Η 27η Ιουνίου είναι, πλέον, ιστορική μέρα για την Ελλάδα. Πιθανότατα θα αποδειχθεί και αποφράδα, αλλά αυτό δεν την κάνει λιγότερο ιστορική. Αυτή την μέρα, μετά πέντε μήνες σούρτα-φέρτα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (που μόνο οι κυβερνητικοί εταίροι χαρακτηρίζουν «διαπραγματεύσεις»)  ο κ. Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να αποποιηθεί των ιστορικών του ευθυνών και να μεταθέσει το βάρος της προηγούμενης αποτυχίας του στον ελληνικό λαό. Αποφάσισε Δημοψήφισμα, το πρώτο μετά το 1974, σε ένα εξαιρετικό σύντομο χρονικό διάστημα (μία εβδομάδα!), με τις τράπεζες πιθανότατα κλειστές, τους εταίρους εξαγριωμένους και τα ταμεία άδεια.

Παρ' όλα αυτά η 27η Ιουνίου είναι μια ιστορική μέρα που επισφραγίστηκε με ένα  διάγγελμα του πρωθυπουργού. Θα περίμενε κανείς ότι το βάρος της απόφασης θα έκανε τουλάχιστον το διάγγελμα ιστορικό, εμβριθές, προσεκτικό. Θα ήλπιζε κάποιος ότι μια απόφαση που έχει το σημαντικό πλέον ρίσκο να ρίξει την χώρα στα τάρταρα, θα είχε επαρκή τεκμηρίωση, θα ήταν ένα διάγγελμα που θα δικαιολογούσε κάπως την απόφαση. Θα είχε κάτι που να συγκρατήσουν στην μνήμη τους οι επόμενες γενιές· άσχετα αν αποδεικνυόταν μελανό στίγμα.

Φευ! Δεν ακούσαμε κάτι εμβριθές. Ακούσαμε ασύντακτες κοινοτοπίες, με ολίγη από εθνικολαϊκισμό, σαν αυτές που λέγονται στα φοιτητικά αμφιθέατρα: «Στο εκβιαστικό τελεσίγραφο για την αποδοχή από τη μεριά μας μιας αυστηρής και ταπεινωτικής λιτότητας δίχως τέλος και χωρίς προοπτική να ορθοποδήσουμε ποτέ κοινωνικά και οικονομικά, σας καλώ να αποφασίσετε κυρίαρχα και περήφανα, όπως η ιστορία των Ελλήνων προστάζει».

Όμως η προχειρότητα με την οποία συντάχθηκε το διάγγελμα είναι εμφανής σε μια άλλη περικοπή του λόγου που έβγαλε ο κ. Τσίπρας: «δεσμεύομαι προσωπικά ότι θα σεβαστώ το αποτέλεσμα της δημοκρατικής σας επιλογής, όποιο και αν είναι αυτό». Δηλαδή; Τι ακριβώς εννοούσε ο πρωθυπουργός; Ότι θα καλούσε τον ελληνικό λαό μάνι-μάνι να ψηφίσει, συμβουλευτικώς; Ότι υπήρχε περίπτωση να μην σεβαστεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, «όποιο κι αν είναι αυτό»; Ότι η επιλογή είναι υπό την αίρεση του και απλώς κάνει την χάρη στον ελληνικό λαό και θα σεβαστεί την ψήφο του;

Τίποτε απ' όλα αυτά. Η πυρηνική βόμβα του δημοψηφίσματος ρίχτηκε πρόχειρα, χωρίς την παραμικρή προετοιμασία. Ούτε καν του διαγγέλματος. Η χώρα οδηγείται στην καταστροφή από αποφάσεις που λαμβάνονται στο πόδι, όπως χωρίς προετοιμασία γινόταν όλες οι προηγούμενες «διαπραγματεύσεις». Ο ελληνικός λαός θα κληθεί να αποφασίσει για το μέλλον των επόμενων γενιών σε μια (1) εβδομάδα! Ούτε να διαβάσει την ερώτηση δεν θα προλάβει, πόσω δε μάλλον να την συζητήσει.

Η Καθημερινή (Πάσχος Μανδραβέλης)