Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Τρικάλων την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου θα στολίσει με τους μικρούς της φίλους ένα δένδρο αγάπης στέλνοντας το δικό της μήνυμα απανταχού στην ανθρωπότητα ότι τα παιδιά θέλουν και απαιτούν:  το σταμάτημα των πολέμων, την παγκόσμια ειρήνη, την εξάλειψη της φτώχειας και την ευημερία των λαών.
ΕΙΡΗΝΗ : Μόνο   την τελευταία  εικοσαετία    σε συρράξεις  έχουν   σκοτωθεί  3.500.000 περίπου   άνθρωποι  από τους οποίους  οι μισοί  ήσαν  παιδιά. Επιπλέον πολλά μένουν  ανάπηρα  από νάρκες και εκρηκτικά ,άλλα  ορφανά, άλλα  τα εκμεταλλεύονται, τα κακοποιούν, τα βιάζουν. Σε καθημερινή βάση το 2014, 42,000 άτομα, αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους λόγω των συρράξεων.
ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ: Με βάση έκθεση του ΟΗΕ, ένα παιδί πεθαίνει κάθε τρία δευτερόλεπτα από τη φτώχεια, ενώ 1,2 δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Σύμφωνα με στοιχεία της unicef  τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας, συνήθως συναντώνται σε μικρές, ευάλωτες και σε εμπόλεμη κατάσταση χώρες. Σχεδόν το ήμισυ των ανθρώπων που ζουν σε ακραία φτώχεια, είναι παιδιά .
Η φτώχεια συνιστά παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Στερεί τη δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής στην κοινωνική ζωή, επομένως μπορεί να σημαίνει την έλλειψη χρημάτων για την προμήθεια τροφής ή ρούχων, πρόσβασης σε σχολεία ή νοσοκομεία, γης για την καλλιέργεια τροφίμων, πρόσβασης σε καθαρό νερό ή σύστημα αποχέτευσης, εργασίας για τα προς το ζην.
EΥΗΜΕΡΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ: Εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων ,άνετη διαβίωση για όλους, πρόνοια, παιδεία, πολιτισμός, οικολογική ισορροπία, έννοιες που πρέπει να αποτελούν την συλλογική παρακαταθήκη των λαών.
Ένα τέτοιο δένδρο θέλει να στολίσει η Δημοτική Βιβλιοθήκη Τρικάλων που δεν θα έχει το χρώμα της μοναξιάς και της ατομικότητας, των επιτηδευμένων χριστουγεννιάτικων χαμόγελων, της κοινωνικά αδιάφορης ευτυχίας, της άνισης αφθονίας, της νωθρότητας και του ωχαδελφισμού.
Τα παιδιά θα εκφράσουν μέσα από χειροποίητες κατασκευές την δική τους εικόνα για τον κόσμο που ονειρεύονται και θα συνομιλήσουν νοερά με τον Aakif και την Lisimba από την Αφρική, την Bayan  από την Συρία, τον Carlos από τη Γαλλία, την Emila από την Λατινική Αμερική, τον Giovanni από την Ιταλία, τον Linas από την Λιθουανία, την Φανή και τον Χρήστο από την Ελλάδα, τον Miroslay από την Ρωσία, τον Roland από την Γερμανία, την Fatma και τον Μurat από την Τουρκία…..
Οι μεγάλοι (ενήλικες, εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι) έχουν την ευθύνη για να πραγματώσουν  την ελπίδα των παιδιών για έναν καλύτερο κόσμο όπου «η χαμένη αθωότητα» θα είναι μόνον γλωσσολογικός όρος χωρίς την βαρύνουσα σημασία της ατομικής και κοινωνικής δυστυχίας που υποκρύπτει. Το όνειρο ας μην μείνει μόνο ως χριστουγεννιάτικη ευχή…