Όμορφη μέρα ξημέρωσε και τα παιδιά της Γ’ τάξης με όρεξη και  χαμόγελα ξεκινήσαμε για μια επίσκεψη σε χώρους που παράγουν πολιτισμό. Θα επισκεπτόμασταν το κέντρο ιστορίας και πολιτισμού Κλιάφα. Αυτόν τον χώρο τον γνωρίζω πολύ καλά. Μας πήγαινε η μητέρα μου από πολύ μικρά εμένα και την αδερφή μου για να περάσουμε δημιουργικές ώρες. Εκεί γνωρίζαμε άλλα παιδάκια, διαβάζαμε παραμύθια, φτιάχναμε παζλ, κάναμε μικρά θεατρικά, μαθαίναμε Η/Υ, ζωγραφίζαμε κλπ.

Έτσι λοιπόν, όταν η διευθύντρια του σχολείου μας κ. Ηλιάδη Αμαλία και η μουσικός μας κ. Κίτρου Ευαγγελία μας ανακοίνωσαν πως θα επισκεπτόμασταν τον συγκεκριμένο χώρο, χάρηκα πολύ. Το θέμα της επίσκεψης πολύ ενδιαφέρον: «Σχολική ζωή και ιστορία της πόλης των Τρικάλων τα τελευταία 100 χρόνια».  Στις 27 Ιανουαρίου κατευθυνθήκαμε  στο Κέντρο Ιστορίας και Πολιτισμού Κλιάφα.

Η κυρία Κλιάφα με ανοιχτή την αγκαλιά της  κι όπως πάντα, χαμογελαστή και καλοσυνάτη, μας υποδέχτηκε στο χώρο της. Αφού πήραμε τις θέσεις μας στο άνετο αμφιθέατρο ξεκίνησε η ενημέρωσή μας για την εκπαίδευση στην παλιά εποχή των Τρικάλων, παρακολουθώντας οπτικοακουστικό υλικό. Τα σχολεία γύρω στον 20ό αιώνα περίπου δεν ήταν ίδια με τα σημερινά.
Το Γυμνάσιο για παράδειγμα λεγόταν εξατάξιο. Δηλαδή υπήρχαν οι τάξεις Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη. Στη συνέχεια αντίστοιχα με τις τάξεις του Λυκείου ήταν η Έκτη, η Εβδόμη και η Ογδόη. Τα κορίτσια δεν πήγαιναν στο ίδιο σχολείο με τα αγόρια. Το σχολείο των κοριτσιών λεγόταν Θηλέων και των αγοριών Αρρένων. Τα κορίτσια επίσης φόραγαν ποδιές μπλε χρώματος με τσέπες και γιακαδάκι  πλεκτό λευκό. Οι καλύτερες αλλά ακριβές ήταν του Τσεκλένη. Οι τσάντες , όλες στο ίδιο σχήμα. Ορθογώνιες αλλά κυρίως  ελαφριές. Τα βιβλία όμορφα με έντονα χρώματα, και τα τετράδια περιποιημένα και ατσαλάκωτα. Και όλα μπλε. Οι ετικέτες με τα ονόματα γραμμένες με τα καλύτερα γράμματα.
Τα  σχολεία εκείνη την εποχή λειτουργούσαν 6 ημέρες την εβδομάδα , δηλαδή ήταν εξαήμερα. Κάθε δάσκαλος είχε στην κατοχή του μια βέργα περίπου 20 εκατ. Φτιαγμένη από οξιά. Τα θρανία ήταν πράσινα και ξύλινα όπως και ο πίνακας που έγραφαν. Στο διάλειμμα τα αγόρια κλωτσούσαν τη μπάλα και τα κορίτσια έκαναν βόλτα στην αυλή αγκαζέ. Και βέβαια δε θα μπορούσαν να λείψουν οι εκδηλώσεις στο τέλος της χρονιάς...γυμναστικές επιδείξεις.

Η παρουσίαση ήταν καταπληκτικά εντυπωσιακή! Εντυπωσιακές και οι πολυάριθμες φωτογραφίες στους τοίχους! Στο τέλος της παρουσίασης η κυρία Κλιάφα, γενναιόδωρη όπως πάντα, μας πρόσφερε αναψυκτικά της εταιρείας Κλιάφα. Να σας πω την αλήθεια ήθελα να μείνουμε κι άλλο… Η επιστροφή ήταν λίγο δύσκολη…όμως είπαμε στις συνοδούς μας  ότι θα το ξανακάνουμε….γιατί ήταν το καλύτερο μάθημα.

Δεν ξέρω αν μπορούν μέσα από τις συγκρίσεις να βγουν συμπεράσματα. Πάντα και σε όλες τις εποχές όλα  έχουν τα υπέρ αλλά και τα κατά τους. Αυτό που μετράει είναι να αποφεύγονται τα λάθη του παρελθόντος, όπου υπάρχουν ,αλλά ταυτόχρονα να διδασκόμαστε και από αυτό.

Ένα είναι σίγουρο όμως: τα σχολικά μας χρόνια είναι και θα είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας, που ούτε ξεχνιέται ούτε ξεπερνιέται ,ούτε  σβήνεται . Απλά το   ζείς  και το θυμάσαι για πάντα .

Κωνσταντίνα Παπαδοπούλου
μαθήτρια Γ΄ Τάξης  3ου Γυμνασίου Τρικάλων