Η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αγωνιά και κόπτεται για το πως θα αποπληρώσει τoυς δανειστές εξαντλώντας ακόμη περισσότερο την κοινωνία, καταστρέφοντας ακόμα περισσότερο τις παραγωγικές ικανότητες και δυνατότητες της χώρας μας.

Ο ελληνικός λαός αγωνιά για το πως θα επιβιώσει, χωρίς να ευθύνεται για τις εφιαλτικές συνθήκες που τον αναγκάζουν να ζει. Έχουν θησαυρίσει οι τοκογλύφοι δανειστές Έλληνες και ξένοι εξαθλιώνοντας ένα ολόκληρο λαό και καταστρέφοντας μια χώρα με τις ευλογίες των κυβερνήσεων Παπανδρέου-Παπαδήμου-Σαμαρά-Τσίπρα.

Η στάση πληρωμών στους τοκογλύφους δίνει προτεραιότητα στην κυριαρχία, την επιβίωση και τα δικαιώματα της κοινωνίας έναντι των αξιώσεων των δανειστών. Είναι αρχή συμβατή με το Διεθνές Δίκαιο, (περί «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» άρθρο 25 παρ.1 κλπ.), πολλές χώρες την έχουν επικαλεσθεί και έχει ενσωματωθεί σε εθνικές νομοθεσίες όπως των ΗΠΑ.

Το δυσβάσταχτο χρέος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων έχει αναχθεί στις μέρες μας σε μέγιστο οικονομικό πρόβλημα καθώς επιδεινώνει δραματικά όλους τους συντελεστές της παραγωγής, αφού απομυζά τεράστιες αξίες από την πραγματική οικονομία οδηγώντας στην ερήμωση ολόκληρους παραγωγικούς κλάδους της χώρας και σε οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η μόνη ρεαλιστική και εφικτή λύση είναι η «σεισάχθεια» δηλαδή η καθολική διαγραφή χρεών όλων των νοικοκυριών και όλων των επιχειρήσεων. Η «σεισάχθεια» δεν είναι μέτρο ελεημοσύνης. Είναι πρωτίστως μέτρο οικονομικής πολιτικής-και από μόνη της αλλά και σε συνδυασμό με τη στάση πληρωμών. Θα συμβάλει στην ανάπτυξη όλων των τομέων της παραγωγής(πρωτογενή, δευτερογενή, τριτογενή).

Αναγκαία συνθήκη για να υλοποιηθεί η «σεισάχθεια» είναι η έκδοση εθνικού νομίσματος.

Είναι παράλογο και δεν έχει καμία οικονομική βασιμότητα το γεγονός του ότι, το κράτος δανείζεται ευρώ, όχι απευθείας από την ΕΚΤ που τα εκδίδει, αλλά με τη διαμεσολάβηση τραπεζών που κερδοσκοπούν τοκογλυφικά.

Το ευρώ είναι το μέσον για την κερδοσκοπία των τοκογλύφων σε βάρος του ελληνικού λαού. Είναι τα δεσμά που η Γερμανία έχει αλυσοδέσει την Ελλάδα.

Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα δεν είναι επιστροφή στο παρελθόν. Είναι ανάκτηση του κυριαρχικού δικαιώματος του ελληνικού κράτους να ασκεί νομισματική πολιτική. Δεν είναι από μόνη της ικανή αλλά είναι αναγκαία συνθήκη για να  ασκηθεί απρόσκοπτα φιλολαϊκή νομισματική και δημοσιονομική πολιτική. Η δραχμή, όπως και κάθε άλλο νόμισμα, είναι μέσο ανταλλαγής και κυκλοφορίας των εμπορευμάτων. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων έχει λεηλατηθεί και λεηλατείται μέχρι σήμερα. Απαιτείται η παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας στα ασφαλιστικά ταμεία και η παραγωγική αξιοποίησή της. Το μέτρο αυτό είναι, ταυτόχρονα, και πράξη δικαιοσύνης και μοχλός οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Θα συμβάλει στην αύξηση του ΑΕΠ, των θέσεων εργασίας και θα δημιουργήσει συνθήκες για μεγαλύτερες συντάξεις, για ποιοτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αξιοπρεπή επιδόματα ανεργίας σε όλους τους ανέργους κτλ. 

Μόνο ο λαός με την ενεργοποίησή του μπορεί να δώσει τη λύση σήμερα.

Βαγγέλης Πέττας (μέλος του ΑΚΕΠ)