Πριν λίγα χρόνια ένας καθόλα άξιος φέρελπις νέος, αντιδήμαρχος της παρελθούσης δημοτικής αρχής, αρμόδιος για θέματα πολιτισμού, διακήρυττε σε όλους τους τόνους τον τρόπο με τον οποίο τα Τρίκαλα παράγουν σύγχρονο πολιτισμό.Έναν πολυσχιδή, μοναδικό και εντυπωσιακό πολιτισμό, γνωστό τοις πάσι, πλέον, ως «Ο Μύλος των Ξωτικών»! Πριν λίγες ημέρες ένας εξίσου καθόλα άξιος φέρελπις νέος, αντιδήμαρχος της παρούσης δημοτικής αρχής, αρμόδιος όπως φαίνεται και για θέματα πολιτισμού, με αρκετή δόση ειρωνείας δήλωνε ότι ο χώρος φιλοξενίας των προσφύγων είναι αποκλειστικά και μόνο το αναψυκτήριο του Φρουρίου, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το μεσαιωνικό κτίσμα!Άρα, ποιος είναι αυτόςπου μπορεί να διακρίνει στα ντουβάρια ενός σύγχρονου κτηρίου ίχνη ιστορικότητας, τα οποία πυροδοτούν μια σειρά αντιδράσεων έναντι της συγκεκριμένης απόφασης;

Έτσι λοιπόν, βάσει τέτοιου είδους συλλογιστικών το αρχιτεκτονικό σύνολο του Μύλου Ματσόπουλου, ασφυκτικά γεμάτο με μνήμες και βιώματα του νεότερου πολιτισμού μας, απλά μαθήματα ιστορίας δηλαδή, αποχαρακτηρίστηκε εν μια νυκτί χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη, ώστε να φαντάζει ως ένα ανούσιο ίχνος του παρελθόντος το οποίο περιμένει εναγωνίως μια φορά τον χρόνο να ζωντανέψει, να αναδείξει την αξία του και να αναδειχθεί μέσα από τα ξωτικά και τις νεράιδες των Χριστουγέννων άλλων πολιτισμών, παράλληλα με το μαλλί της γριάς, τα αλμυρά φιστίκια και το ζεστό χοτντογκ! Από την στιγμή που το λάθος δεν συναντά κανένα εμπόδιο μπροστά του, μόνο θεριεύει. Διότι ποιος μπορεί να ξεχάσει τις επιδείξεις μόδας που έλαβαν χώραεντός του κεντρικού κτηρίου κάμποσα χρόνια πριν,επί ημερών μιας άλλης δημοτικής αρχής, παρουσιάζοντας στο κοινό τις τάσεις της γυναικείας μόδας και σέξι εσώρουχα. Ίσως τότε, οι ιθύνοντες νόες με την συγκεκριμένη επιλογή τους, ανοίγοντας τις πύλες της πρόσφατης ιστορίας στο κοινό για πρώτη φορά, φαντάστηκαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσουν το μεγάλο στοίχημα που προκύπτει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις. Το πως, δηλαδή, καλείται κάποιος να συνδέσει με τον πλέον αρμονικό τρόπο το παρελθόν με το σύγχρονο παρόν, δημιουργώντας ταυτόχρονα τις ιερές παρακαταθήκες για το μέλλον που έρχεται. Και το μέλλον δεν άργησε να έρθει!

Πως είναι δυνατόν να υπάρχει άποψη, η οποία υποστηρίζει ότι το αναψυκτήριο ενός αρχαιολογικού μνημείου (ή ενός μουσείου, μιας βιβλιοθήκης, μιας πινακοθήκης), δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο μέσα στον οποίο βρίσκεται;Αλλά ας μην αδικούμε τόσο εύκολα τον νεαρό αντιδήμαρχο. Αυτά είδε, αυτά έζησε, αυτά έμαθε, τι άλλο θα μπορούσε να πει; Άλλωστε, είχε και έναν λόγο παραπάνω. Να υποστηρίξει την ορθότητα μιας απόφασης. Για να μην σχολιάσει κανείς όλα τα υπόλοιπα που ειπώθηκαν και μπλέχτηκαν σε αυτήν την ιστορία περί ανθρωπισμού, αλληλεγγύης, απάλυνσης του ανθρώπινου πόνου….. μάλιστα, κάποιοι, ως γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, διέκριναν κάπου στα τείχη του κάστρου την εμβληματική μορφή του Ξένιου Δία!

Μόνον η θλίψη αναδύεται, πλέον, από τους συγκεκριμένους ιστορικούς χώρους της πόλης. Δύσκολα θα διακρίνει κανείς τα ίχνη της ιστορίας μας γιατί έχουν καλυφθεί εντελώς από τις «σύγχρονες εκφράσεις» του σεβασμού και της ανάδειξης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Ασφυκτιούν μέσα τους τα τραγικά, εγκληματικά λάθη, αλλά και οι ανόητοι συμψηφισμοί που τους κρατούν στη ζωή. Τόσα γίνονται στον Μύλο Ματσόπουλουη κόκκινη κορδέλα είναι αυτή που θα αλλοιώσει τον χαρακτήρα του κεντρικού κτίσματος ή μήπως οι μπουρμπουλήθρες που χρωματίζουν τον ουρανό; Και τι δεν έχει γίνει στον χώρο του Φρουρίου! Καταρχήν ο θεσμός της πόλης. Επιδείξεις μόδας! Στη συνέχεια, γάμοι, πανηγύρια, ποτά, ξενύχτια, σκυλοτράγουδα, η παρουσία των προσφύγων είναι αυτή που θα βεβηλώσει την ιστορική αξία του κάστρου; Κι όλα αυτά να ακούγονται από τα πλέον επίσημα χείλη! Τα οποία αγνοούν επιδεικτικά και πολύ προκλητικά μια τοσοδούλα λεπτομέρεια που είναι όμως τόσο σημαντική. Ο χώρος του αναψυκτηρίου δόθηκε στους δύστυχους ανθρώπους για την φιλοξενία τους επειδή είναι άδειος! Επειδή, κανείς επιχειρηματίας δεν ενδιαφέρεται πια να εκμεταλλευτεί εμπορικά τον συγκεκριμένο χώρο, σε πολύ απλά ελληνικά, όπως εκείνος γουστάρει!!! Διότι, κανείς μέχρι σήμερα, εφόσον όπως φαίνεται υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι σε αυτήν την πόλη που κατανοούν το λάθος, δεν μπήκε στην διαδικασία να το διορθώσει και να προσδιορίσει με ακρίβεια και αυστηρότητα τη χρήση του χώρου. Και πολύ περισσότερο. Να κατανοήσει τι σημαίνει ιστορία και το πως οι σπασμένες αρτιότητες του παρελθόντος υπάρχουν στο σήμερα, θα υπάρχουν και στο αύριο.

 Ίσως, τελικά, ελλείψει αυτής της σημαντικής παραμέτρου όλα αυτά που συμβαίνουν είναι καλύτερα να υφίστανται, ως ηθελημένα αμαρτωλά δεδομένα του παρελθόντος τα οποία θα αναζητηθούν κάποια στιγμή, προκειμένου να αιτιολογήσουν τα καινούργια «τέρατα», που με εμπνευσμένο τρόπο, θα ξεπηδήσουν μέσα από ένα ιστορικό μνημείο της πόλης. Θέλοντας πάντα να το αναδείξουν, να το αξιοποιήσουν και πάνω από όλα, να το σεβαστούν, μεταδίδοντας ταυτόχρονα στα πέρατα του κόσμου τα πολυσήμαντα, ιερά μηνύματά του!

Μαρία Στίμου