Ο 36χρονος ξυλογλύπτης Αγγελος Πατσιατζής έχει γίνει το πρόσωπο της πόλης, καθώς μαγνητίζει σχεδόν όλα τα βλέμματα των συμπολιτών του κάθε φορά που κυκλοφορεί με το ποδήλατό του. «Ολος ο κόσμος μού το ζητά για να το κάνει βόλτες, να βγάλει φωτογραφίες με αυτό και να το θαυμάσει. Μάλιστα, αρκετοί ήταν αυτοί που μου έλεγαν “μα τι ωραίο ποδήλατο είναι αυτό, θα το αγοράσω”. Είχε πλάκα η όλη ιστορία», τονίζει, για να συνεχίσει αναφερόμενος στο πώς του ήρθε η ιδέα:

«Στα Τρίκαλα γίνεται χαμός όσον αφορά την κίνηση στους δρόμους. Σχεδόν κάθε οικογένεια έχει 3-4 αυτοκίνητα. Πηγαίνοντας, λοιπόν, στην πόλη για δουλειές συνειδητοποίησα ότι αυτοί με το ποδήλατο έφταναν πιο γρήγορα στον προορισμό τους. Και λέω μέσα μου “αυτοί είναι χαζοί και χρησιμοποιούν ποδήλατο”; Και μετά είπα “χρειάζομαι ένα ποδήλατο”. Είχα δει ότι στο εξωτερικό υπάρχουν ξύλινα ποδήλατα, αλλά εγώ έπρεπε να φτιάξω κάτι ξεχωριστό». Και το έκανε!

Το συγκεκριμένο ποδήλατο είναι πολύ ενδιαφέρον από αισθητική άποψη. Το σκάλισμα με τον σκίουρο κυριαρχεί και συγκεντρώνει τα περισσότερα βλέμματα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι λειτουργικό και πρακτικό. «Το δίνω σε επαγγελματίες για να μου πουν τη γνώμη τους. Και μου είπαν χαρακτηριστικά “φοβερό”. Επίσης, το δοκίμασε άνθρωπος 120 κιλών, το έκανε σούζες και άντεξε. Είναι καλά ζυγισμένο, με καλό κράτημα. Αυτό που μου είπαν ως παρατήρηση είναι να κάνω πιο λεπτό το ψαλίδι. Οσον αφορά την αίσθηση που αφήνει στον αναβάτη είναι εξίσου καλή. Ζυγίζει περίπου 16,5 κιλά και μπορεί να βγει ακόμη ελαφρύτερο. Ισως το φτάσω μέχρι 14 κιλά. Αλλωστε, αυτό είναι το πρωτότυπο».

«Προς το παρόν είναι μονοτάχυτο και φρενάρει με κόντρα, αλλά υπάρχει πρόβλεψη να το κάνω με ταχύτητες. Είχα χρόνια να κάνω ποδήλατο, αλλά πλέον το συνήθισα. Η σέλα είναι ξύλινη, αλλά είναι πολύ άνετη. Στα επόμενα μοντέλα θα βάλω και ανάρτηση». Αυτό το ποδήλατο είναι ένα από τα 18 κομμάτια που σχεδίασε, αλλά επέλεξε να κατασκευάσει τα 3 από αυτά. Τα άλλα είναι 1 αντρικό και 1 γυναικείο ποδήλατο που δεν έχουν ξύλινο γλυπτό επάνω.

Για το εάν σκέφτεται να αξιοποιήσει το ποδήλατο και επαγγελματικά, απάντησε: «Πλέον το σκέφτομαι και αυτό. Εχω ένα εργαστήριο στο Βροντερό Τρικάλων (από όπου και κατάγεται) και ο πατέρας μου έχει βγει στη σύνταξη, οπότε έχω τα μηχανήματα και τη δυνατότητα να προχωρήσω. Ισως βάλω μπροστά την παραγωγή. Εάν κάνω κάτι, ωστόσο, αυτό θα γίνει αργότερα. Θέλω να φτιάξω μερικά μοντέλα, να τα προωθήσω».

Ο ενδοιασμός που έχει είναι πως «για τα ελληνικά δεδομένα ίσως βγει ακριβό. Μπορεί στο εξωτερικό να πωληθεί ακόμη και 5.000 ευρώ. Εδώ πόσο μπορείς να το βάλεις; Κάποιοι μου λένε για 3.500 ευρώ. Το θέμα είναι να φτάσω σε ένα σημείο που να ορίσω ένα στάνταρ κόστος, μια γραμμή παραγωγής. Να φτιαχτεί ένα ποδήλατο με καλή ποιότητα και τιμή γύρω στα 1.200 ευρώ. Εκεί πιστεύω ότι κάτι μπορεί να γίνει».

Οσο για το εάν θα προσθέσει και άλλα μηχανικά μέρη, απάντησε: «Μπορεί να βγει ένα απλό μοντέλο και ένα με ταχύτητες. Για να γίνει αυτό χρειάζονται μικρές αλλαγές. Θεωρώ ότι το ποδήλατο μπορεί να βγει σε πολλές μορφές». Αλλωστε, είναι γνωστό πως το ποδήλατο μπορεί να διαφοροποιείται στην τιμή του ανάλογα και με τα εξαρτήματα που μπορεί να έχει επάνω. Και αυτό είναι κάτι που μας το τόνισε και ο ίδιος ο 36χρονος.

Αναφορικά με το εάν έχει απήχηση το ξύλο, τόνισε: «Η αλήθεια είναι πως ο κόσμος το φοβάται το συγκεκριμένο υλικό. Σήμερα, όμως, με τις κόλλες που έχουμε, με τις ενισχύσεις που μπορούμε να κάνουμε θεωρώ ότι δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα. Το ξύλο που χρησιμοποιώ είναι αυτό που φτιάχνονται τα παράθυρα στα νησιά. Το αφρικανικό. Δεν σχίζεται, δεν αλλοιώνεται. Και είναι καλό για τις καιρικές συνθήκες της Ελλάδας. Εάν, πάντως, κάποιος θέλει να το κριτικάρει καλό θα είναι να το οδηγήσει πρώτα, να νιώσει την αίσθηση της οδήγησής του και μετά να πει εάν κάνει ή δεν κάνει».

Εξάλλου, το συγκεκριμένο ποδήλατο είναι μια διαφορετική πρόταση, δεν αναγκάστηκε κανείς να το αγοράσει. «Αυτός που θα προχωρήσει στην αγορά του, θα το κάνει επειδή θέλει να επενδύσει τα λεφτά του σε κάτι που δεν θα χάσει την αξία του. Επίσης, γιατί θέλει να έχει ένα κόσμημα στο σπίτι του. Πιθανόν και γιατί θέλει να κάνει τη φιγούρα του βγαίνοντας για έναν καφέ. Από την προσωπική μου εμπειρία, αυτό που συμβαίνει είναι να γνωρίζεις κόσμο, να κοινωνικοποιείσαι. Σου δίνει μια άλλη αίσθηση, αυτοπεποίθηση, καθώς μαγνητίζει τα βλέμματα. Αυτό αισθάνθηκα από τις πρώτες στιγμές που ανέβηκα στη σέλα του. Ανθρωποι που έχουν ποδήλατα αξίας πάνω από 2.500 ευρώ έμειναν ενθουσιασμένοι».

Σχετικά με τι είδους συντήρηση χρειάζεται, υποστήριξε: «Με κερί από μέλισσες. Η φύση μάς έχει δώσει τα καλύτερα υλικά, αλλά τα υποτιμάμε. Εάν πέσεις και γρατσουνιστεί, το περνάς πάλι κερί (αφού το ξύσεις πρώτα) και δεν φαίνεται τίποτα. Υπάρχουν ξυλόγλυπτα 2.000 ετών που τα συντηρούν με κερί».

Ο Αγγελος Πατσιατζής είναι καθηγητής ξυλογλύπτης. «Βγάζω προτομές και ολόγλυφα ξύλα. Εχω στην Ελάτη Τρικάλων μια έκθεση και στο Βροντερό το εργαστήριό μου. Ημουν από τους πρώτους που αισθάνθηκα την κρίση. Γιατί το επάγγελμά μου είναι είδος πολυτελείας. Είχαμε μια πολύ μεγάλη πτώση. Ετσι, προτίμησα να πάω στο σίγουρο και μετά ό,τι παραγγελία “κάτσει” τόσο το καλύτερο», μας λέει για τη βασική του ασχολία.

Ενδεχομένως, βέβαια, να ήρθε η ώρα να κάνει κάτι άλλο ως βασικό επάγγελμα. Γι’ αυτό σημειώνει: «Υπάρχει και ο μηχανολογικός εξοπλισμός και τα εργαστήρια (ένα δικό μου και ένα του πατέρα μου). Τα μηχανήματα είναι υπεραρκετά και θέλω να πιστεύω ότι ήρθε ο καιρός να κάνω αυτό το βήμα, εάν φυσικά υπάρχει ενδιαφέρον». Το όποιο ενδιαφέρον έρχεται κυρίως από το εξωτερικό. «Εχω πολλούς φίλους Ελληνες μετανάστες. Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν “ξεκίνησέ το, θα το προωθήσουμε”! Βέβαια, εγώ είμαι κατασκευαστής, δεν είμαι μάνατζερ. Πρέπει να βγει ένα κοστολόγιο, να δοθούν οι απαραίτητες πιστοποιήσεις. Κάποιοι δικοί μου άνθρωποι ήδη ψάχνουν αυτά τα ζητήματα. Ευελπιστούμε να το προχωρήσουμε. Κάπως έτσι το σκέφτομαι, αλλά κρατώ μικρό καλάθι. Τουλάχιστον, έγινε ένας ντόρος».

efsyn.gr (Βαγγέλης Κύρκος)