Έφτασε λοιπόν, αισίως και το φετινό Πάσχα και κάποιοι από εμάς ετοιμάζουν ήδη βαλίτσες για να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη, στο χωριό. Γιατί στο χωριό το Πάσχα είναι πάντα καλύτερο.
Το χωριό για εμάς, που δεν μένουμε μόνιμα εκεί, είναι ο προσωπικός μας παράδεισος. Είναι το δικό μας μέρος, το δικό μας θέρετρο, είναι ο προσωπικός μας χώρος χαλάρωσης και διακοπών. Ακόμα περισσότερο δε, αν στο χωριό έχουμε συγγενείς, γιαγιάδες παππούδες, ξαδέρφια, θείες και κουμπάρες. Τότε τόσο το καλύτερο.
Ωστόσο, ειδικά το Πάσχα στο χωριό έχει μια μαγεία. Μας τραβάει να το επισκεφτούμε, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή.
Τι είναι λοιπόν αυτό, που κάνει το χωριό τόσο μαγευτικό αυτές τις μέρες;
Είναι οι αναμνήσεις
Μπορεί να μη έχεις μεγαλώσει στο χωριό, αλλά σίγουρα έχεις ένα σωρό αναμνήσεις από εκεί. Καλοκαιρινές διακοπές, βράδια στην πλατεία, ατελείωτο κυνηγητό και κρυφτό στα στενά σοκάκια, φιλίες, γέλια, κλάματα.
Στο χωριό είναι όλα αυτά τα ξεχωριστά, που έκανες όταν ήσουν παιδί κι εξακολουθείς ίσως να κάνεις, τα οποία με τίποτα δεν μπορείς να κάνεις στην πόλη, αλλά νιώθεις απόλυτα ελεύθερος να κάνεις εκεί.
Στο χωριό ζουν για πάντα οι μνήμες, ακόμα κι αυτών που έχουν φύγει από τη ζωή. Είναι παράξενο αλλά, κάθε φορά νιώθεις σα να είναι ακόμα εκεί. Σαν το χωριό να διατηρεί την παρουσία τους
Είναι η οικογένεια
Στο χωριό είναι η γιαγιά του θείου της ξαδέρφης του μπαμπά σου, που όμως σε αγκαλιάζει και σε φιλάει σα να είσαι δικό της παιδί. Άλλωστε στο χωριό είστε όλοι συγγενείς. Αυτή η τεράστια “οικογένεια” είναι η ανθρώπινη επαφή, που χρειάζεσαι, γιατί είναι πέρα ως πέρα αληθινή.
Στο χωριό όμως, μπορεί να ζουν μόνιμα και οι στενοί σου συγγενείς. Είναι λοιπόν, η ευκαιρία να περάσεις αυτό το “μαμαδίστικο” Πάσχα των παιδικών σου χρόνων, να δεις την οικογένειά σου και να περάσετε ποιοτικό χρόνο μαζί.
Είναι οι μυρωδιές και τα αρώματα
Πάντα το χωριό αυτή την εποχή μοσχοβολάει. Είναι λες και η άνοιξη το έχει ψεκάσει με το πιο ευωδιαστό άρωμά της. Οι πασχαλιές, οι κατιφέδες, οι πανσέδες και τα σκουλαρίκια που στολίζουν τις αυλές και τα μπαλκόνια των σπιτιών, αλλά και οι παπαρούνες, οι μαργαρίτες και τα σκυλάκια που φυτρώνουν από δω κι από κει, πλημμυρίζουν την καθαρή ατμόσφαιρα με ανοιξιάτικες μυρωδιές.
Είναι όμως, και κάτι άλλες μυρωδιές, αχ μα κάτι μυρωδιές. Αυτές τις μέρες οι νοικοκυρές ετοιμάζονται πυρετωδώς για το Πασχαλιάτικο τραπέζι. Αρώματα από φρεσκοψημένα τσουρέκια και κουλουράκια, αναμειγνύονται με τη μυρωδιά της καθαριότητας και των ασβεστωμένων αυλών. Και ειδικά τη Μεγάλη Εβδομάδα όλα μαζί ανακατεύονται και γίνονται η μυρωδιά του τόπου σου. Λιβάνι και λουλούδια, μαγειρίτσα και αρνάκι, όλα είναι μοναδικά κάθε φορά που θα επισκεφτείς το χωριό.
Είναι οι γεύσεις
Στο χωριό όλα έχουν άλλη γεύση. Όλα είναι πιο νόστιμα. Τα αυγά, το ψωμί, το τυρί, το κρέας και τα λαχανικά ακόμα κι αν δεν είναι από τον κήπο σου, είναι πραγματικά χίλιες φορές καλύτερα από αυτά της πόλης. Ακόμα κι αυτά που έρχονται από την πόλη, ε ναι παίρνουν κι αυτά τη γεύση του χωριού.
Είναι οι ήχοι και οι φωνές
Στο χωριό όλα είναι πιο ήσυχα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει άκρα του τάφου σιωπή -εκτός βέβαια από τη Μεγάλη Παρασκευή, που δεν ακούγεται ούτε πουλί, ούτε παιδί. Είναι λες και όλοι οι ήχοι να ηχούν σε άλλη συχνότητα.
Τα γέλια των παιδιών, οι ομιλίες των γυναικών, οι ήχοι των σπιτιών και της πλατείας ακούγονται διαφορετικοί στο χωριό. Όλα είναι ήσυχα και συνάμα ζωντανά.
Είναι οι γειτονιές και οι βόλτες
Τα σοκάκια, οι πεζούλες, τα μονοπάτια στα κτήματα, οι αυλές και τα προαύλια των εκκλησιών είναι μοναδικά σε κάθε τόπο. Αλλά στο δικό σου χωριό, όλα αυτά είναι τα δικά σου λημέρια, είναι οι δικές σου βόλτες και τα δικά σου σ΄ αγαπώ.
Είναι οι άνθρωποι
Οι άνθρωποι φτιάχνουν τον τόπο τους. Και ουσιαστικά, αυτό που αγαπάς πιο πολύ στο δικό σου είναι ακριβώς αυτό. Είναι οι γιαγιάδες, που κάθονται στα πεζούλια και σε ρωτούν “ποιανού είσαι συ”, είναι η χαρά στο βλέμμα τους όταν σε βλέπουν ξανά, είναι η απλότητά τους που σε κάνει να τους βάζεις ψηλά και να εκτιμάς το χωριό σου τόσο πολύ.
Είναι οι φίλοι οι παιδικοί, που ξέρεις ότι θα είναι πάντα εκεί, να σε καλωσορίσουν, όπως την πρώτη φορά. Είναι αυτές οι συζητήσεις στις αυλές, τα τσιπουράκια στο καφενείο της πλατείας, τα γέλια και τα κουτσομπολιά. Είναι τα κλάματα και τα δάκρυα του αποχωρισμού και η υπόσχεση “θα έρθω ξανά” και “θα σε περιμένω”.
Είναι οι νύχτες και τα πρωινά
Τα ήσυχα και τα ζωντανά. Οι πρωινοί καφέδες με τη γειτόνισσα, η μυρωδιά του φρεσκοψημένου καφέ, τα μοσχοβολιστά και πεντανόστιμα κουλουράκια που τρως με το κιλό. Είναι οι ήσυχες βραδιές, που ακούς μόνο τους ήχους της φύσης κι αναρωτιέσαι πού αλλού μπορείς να βρεις τέτοια γαλήνη.
Όλα αυτά κι άλλα τόσα κρυμμένα στην καρδιά, είναι το δικό σου χωριό.
.png)
