Δανείστηκα για τίτλο ένα παιδικό λάχνισμα μιας και ο δημοτικός άρχοντας κ. Απόστολος Παππάς - εξελέγη  με την ψήφο του τρικαλινού λαού- συνδιοικεί την πόλη. Ενοχλημένος ο κ. Παππάς από τον χαρακτηρισμό «ασχετοσύνη» έσπευσε να ξεπατικώσει την ιστορία -
τι Ζαρκάδι και Ψαρρά, τι Ναυαρίνο  και συνθήκη των Σεβρών αράδιασε προκειμένου να μας θαμπώσει με τις ιστορικές του γνώσεις. Σωστό παραλήρημα.
Και στο τέλος κατέληξε σε ένα σοφό συμπέρασμα. Για να τολμήσω να κριτικάρω το σκεπτικό της επιτροπής ονοματοθεσίας του Δήμου Τρικκαίων εικάζει ότι είμαι «ακούσιο βαποράκι» πολιτικής του αντιπάλου και για να αντιτίθεμαι στη μετονομασία της κεντρικής γέφυρας, σε γέφυρα Ελληνογαλλικής φιλίας, σίγουρα είμαι «κρυπτομοναρχική».  «Ομολογήστε το τουλάχιστον ευθέως. Η ειλικρίνεια εκτιμάται», γράφει. Ως εκεί φθάνουν οι αντιληπτικές του ικανότητες.  Μόνο που εδώ υπάρχουν δυο προβληματάκια για τον κ. Παππά. 1) Αγνοεί ο καημένος πως πρόεδρος του αντιβασιλικού αγώνα στο δημοψήφισμα του 1974 ήταν ο άντρας μου, ο Κώστας Κλιάφας, με αντιπρόεδρο τον Κώστα Παπαστεργίου, πατέρα του νυν Δημάρχου.
2) Οι προσωπικές μου θέσεις και απόψεις βρίσκονται στα βιβλία μου. Θα μου πείτε: Περίμενες να είναι αναγνώστης σου ο κ. Παππάς; Όχι βέβαια. Η λογοτεχνία δεν είναι μπροσούρα. Απαιτεί αναγνώστες με πνευματική  επάρκεια και καλλιέργεια.
Μαρούλα Κλιάφα