Μια πανέμορφη διάσχιση από 11 έως 22 Ιουλίου 2016 εντός του Εθνικού Πάρκου Σαν Μαουρίτσι,το οποίο ευρίσκεται στα βορειοδυτικά Πυρηναία της Β. Ισπανίας  πραγματοποίησε ο ΕΟΣ Αχαρνών με την συμμετοχή 20 ατόμων,μεταξύ των οποίων και του γράφοντος,μέλους επίσης του ΣΠΟΡΤ Τρικάλων και του Συλλόγου Δρομέων Τρικάλων.
Η διαδρομή που έγινε ονομάζεται Κάρρος ντε Φοκ(Οι Δρόμοι της Φωτιάς στα καταλανικά) και περιελάμβανε διασχίσεις και αναβάσεις επί κορυφών και διανυκτερεύσεις εντός ορεινών καταφυγίων.Είναι μια από τις ωραιότερες των Πυρηναίων,διότι περιλαμβάνει καταρράκτες και χειμμάρους,δάση,κορυφές έως 3000μ.,βουνά τύπου Δολομιτών με κάθετες ορθοπλαγιές και πτυχώσεις από γρανίτη και λίμνες,άπειρες πανέμορφες γαλάζιες λίμνες διαφόρων μεγεθών,χάρμα ειδέσθαι.
Μετά την πρώτη διανυκτέρευση  στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας Βαρκελώνη,την 12η Ιουλίου ο γράφων και άλλοι 6 πραγματοποίησαν την υψηλότερη ανάβαση της εκδρομής σε μια από τις σημαντικότερες κορυφές των Πυρηναίων,την κορυφή Πουγκμάλ,υψ.2.915μ. από ώρα 10.00 έως 13.00(κορυφή) και κατάβαση στην βάση(2.250μ.)την 15.30.
Στο Εθνικό Πάρκο μπήκαμε την 13|7 από σημείο κοντά στην γραφική κωμόπολη Εσπότ,300 χλμ. βορειοδυτικά της Βαρκελώνης.Κατά την διαδρομή είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε την ύπαιθρο της Καταλωνίας με τα όμορφα περιποιημένα χωριά και τις καλλιέργειές τους,κυρίως σίτο.Η πρώτη διανυκτέρευση ήταν στο καταφύγιο Αμίτζες(υψ.2380μ.) στο οποίο φθάσαμε μετά από πορεία 2,5 ωρών από 15.15 έως 17.45.Τα καταφύγια των Πυρηναίων,όπως άλλωστε και όλης της Ευρώπης τα διαχειρίζονται ιδιώτες, είναι καθαρά και περιποιημένα και παρέχουν πλήρη τροφή και καθαριότητα στους ορειβάτες,χωρίς να χάνουν ουδαμώς τον ορεινό τους χαρακτήρα.
Η 14|7 ήταν επίσης ημέρα κορυφής.Από 08.00 ώρα  φθάσαμε 9 από τους 20 την 13.00 στην κορυφή Ραβέρα(υψ.2.883 μ.) και την 16.00 καταλύσαμε όλοι στο καταφύγιο Κολομέρς στα 2.130μ.Η 15 και 16 Ιουλίου ήταν οι διανυκτερεύσεις στα καταφύγια Καλβέλι και Εστάνου Λογκ αντιστοίχως με πορείες από 09.00 έως την 17.30,τα οποία ευρίσκονται σε υψόμετρο 2.215 και 2.050 μ. αντιστοίχως,πάντα παρατηρώντας τοπία απίστευτης ομορφιάς,συνδυάζοντα άφθονα ύδατα και αλπικές λίμνες με απερίγραπτους σχηματισμούς ορέων και βράχων,όλα κατάλοιπα της εποχής των παγετώνων.
Tην 17|7 10 από την ομάδα ανεβήκαμε την τελευταία κορυφή της εκδρομής, την Ντε Λου’ί’ με υψόμ.2880 μ. και από ώρα 08.00 έως 13.00 με κατάβαση στο καταφύγιο Κολομίνα την 17.00(υψ.2400μ.).


Η 18|7 περιελάμβανε πορεία από 08.00 έως 16.00 με ενδιάμεσο πέρασμα σε υψόμετρο 2.625μ. και διανυκτέρευση στο καταφύγιο Γιόζεφ Μπλανκ(υψ.2350μ.).Η ομάδα τερμάτισε την κυκλική διάσχιση του Εθνικού Πάρκου Σαν Μαουρίτσι(Άγιος Μαυρίκιος) την19|7 με πορεία από 08.00 μέχρι την 11.00 εκεί όπου την άρχισε,δηλαδή στο Έσποτ(υψ.12150μ.) πανευτυχείς όχι τόσο για την ορειβατική επιτυχία,όσο για το γεγονός οτι ο καλός καιρός και η φυσική μας κατάσταση μας επέτρεψαν να απολαύσουμε μια από τις ωραιότερες περιοχές της Ευρώπης.Στα καταφύγια και στις πορείες συναντούσαμε οδοιπόρους από πολλά ευρωπαικά κράτη,απόδειξη της ορειβατικής και φυσικής αξίας της περιοχής.Οικογένειες με παιδιά και ομάδες νέων διασχίζουν τα μέρη αυτά, τα οποία ο γράφων μετά βίας και ελάχιστα περιέγραψε,επειδή τέτοια ομορφιά δεν περιγράφεται.Ο τρόπος ζωής των Ευρωπαίων πάντα ορατός και γεμάτος κίνηση και τόσο διαφορετικός από τον νεοελληνικό,παραδομένο στο ραχάτι και στην πολιτική του καφενείου.
Η ομάδα επέστρεψε στην καταλανική πρωτεύουσα Βαρκελώνη την 19|7 και οι υπόλοιπες δύο ημέρες μέχρι την ημέρα επιστροφής την 22|7 ήταν ημέρες ελεύθερες για όλους.Ο γράφων κατά την συνήθειά του επεσκέφθη τα μνημεία και τα μουσεία της σπουδαίας,ιστορικής και πανέμορφης πόλης,διότι όπως είναι γνωστό,όσα βιβλία και αν διαβάσει κανείς,μόνον σε κάποιο συγκεκριμένο τόπο και στα μουσεία και μνημεία του μπορεί κάποιος να αγγίξει την Ιστορία και να την αφουγκραστεί.
Η Καταλωνία ευρίσκεται στο ΒΑ άκρο της Ιβηρικής Χερσονήσου και οι απαρχές της Ιστορίας και του πολιτισμού της συνδέονται με την Αρχαία Ελλάδα.Η ελληνική αποικία Εμπόριο(σημερινό Empurries) έφερε στην περιοχή πολιτισμό και εμπορικές σχέσεις με τον ελληνικό κόσμο.Οι Έλληνες ονόμασαν την χώρα Ιβηρία από το όνομα του ποταμού Έβρου,ελληνική ονομασία του μεγάλου ποταμού της Καταλωνίας.Με υπερηφάνεια επιδεικνύουν στο ιστορικό τους μουσείο κατάλοιπα αρχαίων ελληνικών αγαλμάτων.Η Ιβηρία, κτήση του κράτους της Καρχηδόνας κατελήφθη από τους Ρωμαίους το 218 π.Χ. με επίκεντρο την πόλη Ταραγκόνα στην σημερινή Καταλωνία,πόλη κατοικούμενη από γηγενείς,από Ρωμαίους και πολλούς Έλληνες αποίκους,κέντρο του ελληνορρωμα’ι’κού πολιτισμού στην χώρα.Η λατινική γλώσσα ξεκίνησε από την Καταλωνία και επεκτάθηκε αργά στην υπόλοιπη Ιβηρική Χερσόνησο,σχηματοποιούμενη στις σημερινές νεολατινικές γλώσσες.Ελληνορρωμα’ι’κή Καταλωνία και η υπόλοιπη καθυστερημένη Ισπανία των Καρχηδονίων,ιδού-κατά τον γράφοντα-οι ρίζες της ιστορικής αντίθεσης Καταλανών και υπολοίπων Ισπανών,η οποία στις ημέρες μας παίρνει την μορφή του αιτήματος ανεξαρτησίας.Το γερμανικό φύλο των Βησιγότθων διαδέχθηκε την Ρώμη στην κατάκτηση της χώρας το 575 μ.Χ.Οι απολίτιστοι Γερμανοί ελάχιστα προσέφεραν στην χώρα κατά τους 2,5 αιώνες τους.Οι Άραβες του Οίκου των Αβασσιδών κατέλαβαν εύκολα όλη την Ιβηρία το 711μ.Χ. και ανέπτυξαν τον μεγαλύτερο αραβομουσουλμανικό πολιτισμό της Ιστορίας μέχρι το 1492,οπότε εκδιώχθηκαν.Η απελευθέρωση άρχισε από τον Βορρά.Ήδη από τον 10ο αιώνα οι Καταλανοί κόμητες είχαν γίνει ανεξάρτητοι από τους Γάλλους και τους Άραβες.Αυτή είναι η γέννηση του καταλανικού έθνους.Το 1137 με την ένωση Αραγωνίας και Καταλωνίας αποτελεί την απαρχή 2 αιώνων δόξας και οικονομικής ανάπτυξης για την Καταλωνία.Επεκτείνονται στην Ν.Ιταλία και Σικελία.Ο μισθοφορικός στρατός του Καταλανού Ντε Λα Ρος προσλαμβάνεται από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο το 1311 για να πολεμήσει εναντίον των Σελτζούκων.Μετά την αποτυχία της εκστρατείας οι Καταλανοί στασιάζουν και καταλαμβάνουν την Αθήνα και ολόκληρη την Ρούμελη και Θεσσαλία και ιδρύουν το Δουκάτο των Αθηνών μέχρι το 1388,οπότε οι Φράγγοι τους εκδιώκουν από την Ελλάδα.Δεν είναι τυχαίο που ο σημερινός βασιλιάς της Ισπανίας που κληρονόμησε όλους τους τίτλους των προκατόχων του ηγεμόνων φέρει ακόμη τον τίτλο»Δούκας των Αθηνών».

Το 1521 ο Κάρολος Ε’ αυτοκράτωρ της Αγίας Ρωμαικής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους κληρονομεί την Αυστρία και την Ισπανία και αυτό σημαίνει και το τέλος της καταλανικής ανεξαρτησίας.Τον 17ο αιώνα οι σκληρές συνθήκες ζωής του φεουδαρχικού καθεστώτος επιφέρουν λα’ι’κ’ες εξεγέρσεις και στρατεύματα της Μαδρίτης καταλαμβάνουν την Βαρκελώνη το 1641,απαρχή του ψυχικού ρήγματος Καταλανών-Ισπανών.Από το 1659 έως το 1714 η Βαρκελώνη ήταν γαλλική επικράτεια.Ο πόλεμος για την διαδοχή του ισπανικού θρόνου(1701-1714,στην   πραγματικότητα ο ανταγωνισμός μεταξύ Ισπανίας και Γαλλίας για κυριαρχία στην Ευρώπη) λήγει με την επικράτηση των Ισπανών Βουρβώνων στην Ισπανία με αγγλική βοήθεια και αντάλλαγμα το Γιβραλτάρ.Αυτό σηματοδοτεί το τέλος του ημιανεξάρτητου κράτους της Καταλωνίας,συμμάχου των Γάλλων.Τον 19ο αιώνα η καταλανική γλώσσα απαγορεύθηκε και λα’ι’κές επαναστατικές εστίες εξελίχθηκαν σε συμμορίες ληστών,όπως έγινε στην Σικελία με την Μαφία.Η ουδετερότητα στον Α’ Παγκ.Πόλεμο ωφέλησε την καταλανική οικονομία.Το 1931 η Καταλωνία ξαναγίνεται αυτόνομη επαρχία της Ισπανίας με ιδεολογική και συνδικαλιστική κυριαρχία στην ανεπτυγμένη βιομηχανία της της Αριστεράς.
Ισως δεν υπάρχει προηγούμενο ισχυρότερο της ιστορικής αντίθεσης Καταλανών και Ισπανών από τον φρανκικό πόλεμο.Το 1936 ο Στρατηγός Φρανσίσκο Φράνκο,υπέρμαχος της ισπανικής ενότητος και του αντικομμουνιστικού  ένοπλου αγώνα στασιάζει εναντίον της σοσιαλιστικής Κυβέρνησης της Μαδρίτης.Οι Καταλανοί ανακηρύσσουν φυσικά Ανεξαρτησία.Αναρχοσυνδικαλιστές στους δρόμους. Ο αναρχικός Μπουοναβεντούρα Ντουρούττι βαδίζει εναντίον της Αραγωνίας,πλην όμως τα μυδράλλια του Φράνκο τον τσακίζουν και το 1938 ο Φράνκο καταλαμβάνει την Βαρκελώνη και 500.000  πρόσφυγες φεύγουν στην Γαλλία.Η καταλανική γλώσσα απαγορεύεται για άλλη μια φορά και οι Καταλανοί έπρεπε να περιμένουν έως το 1979 για να ανακηρυχθούν πάλι αυτόνομη ισπανική επαρχία,πλην όμως τα αισθήματα ανεξαρτησίας παραμένουν ισχυρά και μόνον ο φόβος εκδίωξης από την Ευρωπαική Ένωση και οικονομικής απομόνωσης τους συγκρατεί.
Οπως και να έχουν τα θέματα αυτά αποχαιρετήσαμε την υπέροχη πόλη του Πικάσσο,του Νταλί και του ιδιόρρυθμου,πλην μεγαλοφυούς αρχιτέκτονα Γκαουντί,ο οποίος έκτισε πολλά δικού του τύπου κτίρια,μεταξύ των οποίων και του καθεδρικού ναού της Σαγκράδα Φαμίλια στην Βαρκελώνη από το 1882 (και ακόμη συμπληρώνεται) με αισθήματα συγκίνησης.Περιτεύει η σύσταση επίσκεψης στην Βαρκελώνη,καθότι η πόλη είναι πασίγνωστη και πάντα πλημμυρισμένη από τουρίστες.Συνιστώ όμως σε όλους τους πεζοπόρους μια διαδρομή στα Πυρηναία,είναι υπέροχα.
Ιωάννης Ξηρός