη μάχη του ΝΑΙ στο Δημοψήφισμα με το σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη!»!!! Για αυτό και η αντιμετώπιση της εκκλησίας είναι προνομιακή, επειδή ανήκουν στο ίδιο στρατόπεδο, και ας έρχεται σε σύγκρουση με τα ίδια τα «πιστεύω» τους, με τις «Ευρωπαϊκές προδιαγραφές» και με το «Ευρωπαϊκό κεκτημένο», για τα οποία δήθεν κόπτονταν και αγωνιζόντουσαν την περίοδο του Δημοψηφίσματος, αφού ο χωρισμός κράτους και εκκλησίας πραγματοποιήθηκε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης πριν από ενάμιση αιώνα, σε αντίθεση με την Ελλάδα στην οποία το κράτος εξακολουθεί να χρηματοδοτεί την εκκλησία, να την φορο-απαλλάσσει και να της παραχωρεί Δημόσια περιουσία. Δηλαδή, για το κοινωνικο-πολιτικό σύστημα και το νόμισμα μένουμε Ευρώπη, ενώ για την μεταχείριση της εκκλησίας μένουμε κάπου αλλού…
Υ.Γ. Η εναντίωση στην εμπορική συμφωνία που θέλει να πετύχει η εκκλησία αιτούμενη την παραχώρηση του Δημοτικού κτιρίου δεν σημαίνει και εναντίωση στη πίστη του κάθε πιστού, η οποία είναι σεβαστή και αποτελεί ιδιωτική υπόθεση και δικαίωμά του.
Κάβουρας Δημήτρης κάτοικος Μεγάλων Καλυβίων, υποψήφιος με το «Φυσάει Κόντρα για την ανατροπή»