Γράφει ο Ιωάννης Ξηρός, Ταξίαρχος ε.α.   

Ακούστηκε και αυτό. Ο γνωστός και μη εξαιρετέος κ. Καλεντερίδης, πολιτικός και...γεωστρατηγικός αναλυτής, σε πρωϊνή εκπομπή του OPEN την 3 Νοεμ. 2022 απαίτησε να υπάρχει στην Ελλάδα Εισαγγελεύς εθνικής ασφάλειας. Με ποια αρμοδιότητα; Να συλλαμβάνει και να παραπέμπει σε δίκη όσους Έλληνες τολμούν να ισχυρίζονται σ'αυτήν την χώρα οτι και η Τουρκία έχει και αυτή νόμιμα δικαιώματα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο και οτι Ελλάς και Τουρκία οφείλουν να καθήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να καταλήξουν σε συμφωνία. Οι προδότες αυτοί-κατά Καλεντερίδη- πρέπει να καταδικάζονται. Και ποια θα είναι η καταδίκη; Σιωπή, φυλάκιση ή και κάτι χειρότερο; Ο Καλεντερίδης δεν το ξεκαθάρισε, πλην όμως το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Ο μόνος δρόμος με την Τουρκία είναι ο ολοκληρωτικός πόλεμος και όσοι έχουν αντίθετη γνώμη πρέπει να σιωπήσουν με κάθε τρόπο (υπογραμμίζω την λέξη ''κάθε''.). Και από που ορμώμενος έκανε αυτές τις δηλώσεις ο πολύς Καλεντερίδης; Από ότι μας είπε στην εκπομπή, υπάρχουν ορισμένοι καθηγητές ακαδημαϊκοί, οι οποίοι μισθοδοτούνται από το ελληνικό Δημόσιο, οι οποίοι διαφωνούν με την αιώνια εχθρότητα Ελλάδος -Τουρκίας και ζητούν επιτέλους συνεννόηση. Τους καταδίκασε και εκεί ζήτησε την δημιουργία εισαγγελίας εθνικής ασφάλειας για την δίωξή τους.
Ο γράφων δεν θα σχολιάσει το γεγονός οτι οι παριστάμενοι δημοσιογράφοι της εκπομπής δεν διαμαρτυρήθηκαν, ούτε ζήτησαν εξηγήσεις. Τέτοιες εντολές παίρνουν από αυτούς που τους πληρώνουν, τέτοια λένε κάθε ημέρα, τέτοια ανέχονται. Κατόπιν αυτού τους θεωρώ αμελητέα ποσότητα και η συζήτηση γι'αυτούς παύει ως περιττή. Ούτως ή άλλως, η καλλιέργεια εχθρότητας μεταξύ των δυο κρατών αποφέρει δημοσιότητα και πολλά έσοδα από την διαφημιστική ύλη, κοιμίζοντας συστηματικά έναν λαό που έμαθε να θεωρεί την Τουρκία ως εχθρό και δαίμονα και αρνείται πεισματικά μέσα στον ύπνο του να ακούσει κάτι άλλο.  
Επισημαίνω όμως το εξής. Η πρόταση Καλεντερίδη περί εισαγγελίας εθνικής ασφάλειας είναι φασιστικής έμπνευσης. Θυμίζω οτι φασισμός είναι η επιβολή της κρατικής ιδεολογίας, οποιαδήποτε και αν είναι αυτή, στους πολίτες-υπηκόους με κάθε μέσο, είτε αυτό είναι πλύση εγκεφάλου, είτε ωμή βία. Οι Καλεντερίδηδες αυτού του τόπου, μέσα στο μίσος τους και στην πνευματική διαστροφή που έχουν πάθει οι ίδιοι, έφτασαν στο σημείο να ζητούν μέτρα εναντίον κάθε αντίθετης άποψης. Στο σημείο αυτό θυμίζω επίσης οτι τα πρώτα θύματα του φασισμού στο πνευματικό επίπεδο είναι οι ίδιοι οι θεωρητικοί του.
Ο γράφων δεν διαθέτει την εμβέλεια των διαφόρων Καλεντερίδηδων σε επίπεδο δημοσιότητας και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ρίξω ένα βοτσαλάκι στην λίμνη. Δυστυχώς η Ελλάς από την ανάκυψη του Κυπριακού και μέχρι σήμερα ενεπλάκη σε έναν ατελείωτο καυγά με την Τουρκία, ο οποίος καυγάς έχει πλέον συσκοτίσει τα πνεύματα εξίσου Ελλήνων και Τούρκων (υπάρχουν και εκεί Καλεντερίδηδες) χωρίς να φαίνεται διέξοδος συνετή, λογική και ειρηνική. Η Ελλάς, αγκιστρωμένη χρόνια στον βάλτο του Κυπριακού (όπως επεσήμανε ήδη από 24 Ιουλίου 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο και στην στρατιωτική ηγεσία της εποχής εκείνης) δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει καμία ευκαιρία εξομάλυνσης των σχέσεων με την Τουρκία και γενικώς δεν έχανε ευκαιρία στο να χάνει ευκαιρίες, ιδιαίτερα όταν στην δεκαετία του 1980 ο λαϊκισμός ήταν επίσημη πολιτική. Η Ελλάς αρνιόταν πεισματικά να συζητήσει σοβαρά με την Τουρκία όταν αυτή καλούσε σε διάλογο με επιχειρήματα του τύπου ''όλα προβλέπονται στο Διεθνές Δίκαιο'' γνωρίζοντας βεβαίως οτι ό'τι και να προβλέπει το περίφημο Διεθνές Δίκαιο είναι λόγια του αέρα σε χαρτί διατυπωμένα εάν δεν συμφωνήσει και το έτερο ενδιαφερόμενο κράτος σε μια δίκαιη διαπραμάτευση με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Στο σημείο αυτό ο γράφων θυμίζει επίσης οτι το ίδιο το Διεθνές Δίκαιο που με περίσσια ευκολία καθημερινώς επικαλούμαστε δεν είναι παρά προϊόν υποχωρήσεων (το περίφημο στρογγυλό τραπέζι επινοήθηκε από ένα διπλωμάτη στην Βεστφαλία το 1648 πριονίζοντας τις γωνίες και κατόπιν αυτού εδέησαν οι δυνάμεις της εποχής ως ισότιμοι να συμφωνήσουν στην ειρήνευση της Ευρώπης μετά τους καταστρεπτικούς θρησκευτικούς πολέμους και να υπογραφεί η ομώνυμη Συνθήκη). Τι σημαίνει αυτό; Μα, οτι απαιτείται ένα παρόμοιο στρογγυλό τραπέζι όπου Έλληνες και Τούρκοι θα συνεννοηθούν και θα δημιουργήσουν ένα διεθνές δίκαιο μεταξύ τους επιλύοντας τα προβλήματα με βάση τα δεδομένα της περιοχής και της γεωγραφίας τους και όχι με όσα προβλέπει το διεθνές δίκαιο για τους ανοιχτούς ωκεανούς, το Αιγαίο δεν είναι ανοιχτός ωκεανός, ούτε η Ανατολική Μεσόγειος. 
Ο γράφων επαναλαμβάνει την πολλάκις διατυπωμένη σε άλλα σημειώματά του πρόταση οτι η μόνη λύση στο Αιγαίο είναι η από κοινού πρόσληψη εταιρείας ερευνών και εξορύξεων, η οποία αφού κάνει μόνη της τις έρευνες και σε περίπτωση που ευρεθούν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα θα τα εξορύξει και αφού κρατήσει το μερίδιό της τα υπόλοιπα έσοδα θα διαμοιράσει εξίσου στις παράκτιες συμβαλλόμενες χώρες Ελλάδα και Τουρκία, οι οποίες θα διατηρήσουν τα χωρικά τους ύδατα και τον εναέριο χώρο τους αυστηρώς στα 6 μίλια (εναέριος χώρος 10 μιλίων με χωρικά ύδατα 6 δεν είναι διεθνές δίκαιο, είναι διεθνές ανέκδοτο). Σε αντάλλαγμα η Τουρκία θα αναγνωρίσει κυριαρχία στα ελληνικά νησιά από Έλληνες κατοικούμενα, έστω και αν δεν αναφέρονται στην Συνθήκη της Λωζάνης και θα σταματήσει να απαιτεί πλήρη αποστρατικοποίησή τους (ιδού λοιπόν η αναθεώρηση της Συνθήκης ή μάλλον η συμπλήρωσή της). Όσον αφορά στην Ανατολική Μεσόγειο απαιτείται διαπραγμάτευση και συμφωνία όλων των ενδιαφερομένων παρακτίων χωρών με συμμετοχή Ελλάδος, Τουρκίας και Λιβύης με βάση της αρχή της δικαιοσύνης. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας χάρτης και ένας χάρακας, ούτε Χάγη, ούτε διεθνές δίκαιο που αφορά ανοιχτούς ωκεανούς. Γιατί δεν τα δοκιμάζουμε; Γιατί τα απορρίπτουμε χωρίς να τα δοκιμάσουμε πρώτα; Πρέπει πρώτα να χυθεί αίμα για να επικρατήσει η λογική, αίμα ελληνικό; Και μάλιστα χωρίς αποτέλεσμα, διότι ακόμη και αν κερδίσουμε σε ένα θερμό επεισόδιο ή και σε γενικό πόλεμο, την άλλη ημέρα τα προβλήματα θα είναι πάλι εδώ και με μια Τουρκία πλήρως εξαγριωμένη που θα διψά για εκδίκηση (ρεβάνς, στην πολεμική Ιστορία). Eπομένως θα ακολουθήσει και άλλος πόλεμος ή και άλλοι. Και την άλλη ημέρα, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, θα βγεί πάλι ο γνωστός Καλεντερίδης και θα μας πει οτι... μας τα έλεγε!
Ακούστε κύριοι αναγνώστες. Ο μόνος δρόμος στις σχέσεις μας με την Τουρκία είναι ο δρόμος της ειρήνης. Δεν είναι απλώς ένας δρόμος. Είναι ο ΜΟΝΟΣ δρόμος. Εδώ έφτασε στο σημείο η Ρωσία με παρελθόν τριών αιώνων εχθρότητας και πολέμων με την Τουρκία να ανατρέψει μια πολιτική αιώνων και να συμφιλιωθεί μαζί της, γιατί δεν βλέπουμε αυτό το παράδειγμα; Πάντως, κλείνοντας, θα επισημάνω οτι σε περίπτωση ενός καταστροφικού για την Ελλάδα ελληνο-τουρκικού πολέμου, όντως θα χρειασθεί εισαγγελέας εθνικής ασφάλειας, μόνο που αντικείμενό του θα έχει τους διαφόρους Καλεντερίδηδες που χρόνια τώρα μας αποβλακώνουν και τους Έλληνες πολιτικούς που θα έχουν φθάσει την πατρίδα σε αυτό το σημείο. Εύχομαι να μην συμβεί, έστω και αν στον δημόσιο λόγο κυριαρχούν ακόμη αυτοί.