Όλα δείχνουν ότι οι γυναίκες στα ραντεβού έρχονται αντιμέτωπες με ένα νέο φαινόμενο: Άνδρες που μιλούν και μιλούν και μιλούν. Οραματίσου ναρκισσιστικούς μονολόγους, αντί για έναν παραγωγικό διάλογο
«Μόλις επέστρεψα από ένα ραντεβού. Δύο ώρες από τη ζωή μου και καμία ερώτηση για μένα», αποκαλύπτει μια απογοητευμένη TikToker, με τη φωνή της να φανερώνει την πικρία ενός ατόμου που δεν βιώνει αυτό το φαινόμενο για πρώτη φορά. «Αν μπορώ να πω κάτι για τον τύπο; Πολλά. Ίσως περισσότερα από τον ψυχολόγο του».
@agracefulgrin Had to rant a bit about dating and guys not asking questions. If I can tell a guy didn’t ask me anything, it usually means the conversation didn’t flow. Good conversation goes so far. But showing interest in someone on a date is the bare minimum. Ask a question! #dating #datinglife #datingtok #datingrant #conversations ♬ original sound – Allison Grinberg-Fun
Δεν είναι η μόνη. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύζονται από βίντεο όπως αυτό – η ερώτηση στα χείλη όλων αυτή τη στιγμή φαίνεται να είναι: «Γιατί οι άντρες δε ρωτούν τίποτα τις γυναίκες στα ραντεβού;». Οι άντρες δεν δείχνουν αληθινό ενδιαφέρον να γνωρίσουν τις γυναίκες που έχουν απέναντί τους στα ραντεβού. Αντίθετα, ξεκινούν αδυσώπητους μονολόγους.
«Κάποτε βγήκα ραντεβού με έναν άντρα που δεν μου έκανε ούτε μια ερώτηση μέχρι τις 11 το βράδυ. Τελικά, κάποια στιγμή, με ένα στόμα παραγεμισμένο με πατατάκια, πέταξε ένα “Λοιπόν, τι κάνεις;”», αφηγείται στο Independent η Rosie Stewart από το Λονδίνο.
Κι αυτές είναι μόνο ελάχιστες από τις ιστορίες που βρίσκονται στη σκιά μιας μονομερούς επαφής στα σύγχρονα ραντεβού.
Πώς, όμως, αυτό το επικοινωνιακό λάθος έγινε τόσο διαδεδομένο;
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι ο μετασχηματισμός στη φύση των ραντεβού επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τις εφαρμογές γνωριμιών, οι οποίες έχουν μετατρέψει τις ρομαντικές αλληλεπιδράσεις σε ένα είδος παράστασης, με τα άτομα να αισθάνονται την πίεση να «πουλήσουν» τον εαυτό τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όπως ακριβώς θα έκαναν με ένα προϊόν. Η τάση αυτή φαίνεται να δίνει προτεραιότητα στην αυτοπροβολή έναντι της αληθινής επικοινωνίας.
Οι άνδρες μοιάζουν να προσεγγίζουν τα ραντεβού, όπως μια συνέντευξη για δουλειά, αντιμετωπίζοντάς τα ως μια ευκαιρία να αποδείξουν την αξία τους και όχι να επιδιώξουν τη γνήσια σύνδεση. Πολλοί εργένηδες, μάλιστα, έχουν παραδεχτεί ότι χρησιμοποιούν το LinkedIn για να βρουν την αγάπη και όχι δουλειά. Με άλλα λόγια, οι άνδρες είναι τόσο απασχολημένοι προσπαθώντας να «πουλήσουν» τον εαυτό τους, που ξεχνούν να ρωτήσουν και να μάθουν για τον άνθρωπο που έχουν απέναντί τους.
«Δεν δίνουμε χρόνο ο ένας στον άλλον να εμπλακούμε σε έναν πραγματικό διάλογο», λέει η δρ. Sandra L Faulkner, ειδικός σε θέματα σχέσεων και επικοινωνίας. Η Faulkner υποστηρίζει ότι το πρόβλημα επιδεινώθηκε από τον εγκλεισμό κατά τη διάρκεια της πανδημίας: «Νομίζω ότι η πανδημία μείωσε κάποιες από τις δεξιότητές μας. Οι διαδικτυακές συζητήσεις και οι συνομιλίες μέσω κειμένου είναι διαφορετικές από τις συνομιλίες πρόσωπο με πρόσωπο.
Πρέπει να ανακτήσουμε το ενδιαφέρον μας για τις ιστορίες του άλλου και να μάθουμε να ακούμε και να κάνουμε ερωτήσεις. Ελλείψει αυτού, νομίζω ότι επιστρέφουμε σε ξεπερασμένους ρόλους των δύο φύλων, όπου οι γυναίκες πρέπει να είναι σιωπηλές και υποχωρητικές και οι άνδρες να είναι υπεύθυνοι για τα πάντα. Αυτός σίγουρα δεν είναι ο δρόμος για μια γόνιμη επαφή».
Βέβαια, η ανάληψη κυρίαρχου ρόλου από τους άνδρες στη συζήτηση προϋπήρχε της τεχνολογίας. Τα στερεοτυπικά πρότυπα των φύλων εξακολουθούν να προπαγανδίζονται. «Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως καλές και ευχάριστες, πράγμα που συχνά σημαίνει ότι δεν είναι διεκδικητικές. Οι άνδρες, από την άλλη, διδάσκονται να είναι επιβλητικοί και να αναλαμβάνουν τα ηνία», λέει η Faulkner, συμπληρώνοντας πως αυτό γίνεται ιδιαίτερα εμφανές στις ρομαντικές αλληλεπιδράσεις, οι οποίες λειτουργούν ως ένα είδος μικρόκοσμου της ευρύτερης δυναμικής των φύλων.
Η συγγραφέας Grace Flynn, από την πλευρά της, υποψιάζεται ότι η έλλειψη περιέργειας των ανδρών μπορεί να είναι σύμπτωμα μιας βαθύτερης και πιο σκοτεινής αιτίας. «Πήγα σε μερικά ραντεβού με έναν άνδρα με πολλά λόγια, αλλά λίγες ερωτήσεις», λέει.
Στην αρχή, δεν πρόσεξε ότι δεν τη ρωτούσε πολλά για τον εαυτό της. Αλλά από το τρίτο ραντεβού, άρχισε να υποψιάζεται ότι δεν τον ενδιέφερε να τη γνωρίσει, αλλά μάλλον τον οδηγούσε το γεγονός ότι «πληρούσε οπτικά τα στάνταρ του», λειτουργώντας ως ένας καμβάς, πάνω στον οποίο θα μπορούσε να προβάλει μια φαντασίωση. «Γιατί ένας άντρας να σου κάνει ερωτήσεις, αν οι απαντήσεις θέτουν σε κίνδυνο την εκδοχή που έχει φτιάξει στο μυαλό του για σένα;» αναρωτιέται η Flynn.
Η Faulkner καταλήγει επισημαίνοντας ότι καθώς περιηγούμαστε σε αυτή την «άνευ προηγουμένου εποχή των ραντεβού» και κάνοντας ένα βήμα πίσω για να επανεκτιμήσουμε τις επικοινωνιακές μας προσεγγίσεις και τις κοινωνικές μας δομές, ίσως ανοίξουμε το δρόμο για πιο ουσιαστικές συνδέσεις. «Μάθετε να κάνετε ερωτήσεις και να ακούτε τους ανθρώπους που έχετε απέναντί σας», προτείνει.
.png)
